Nr. 42-39, Door Karel Baguin
Gerard van Bakel maakt het overbekende gebaar met de wrijvende duim en wijsvinger, dat door iedereen en overal wordt verstaan als geld. Jaahaa, als je met collega's over een bepaalde zaak spreekt en je zegt dat Rood is aangetrokken om je belangen je behartigen, dan maken ze meteen die beweging met hun vingers. Het is algemeen bekend dat bij gepeperde rekeningen schrijft: voegt de vice-voorzitter van de Voedingsbonden FNV aan de taal van zijn hand toe.
Dit jaar is een rekening van de alom bekende advocaat Max Rood de FNV echter geheel in het verkeerde keelgat geschoten. In het kantoor van de voedingsbonden in Utrecht gehuisvest in modern beton aan de Goeman Borgesiuslaan laat Gerard van Bakel de papieren over die zaak, halen. Hij maakt met een potlood snel enige optel- en aftreksommen en zegt dan: "Nee, het was geen 189.000 gulden, zoals u hebt gehoord, maar ruim 240.000 gulden. Enkele kort gedingen, een hoger beroep en wat juridische adviezen. Het zal zich binnen anderhalve maand hebben afgespeeld". Van Bakel krabt zich peinzend op het hoofd en denkt vermoedelijk aan liet kwart miljoen dat uit de stakingskas naar mr. Rood verhuisde.
Van Bakel: "Het waren korte gedingen, die de werkgevers tegen ons aanspanden. Omdat de loononderhandelingen vorig jaar niet naar wens verliepen, volgens ons, hebben we stakingen geproclameerd in enkele vitale bedrijven in de zuivel- en vleeswaren. Verder deed de industriebond nog iets in het stikstofbedrijf NSM. Max Rood heeft dat voor de rechtbank voor ons verdedigd. We verloren alle korte gedingen. In een zaak hebben we ons niet eens meer verdedigd, en we wonnen iets in hoger beroep. Maar dat was toen al niet meer nodig, omdat we al tot overeenstemming waren gekomen".
Deze rekening van de heer Rood is inmiddels een begrip geworden in de vakbond. Van toiletjuffrouw tot Wim Kok weet men ervan. Gerard van Bakel: "Kijk, we zijn ons doodgeschrokken van die rekening. We hebben er natuurlijk over gesproken en gezegd: "Potverdomme, dat kost je toch wel enorm veel geld. Maar, weet u dat de werkgevers ook al moeilijkheden hebben gehad met de rekeningen van hun advocaten?"
Maar, meneer van Bakel, als u het niet eens bent met uw advocaat over zijn declaratie, dan kunt u die zaak toch aan de plaatselijke deken (de plaatselijke leden van de Orde van Advocaten) Gerard van Bakel: "Ja, maar kijk, als je iemand zoekt voor dit soort zaken, dan kom je altijd bij hem terecht. Hij heeft een goede naam, hij heeft zich gespecialiseerd in het stakingsrecht. Verder is er eigenlijk niemand in Nederland. En dat betekent dat er zulke bedragen kunnen worden gevraagd?
Gerard van Bakel: "Kijk, op die rekening kan je nooit zien hoelang eraan is gewerkt. Voor ons is dat oncontroleerbaar. Dat is natuurlijk altijd het probleem in de vrije-beoepensfeer, die tarieven. Over die advocatentarieven informeren we eerst bij iemand die daar alles van kan weten. Een advocaat: "Het minimumtarief bedraagt 185 gulden per uur". Minimumtarief? Is er geen maximumtarief?
De advocaat: "Nee". Goed, ga verder. De advocaat: "Nou, de vakbond zegt dat alles zich zo'n beetje binnen anderhalve maand heeft afgespeeld. Stel nou, dat Rood drie medewerkers aan die zaak heeft gezet. Stel, dat die medewerkers drie weken lang iedere dag aan die zaak hebben gewerkt. Dat zijn dan drie medewerkers maal vijftien werkdagen maal acht uur is 360 uur. Stel dat Rood zelf bijvoorbeeld 140 uur aan die zaak heeft gewerkt, dan kom je op totaal 500 werkuren.Een advocaat van niveau vraagt alleen geen 185 gulden per uur, maar 300 gulden per uur. Ik weet niet of Rood dat doet, maar ik ken advocaten die zich gespecialiseerd hebben en op dat niveau werken, die dat vragen. Dat is dus normaal. Dan kom je dus op 500 maat 300 gulden is 150.000 gulden".
Een andere advocaat: "Een kwart miljoen is inderdaad een astronomisch bedrag. Want kijk, een advocaat en zijn medewerkers zijn echt niet continu aan zo'n zaak bezig. Zo'n Rood heeft nog wel twee- tot driehonderd andere zaken lopen, die heus niet stil blijven liggen.
Het is overigens, zegt voedingsbondman Gerard van Bakel, wel weer een aardig voorbeeld ter ondersteuning van onze opvatting dat de inkomens openbaar moeten zijn, hoewel je dat natuurlijk wel in een bredere context moet zien. Daarbij moet ik zeggen dat Rood er hard aan heeft gewerkt. Dat hij het, hoewel we dus bijna alles hebben verloren, uitstekend heeft gedaan. Het is een goede advocaat, maar wel duur ja! En daarbij komt nogmaals, dat je niet om hem heen kunt. Hij is nu weer in Amsterdam voor ons bezig bij de British American Tobacco Company ".
Blijft web het onbehagen dat de FNV kennelijk zonder slag of stoot zo maar een kwart miljoen betaalt aan een advocaat. En dat terwijl dat papiertje van mr. Rood kennelijk in alle gelederen van de Federatie voor een ware opschudding heeft gezorgd. Een woordvoerder van de afdeling pers en public relations bevestigt namelijk het bedrag en de consternatie nog eens: "Ik weet liet bedrag niet precies meer maar het was inderdaad in die orde van grootte. Nee, we wisten niet wat we zagen. er is hier heel wat over afgepraat."
De man raadt aan maar eens contact met voorzitter Wim Kok op te nemen. Dat doen we telefonisch. Ook FNV-voorzitter Kok herinnert zich de ontsteltenis die zich van de vakbondsbestuurders meester maakte, toen mr. Rood zijn rekening presenteerde. Hij verduidelijkt dat nog: "Als u mij vraagt: is die rekening vrij hoog?" Dan zeg ik: "Ja, Als u mij vraagt: is het niet nodig dat zoiets eens wat nader wordt bekeken?" Dan zeg ik ook: "Ja. Maar als u vraagt: "is het een buitensporig hoge rekening voor dat advocatenwereldje?" Dan zeg ik: "Nee".
Goeie grutten, dat is niet mis. Volgens Wim Kok zijn er na de ontvangst van de declaratie wel degelijk gesprekken gevoerd met mr. Rood, omdat de vakbondsbestuurders toch wel enige verduidelijking van hun raadsman wilden. Die gesprekken hadden tot doel, vertelt Kok, om te kijken of de rekening wel volgens de normaal geldende regels was opgemaakt. "We hebben daarbij niet de indruk gekregen dat er iets onoorbaars is gebeurd". Had het misschien zin gehad om ter bewaking van de contributiegelden van de leden de rekening eens bij de plaatselijke deken te deponeren ter beoordeling? Kok: "Nou, ik geloof niet dat je zoiets incidenteel moet aanpakken. Dan zou je die hele tariefstelling eens moeten bekijken. En heb je op een gegeven moment een aantal van die ervaringen, dan zou je je kunnen afvragen of je dat soort werk in eigen hand kan gaan houden."
Enkele leden van de voedingsbonden hebben zich overigens tijdens een informeel gesprek met de president van de Utrechtse rechtbank, prof. mr. V. J. A. van Dijk, wanhopig over het kwart miljoen uitgelaten. Althans volgens kringen rond de Utrechtse rechtbank. Mr. van Dijk, die enkele korte gedingen tegen de voedingsbonden behandelde, zou in onmiskenbaar duidelijke termen hebben laten weten dat hij de rekening ook wel aan de hoge kant vond.
"Mij is wel een bedrag genoemd, maar dat is vertrouwelijk gebeurd. Ik heb daar niets over gezegd, want dat past mij niet. Ook ambtshalve ben ik niet bij een onderzoek betrokken", verklaart de Utrechtse magistraat-hoogleraar. Wel wil hij kwijt dat hij een honorarium van, om maar eens wat te noemen, bij wijze van voorbeeld 200.000 gulden eigenlijk nauwelijks of nooit hoort noemen "in mijn kringen". Maar ja, misschien behoort mr. Max Rood, die kort geleden nog indirect de opdracht gaf voor een tuchtrechtelijk onderzoek tegen vier jonge advocaten, die zich in Panorama wat kritisch hadden uitgelaten over "geld verdienen en mensen helpen" door collega's, daar niet toe.
Mr. Max houd bleek helaas onbereikbaar te zijn
Karel de Werd . . . . SDN homepage
