De Telegraaf: Het eindeloze gevecht tegen de ongecontroleerde macht van het justitieapparaat

Antecedentenregister RM . . . . SDN homepage . . . . Mijn Pleidooi

Inhoudsopgave in hoofdstukken:
A  B  C  D  E  F  G  H  I  J  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  W  X  Y  Z

De complete overheid gaat voor schut met het boek van Ad van Velsen: Mijn Pleidooi

Ad van Velsen publiceert over zijn ervaringen met Justitie en politie. Het kostte hem 'n jaar gevangenis.

Wat je overkomt als je in Nederland
door de onafhankelijke rechters ..??

Lees www.sdnl.nl/pleidooi.htm

    Door RON COUWENHOVEN UTRECHT, zaterdag, 19 april 2003


Bron Dagblad de Telegraaf

De Utrechtse politierechter mr. P. Krepel veroordeelde maandagochtend de 52-jarige Ad van Velsen tot 100 euro boete en 2 weken voorwaardelijk wegens lokaalvredebreuk. Hij had op 28 januari geweigerd het gebouw van de woningbouwvereniging Heuvelrug Wonen in Driebergen te verlaten, nadat hem die dag zijn woning was afgenomen. Ruim een jaar geleden maakte Van Velsen landelijk naam als ´politiestalker´, toen hij een Rotterdamse politiecommissaris, rechters en topambtenaren van justitie belaagde met telefonades, brieven en huisbezoekjes, nadat hij ten onrechte was gearresteerd na een valse aangifte wegens poging tot moord en verkrachting van zijn echtgenote. Door de affaire raakte hij toen ook al zijn woning en zijn bezittingen kwijt. Dit is het verhaal van de man, die te lastig is voor de autoriteiten.

´Autoriteitenplager´ Ad van Velsen beboet voor lokaalvredebreuk na woninguitzetting


POLITIESTALKER BLIJFT VECHTEN

De verdachte zat maandagochtend om tien minuten voor half tien ootmoedig op zijn stoel voor de Utrechtse politierechter mr. P. Krepel. Dit leek een juridisch karweitje dat zo klaar als een klontje was. Officier van justitie mr. R. den Otter deelde kort en zakelijk de beschuldiging mee: 'Verdachte heeft zich op 28 januari niet verwijderd uit een gebouw aan de Schippersdreef in Driebergen, nadat hem dit was gesommeerd.'

Verdachte Ad van Velsen bekende onmiddellijk: 'Dat klopt.' Rechter Krepel zei: 'Nou, dat is het in feite.'

Het had de kortste rechtszaak ooit kunnen worden, maar Van Velsen wilde toch nog wel even de achtergronden van zijn actie toelichten. Hij zei: 'Alles bij elkaar ben ik nu al bijna veertien jaar in gevecht om een woning in Driebergen te krijgen. In januari leek er een einde aan gekomen. De 21e kreeg ik schriftelijk bericht van woningbouwvereniging Heuvelrug Wonen dat mij een huis was toegewezen. Ik kreeg de sleutel, trok erin en betaalde gelijk de huur. Zeven dagen later kreeg ik om kwart voor één een telefoontje van Heuvelrug Wonen met de mededeling dat ik het pand weer moest verlaten, omdat ik niet aan de voorwaarden voldeed.'

Wat volgde was bizar. Van Velsen ijlde naar een advocaat en keerde om vier uur weer terug bij zijn huis. Daar bleken inmiddels met behulp van de politie al zijn spullen verwijderd en nieuwe sloten op de deuren gezet. Eerder smeerde hij beeld Vrouwe Justitia in met poep. 'Mijn kleren waren spoorloos en die heb ik tot nu toe niet teruggekregen', zegt hij. 'Ik kan ze wel afhalen bij het politiebureau, maar de politie heeft een inbraak in mijn huis gepleegd. Er was nota bene geen gerechtelijk bevel. Dus ik vind dat men mijn spullen maar terug moet brengen.'

    Daarom stond Ad maandagochtend in een geleende trui voor rechter Krepel.

De reden dat hij zijn huis weer werd uitgezet was volgens Van Velsen, dat zijn levenspartner in Cuba woont en niet in Nederland verblijft. En dat is weer het gevolg van een opmerkelijke aanklacht, die met kerst 1999 door zijn toenmalige echtgenote tegen hem werd ingediend. Dit was Ana Cristina Bover Leon, een dochter van een Cubaanse luchtmachtgeneraal. Het paar was al uit elkaar, maar met Kerstmis kwam Ana nog even bij haar ex langs. Ze hadden gezellige feestdagen en Ad pikte met haar nog even een Chineesje en deed nog wat boodschappen met Ana voor hij haar op de trein zette.

Een paar dagen later werd hij gearresteerd. De vrouw had hem aangegeven wegens verkrachting en de hulpofficier van justitie voegde er eigenhandig nog poging tot moord aan toe. Het gevolg was dat Van Velsen zijn woning in Rotterdam kwijtraakte. De politie moest met het schaamrood op de kaken toegeven dat er ernstige fouten waren gemaakt en bood een schadevergoeding van f. 5000 aan. Justitie erkende eveneens dat Van Velsen ten onrechte was gearresteerd en seponeerde de aanklacht wegens gebrek aan bewijs.

En dat was het startsein voor een nog nimmer vertoond gevecht om rehabilitatie. 'Want', zegt Van Velsen, 'Er was geen gebrek aan bewijs. Er was helemaal geen bewijs! De zware aantijgingen blijven gewoon in mijn strafblad staan en die moeten eruit. Ik wilde mij ook niet laten omkopen met de fooi van de politie en weigerde hun aanbod, omdat mijn schade veel groter is.'

Hij begon alle betrokkenen, van politiecommissaris tot rechters en topambtenaren van justitie zoals mr. Harry Borghouts, nu commissaris van de Koningin in Noord-Holland, te bestoken met brieven, telefoontjes en huisbezoekjes. Dit leidde tot een collectieve aanklacht wegens stalking. Van Velsen dreigde zichzelf in brand te steken en besmeurde het beeld van vrouwe Justitia in het ministerie van Justitie met poep onder het motto: "Het stinkt hier!"

Zes maandenlang werd hij opgesloten in de gevangenis van Middelburg, maar tijdens zijn rechtszaak werd hij staande de zitting vrijgelaten. Een psychiatrisch rapport dat justitie had laten maken, werd door de rechter afgewezen wegens ondeskundigheid. Van Velsen beweerde toen al voor de rechter: "Justitie probeert mij voor lange tijd van de straat te halen door mij in een psychiatrische inrichting te laten opsluiten. Men wil mij gewoon gek laten verklaren, terwijl ik niets anders doe dan strijden voor mijn recht en voor volledige rehabilitatie. Dat is in dit land kennelijk verboden. Vooral omdat ik verhaal haal bij degenen, die mij dit hebben aangedaan."

    Psychiater

Hij kwam erachter dat de rechtercommissaris, die zich met zijn geruchtmakende stalkingszaak bezighield, professor dr. T.I. Oei, een psychiater uit Bosch en Duin, had ingeschakeld. 'Ik heb deze man precies vijf minuten gesproken in het Paleis van Justitie in Rotterdam', zegt Van Velsen. 'Hij vroeg mij toen dingen als ´Weet u wanneer u geboren bent?´ en mijn naam en adres.' Binnen de kortste keren was hij volgens Van Velsen weer verdwenen, maar achteraf bleek dat Oei een drie pagina´s groot rapport had opgesteld, waarin hij ernstige psychische storingen bij Van Velsen vaststelde en diepgaand onderzoek en eventuele behandeling adviseerde.

Ad van Velsen deelde de afgelopen weken meer dan 10.000 folders over zijn zaak uit in de eerste-klassencoupés van talloze treinen. 'Ik strijd voor mijn recht en zal dat blijven doen tot ik genoegdoening heb," zegt hij. 'Volgens justitie ben je dan gek."

Ad van Velsen publiceert over zijn ervaringen met Justitie en politie. Het kostte hem 'n jaar gevangenis.

'Dit rapport bleef geheim tot vorige week vrijdag, toen het in het gerechtelijke dossier van de politierechter in Utrecht opdook', zegt Van Velsen. 'Ik heb de professor enkele keren telefonisch benaderd. Ik wilde gewoon met hem praten over zijn stelling dat ik aan ´querulantenwaan´ leed en een gevaar voor mijn omgeving zou zijn. Het gevolg was dat hij een klacht wegens stalking tegen mij indiende. Hij deelde mij slechts mee dat het rapport medisch geheim was, zodat hij het mij niet ter hand kon stellen. Ik heb inmiddels een klacht tegen hem ingediend bij het Medisch Tuchtcollege. Opgrond van zijn handelen heeft justitie mij een halfjaar in gijzeling gehouden.'

Het rapport-Oei bleef vreemd genoeg geheel buiten de gerechtelijke procedure in de stalkingszaak. Het uiteindelijke psychiatrische rapport, dat door justitie aan de rechtbank werd aangeboden, werd gemaakt door de psychiater dr. P.C.A. van der Graaft en door de rechters afgewezen als veel te weinig wetenschappelijk onderbouwd.

Ad van Velsen liet drie tegenonderzoeken uitvoeren. Die wezen uit dat hem niets bijzonders mankeerde, maar dat hij slechts met inzet van alles streed voor zijn recht op rehabilitatie. Professor Oei concludeerde dat Van Velsen van slechts gemiddelde intelligentie was. Zijn collega´s kwamen unaniem tot de slotsom dat hij zeer begaafd was. Vier psychiaters en psychologen van het Riagg met wie hij ook contact had, kwamen onafhankelijk van elkaar tot dezelfde conclusie: 'U heeft geen psychiater nodig, maar een goede advocaat.'

'De situatie is nu zo, dat ik een huis in Rotterdam ben kwijtgeraakt. Dat al mijn spullen daar spoorloos verdwenen zijn en dat ik Cuba niet meer in kan, omdat mijn ex ervoor gezorgd heeft, dat ik daar als verkrachter geregistreerd sta. Ondanks toezegging van de politie mag mijn nieuwe vriendin uit Cuba al twee jaar Nederland niet in. Ik ben mijn boerderijtje op Cuba kwijt plus een aantal antieke auto´s die ik verzamelde', zegt Van Velsen. 'In januari leek er een einde aan al die ellende gekomen, maar toen vond Heuvelrug Wonen het plotseling nodig om mij onrechtmatig uit mijn huis te zetten, omdat mijn partner niet in het land verbleef. Zo ben ik nu weer dakloos. En toch vindt justitie het maar raar, dat ik tegen al deze zaken in verzet kom.'

Uiterst merkwaardig is dat het door de Rotterdamse rechtbank gewraakte rapport van dr. Van der Graaf en de rapportage van professor Oei nog steeds in het dossier van Ad van Velsen zitten. Beide stukken werden aan de Utrechtse politierechter toegezonden. Deze week probeerde Van Velsen in Driebergen en Zeist tevergeefs aangifte tegen de woningbouwvereniging te doen, omdat men volgens hem valse verklaringen had afgelegd bij de politie. Rechter Krepel adviseerde hem maandag tijdens de rechtszitting dit te doen, maar de politie weigerde botweg zijn aanklacht op te nemen.

Om zijn argumenten in zijn strijd om rehabilitatie kracht bij te zetten is Ad inmiddels begonnen met het schrijven van een boek over zijn ongehoorde strijd onder de titel Mijn Pleidooi, dat binnenkort met alle bijbehorende officiële documenten door de Sociale Databank Nederland op internet zal worden gepubliceerd (www.sdnl.nl/pleidooi.htm). Bovendien deelde hij de afgelopen weken ruim tienduizend folders over zijn zaak uit in de eerste-klassencoupés van allerlei treinen, die van en naar Den Haag reden. 'Want daar zitten de hogere jongens van de ministeries en ik wil dat zij weten wat hun bazen allemaal uithalen', zegt Van Velsen, die zijn folders morgen ook zal uitdelen in de Nederlands Hervormde Kerk in Driebergen.


Gepubliceerd bij: St. Sociale Databank Nederland
-
Disclaimer