Willekeur is zo troef in de Nederlandse Rechtspraak

Het nieuwe verdrag tot instelling van de Benelux Unie is in strijd met art. 350 van het Verdrag van Lissabon, vanwege artikel 120 in de Nederlandse Grondwet.

Op 17 juni 2008 werd in Den Haag een nieuw verdrag ondertekend, dat in 2010 in werking trad. In artikel 2 t/m 5 van dit nieuwe verdrag tot instelling van de Benelux Unie staat letterlijk het volgende:

Artikel 2

1. De Benelux Unie

heeft tot doel de samenwerking tussen de Hoge Verdragsluitende Partijen te verdiepen en uit te bouwen, opdat deze verder een voortrekkersrol kan vervullen binnen de Europese Unie en de grensoverschrijdende samenwerking op alle niveaus kan versterken en verbeteren.

2. De Benelux Unie richt zich met name op:

a. het voortbestaan en de verdere ontwikkeling van een economische unie, die een vrij verkeer van personen, goederen, kapitaal en diensten omvat en die een afgestemd beleid op economisch, financieel en sociaal gebied betreft, met inbegrip van een gezamenlijk beleid in de economische relaties met derde landen;

b. de duurzame ontwikkeling, waarin een evenwichtige economische groei, maatschappelijke bescherming en de bescherming van het milieu worden verenigd;

c. de samenwerking op de gebieden van justitie en binnenlandse zaken.

Artikel 3

1. Met het oog op de verwezenlijking van de doelstellingen in artikel 2 stelt de Benelux Unie periodiek een meerjarig Gemeenschappelijk Werkprogramma op, waarin de prioriteiten van de samenwerking worden vastgesteld.

2. Het Gemeenschappelijk Werkprogramma betreft onder meer:

a. de vervolmaking van de interne Benelux markt en de verwezenlijking van de Benelux Economische Unie met inbegrip van de verdere afstemming van het sociaal beleid, van het beleid op het gebied van de energie en het klimaat, alsmede van de samenwerking op het gebied van transport en communicatie;

b. de samenwerking op het gebied van het milieu, de natuur, de landbouw en de natuurlijke ruimten;

c. het beleid op het gebied van visa en immigratie, de politiele samenwerking, de samenwerking met betrekking tot het beheer van crises en de bestrijding van rampen, alsmede met betrekking tot de strijd tegen het terrorisme en tegen fraude, onder meer op het gebied van belastingen;

d. de samenwerking op overig gebied indien noodzakelijk ter verwezenlijking van de doelstellingen van artikel 2.

Artikel 4

De rechten en verplichtingen voortvloeiende uit Deel 1 en Deel 3 van het Verdrag van 1958 zijn onverminderd van kracht, tenzij in dit Verdrag anders wordt bepaald.

Artikel 5

De instellingen van de Benelux Unie zijn:

a. het Benelux Comité van Ministers;

b. de Benelux Raad;

c. de Raadgevende Interparlementaire Beneluxraad;

d. het Benelux Gerechtshof;

e. het Benelux Secretariaat-generaal..

Deze samenwerking van de lidstaten Nederland, België en Luxemburg is gebaseerd op Artikel 350 van het het op 1 december 2009 in werking getreden Verdrag van Lissabon, waarin letterlijk het volgende staat geschreven:

Artikel 350 (oud artikel 306 VEG)

De bepalingen van de Verdragen vormen geen beletsel voor het bestaan en de voltooiing van de regionale unies tussen België en Luxemburg alsmede tussen België, Luxemburg en Nederland, voor zover de doelstellingen van die regionale unies niet bereikt zijn door toepassing van de Verdragen.

Het Verdrag van Lissabon wordt bij het verschijnen van deze publicatie nog geratificeerd door de lidstaten, overeenkomstig hun respectieve grondwettelijke regels. In artikel 120 van de Nederlandse Grondwet staat letterlijk het volgende:

"De rechter treedt niet in de beoordeling van de grondwettigheid van wetten en verdragen.

Dit betekent dat in Nederland de grondwettigheid van wetten en verdragen, en daarmee ook het Verdrag van Lissabon, niet mag worden getoetst door de rechter. Dit in tegenstelling tot in België.

In artikel 141 en 142 van de Belgische Grondwet staat letterlijk het volgende:

Art. 141
De wet stelt de procedure in om de conflicten tussen de wet, het decreet en de in artikel 134 bedoelde regelen, alsook tussen de decreten onderling, en tussen de in artikel 134 bedoelde regelen onderling te voorkomen.

 

Art. 142
Er bestaat voor geheel België een De rechter treedt niet in de beoordeling van de grondwettigheid van wetten en verdragen.â€

waarvan de samenstelling, de bevoegdheid en de werking door de wet worden bepaald.

Dit Hof doet, bij wege van arrest, uitspraak over :
1° de in artikel 141 bedoelde conflicten;
2° de schending door een wet, een decreet of een in artikel 134 bedoelde regel, van de artikelen 10, 11 en 24;
3° de schending door een wet, een decreet of een in artikel 134 bedoelde regel, van de artikelen van de Grondwet die de wet bepaalt.

De zaak kan bij het Hof aanhangig worden gemaakt door iedere bij wet aangewezen overheid, door ieder die doet blijken van een belang of, prejudicieel, door ieder rechtscollege.

De wetten bedoeld in het eerste lid, in het tweede lid, 3°, en in het derde lid, worden aangenomen met de meerderheid bepaald in artikel 4, laatste lid.

Op bijgevoegde foto hieronder is te zien dat de ministers van Buitenlandse Zaken van de Benelux, Steven Vanackere (België), Uri Rosenthal (Nederland) en Jean Asselborn (Luxemburg) op het gebied van economie, duurzaamheid, veiligheid, politie en justitie vanaf het in werking treden van het nieuwe verdrag tot instelling van de Benelux Unie zodanig goed samenwerken dat zij daarvoor zelfs een nieuw logo hebben gemaakt.

Op grond van artikel 120 van de Nederlandse Grondwet mag de rechter de grondwettigheid van wetten en verdragen niet beoordelen terwijl in artikel 142 van de Belgische Grondwet het Grondwettelijk Hof de grondwettigheid van wetten en verdragen moet beoordelen.

Dit betekent dat in Nederland (inzake o.a. gelijke behandeling, milieu en gezondheid) de wetten en verdragen niet door een rechter mogen worden getoetst aan de hieronder ingelaste artikelen 1, 21 en 23 uit de Nederlandse Grondwet:

Artikel 1 Grondwet

Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

Artikel 21 Grondwet

De zorg van de overheid is gericht op de bewoonbaarheid van het land en de bescherming en verbetering van het leefmilieu.

Artikel 22 Grondwet

1. De overheid treft maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid.

2. Bevordering van voldoende woongelegenheid is voorwerp van zorg der overheid.

3. Zij schept voorwaarden voor maatschappelijke en culturele ontplooiing en voor vrijetijdsbesteding.

Dit in tegenstelling met België. In België moeten (inzake o.a. gelijke behandeling, milieu en gezondheid) de wetten en verdragen worden getoetst aan de hieronder ingelaste artikelen 10 en 23 uit de Belgische Grondwet:

Art. 10
Er is in de Staat geen onderscheid van standen.

De Belgen zijn gelijk voor de wet; zij alleen zijn tot de burgerlijke en militaire bedieningen benoembaar, behoudens de uitzonderingen die voor bijzondere gevallen door een wet kunnen worden gesteld.

De gelijkheid van vrouwen en mannen is gewaarborgd.

Art. 23
Ieder heeft het recht een menswaardig leven te leiden.

Daartoe waarborgen de wet, het decreet of de in artikel 134 bedoelde regel, rekening houdend met de overeenkomstige plichten, de economische, sociale en culturele rechten, waarvan ze de voorwaarden voor de uitoefening bepalen.

Die rechten omvatten inzonderheid :
1° het recht op arbeid en op de vrije keuze van beroepsarbeid in het raam van een algemeen werkgelegenheidsbeleid dat onder meer gericht is op het waarborgen van een zo hoog en stabiel mogelijk werkgelegenheidspeil, het recht op billijke arbeidsvoorwaarden en een billijke beloning, alsmede het recht op informatie, overleg en collectief onderhandelen;
2° het recht op sociale zekerheid, bescherming van de gezondheid en sociale, geneeskundige en juridische bijstand;
3° het recht op een behoorlijke huisvesting;
4° het recht op de bescherming van een gezond leefmilieu;
5° het recht op culturele en maatschappelijke ontplooiing.

Daarmee is de Nederlandse en Belgische Grondwet 100% strijdig met elkaar en kan er onmogelijk worden samengewerkt op het gebied van economie, duurzaamheid, veiligheid, politie en justitie zoals dat in 2010 is overeengekomen met het ondertekenen van het nieuwe verdrag tot instelling van de Benelux Unie.