Asociaal kabinetsbeleid is gelijk aan dood door schuld en misdaad tegen de menselijkheid
Maandelijks duizenden huisuitzettingen en zelfmoordenpogingen door schuld en armoe
De media zijn medeverantwoordelijk door nalatigheid en belangenverstrengeling
Wanneer krijgt de massa armen eindelijk zelf eens het woord in Hilversum ??
Wat is "eigen verantwoordelijkheid nemen"? Hetzelfde als in Engeland ?

Stg. Grondvest . . . SDN Henry George <=====> SDN . . . Bellamy Stg . . . HG-EB Institute


Dossiers bij de NOS


Dossiers bij de SDN


Dossiers Reporter


Dossiers Zembla


Dossiers bij NOVA


Dossiers 2Vandaag

      Zoeken binnen SDNL           
[terug]
De Telegraaf
 
 
       Na een jarenlange daling neemt de relatieve armoede in ons land weer toe. Volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau en het CBS ligt een verdere toename voor de hand. Meer dan 125 lezers reageerden op onze vraag hoe zij er volgend jaar in financieel opzicht voorstaan. De brieven geven vaak een ontluisterend beeld van de koopkrachtdaling, die in bepaalde gevallen kan oplopen tot 20% en meer. De stem van deze ´verliezers´ wordt vaak niet door de politici gehoord, maar wel door deze krant.

Grote zorgen over KOOPKRACHT in 2004

DE BEDELSTAF NADERT...

door EMILE BODE

 
 
AMSTERDAM, zaterdag. Ronduit desastreus zijn de bezuinigingen op de bijstand. Vanaf 1 januari 2004 treedt de wet Werk en Bijstand in werking. Dit betekent onder meer dat de categorale bijstand wordt afgeschaft en alleen nog in individuele gevallen wordt gegeven. Deze bijstand is een onderdeel van de bijzondere bijstand en wordt verleend voor bijzondere kosten zoals bepaalde medische voorzieningen (bril), onvoorziene verhuiskosten, studiekosten en de aanschaf van noodzakelijke goederen zoals een koelkast.

        De Algemene Bijstandswet kent ook een regeling waardoor u een gedeelte van de inkomsten uit een deeltijdbaan mag houden. Deze wordt ook geleidelijk afgeschaft. In plaats daarvan kan de gemeente u een gunst verlenen, zodat u alsnog een deel van dat salaris behoudt. Het zal niet verbazen dat de bezuinigingen op de bijzondere bijstand buiten de officiële koopkrachtplaatjes vallen. Wij kregen daarover 24 brieven.
       Voor Gerda Commandeur betekent de maatregel een koopkrachtdaling van 20% (zie rekenvoorbeeld). Zij werkt al 24 jaar als parttime werkster en krijgt een aanvulling van de Sociale Dienst. 'Van deze maatregel ga ik geestelijk kapot', schrijft zij. 'Dit is mijn dank en dat terwijl ik jarenlang voor iedereen klaarstond als voorleesmoeder, zwemmoeder, vrijwilliger in het verpleegtehuis en lid van bewonerscommissies.'

        'Voor mij is leven OVERLEVEN geworden'
Ook Marian Verlind, die 20 uur per week werkt en een aanvullende uitkering ontvangt, wordt door deze maatregel zwaar getroffen. Door de opeenstapeling van kortingen op de bijstand gaat zij er € 1819 per jaar op achteruit en als bijna 58-jarige moet ze ook nog solliciteren voor een volledige baan. 'Ik ben veroordeeld tot de bedelstaf en dat vind ik echt niet leuk.'
       Het verdwijnen van de categorale bijstand kan voor mevrouw Dundas een koopkrachtvermindering van 10% opleveren. Als alleen staande heeft zij een uitkering van € 749 per maand. Voor haar vervalt in 2004 een bedrag van € 445. 'Dat is al een koopkrachtverlies van 5%. Het enige dat wij als minima nog mogen, is onze uitkering met de rechterhand ontvangen om vervolgens dit geld met de linkerhand weer aan de overheid door te sluizen. Dit is geen leven meer. Ik zit mijn tijd wel in de kou uit.'
       
Bom
       Ruud Fux, beleidsmedewerker sociale zekerheid van de vakcentrale FNV zegt: 'Met dit beleid legt het kabinet een bom onder veel inkomens. Juist door de opeenstapeling van bezuinigingen kan de armoedeval enorm zijn. Dat doet zich vooral voor in de bijstand. Om met onze voorzitter Lodewijk de Waal te spreken: 'Het kan het kabinet kennelijk geen zak schelen wat er met een deel van de bevolking gebeurt.'
        Deze krant ontving ook 25 klachten van werknemers die op 1 januari 2004 soms enkele duizenden euro´s meer moeten betalen voor hun auto. Dit jaar mogen werkgevers nog 28 eurocent per gereden zakelijke kilometer belastingvrij aan hun werknemers verstrekken. Op 1 januari gaat dat omlaag naar 18 eurocent. De maatregel treft vooral mensen die vlakbij hun werk wonen en met hun privé-auto vooral zakelijke kilometers rijden. Als zij geen compensatie krijgen van hun werkgever (hogere vergoeding, auto van de zaak) zijn ze echt de pineut. Ir. Dick van Wijlen is salesmanager en kocht op 1 juli 2003 een nieuwe auto waarmee hij vrijwel uitsluitend zakelijke kilometers rijdt. Hij rekent voor: 40.000 kilometer x 10 eurocent x 52% belastingschaal is € 2080 netto per jaar. Hoezo 1 tot 2% koopkrachtverlies?
       Ton van Hulzen treft hetzelfde lot. 'Ik ga er alleen al door deze maatregel 10% in koopkracht op achteruit. Maar ja, harde werkers en kilometervreters worden door de politiek als het uitschot van de maatschappij behandeld.' K. van Noppen (zie rekenvoorbeeld) verliest?´; koopkracht.
       Zo zijn er tientallen voorbeelden van gezinnen die in 2004 de buikriem op het laatste gaatje moeten zetten. Catherine Berkers heeft 42 jaar gewerkt, waarvan 25 jaar als kleine zelfstandige. Sinds enkele jaren ontvangt zij een ww-uitkering. Die bedraagt nu € 886 per maand. 'Ik ben van 1941 en blij met deze uitkering, maar ik moet dit jaar en in de jaren daarna veel forser bezuinigen dan de 1 tot 2% die het kabinet ons vertelt.'
       
Punaises
       Zij becijfert dat haar uitkering dit jaar met € 14 euro per maand is gestegen, maar haar individuele huursubsidie met € 53 per maand is gedaald. De vaste lasten zoals huur, energie, ziekenfonds, waterschap en gemeentelasten zijn gestegen met € 376 per jaar. 'Hoe kan ik er dan maar 1 tot 2% op achteruitgaan?' Voor leuke uitgaven zoals een presentje voor haar kleindochter heeft ze geen geld meer. 'Elke dag schrik ik van wat dingen kosten. Laatst een doosje punaises. Kosten € 1,39 of wel ' 3,06. Dat is toch belachelijk?'



Wilma Schudde-Pasterkamp: 'Straks kan ik mijn eigen huis opeten, waar je zolang voor gewerkt hebt."
FOTO: AKKE VAN ECK

        Het gezin Reinders heeft niet het gevoel dat zij een prettige oude dag hebben. Dat geldt voor meer senioren die nooit een groot, aanvullend pensioen hebben opgebouwd.

       Mevrouw Reinders schrijft: 'Mijn tweede man is 70 jaar, heeft 47 jaren gewerkt en heeft aow en aanvullend pensioen. Zelf ben ik 68 jaar, werd op mijn 46e weduwe en heb een arbeidsverleden van 43 jaar. Wij hebben dus keihard gewerkt en wat krijgen we: een bruto-inkomen van € 1459,06 per maand. Op ons spaargeld teren we in. Ik weet wel, er zij n mensen die het nog veel slechter hebben, maar ja, ik ben mijn hele leven wel om zes uur opgestaan om te werken en de kinderen te verzorgen. Al onze zes kinderen hebben een goede baan, een eigen huis en zelfs zij klagen.'

       Veel klachten van arbeidsongeschikten die in de wao zitten. Raymond van der Weele (58) ontvangt per maand € 749,73. Daar komt de huursubsidie nog bij. Hij heeft € 432,57 aan vaste lasten. Blijft over € 317,16, en na aftrek van speciale medicijnen € 266. 'Dat is ' 585 per maand ofwel ' 146 per week en dat is geen vetpot om van te eten en te drinken en het openbaar vervoer, kleding en huishoudartikelen van te betalen. Ik heb geen spaargeld meer en dat is benauwend, want mijn koelkast is van 1982. Voor mij is leven overleven geworden.' Briefschrijvers kritiseren vooral de vaak ´gluiperige verhogingen´ die niet altijd in officiële koopkrachtplaatjes worden meegewogen. De ecotax in de energie, het kabeltarief, lidmaatschap ANWB, de afvalstoffenheffing, de particuliere ziektekostenverzekering, gemeentelijke belastingen, de bijzondere bijstand en het openbaar vervoer. Maar ook zaken zoals huurverhogingen, kosten van medicijnen, hogere bekeuringen en parkeertarieven en prijsverhogingen in het algemeen. Daarbij wordt vaak vergeten dat sommige producten, zoals levensmiddelen, juist goedkoper zijn geworden, al is dat recent gebeurd.

       De familie Klarenbeek heeft de armoedegrens al een paar jaar geleden bereikt. 'Om rond te komen zonder schulden, kunnen wij geen nieuwe meubels en kleding kopen. Het ergste is echter dat we bezuinigen op etenswaren. Een harinkje, een palinkje gaan niet meer. Het is een grote schande dat onze generatie, die de oorlog en de hongerwinter heeft meegemaakt en met werkweken van 60 uur aan de wederopbouw heeft bijgedragen, zo behandeld wordt.'

       Niet zelden is sprake van een opeenstapeling van factoren, waardoor men in een diep, financieel gat valt. Bijvoorbeeld door de dood van een partner of bij echtscheiding. Mevrouw Van Duuren (53) scheidde negen maanden geleden en heeft een alimentatie van € 838 per maand. 'Ik heb vijf kinderen grootgebracht. Natuurlijk wil ik werken, maar dat valt niet mee als je zolang thuis hebt gezeten. Ze heeft geen bij stand omdat ze inkomen heeft uit de eigen woning. Van Duuren is bang dat ze snel inteert en ze is nog relatief jong. Omdat ze geen bijstandsuitkering heeft en voor de scheiding particulier verzekerd was, kan ze niet in het ziekenfonds. 'Dat vind ik bijzonder onrechtvaardig.'
       
Hartaanval
       In 2002 stierf de echtgenoot van Wilma Schudde-Pasterkamp onverwachts op 51-jarige leeftijd aan een hartaanval. Zij heeft als vrouw van 51 een anw-uitkering en een nabestaandenpensioen. De anw-uitkering houdt volgend jaar op omdat haar jongste kind 18 jaar wordt. Dit betekent volgens haar een koopkrachtdaling van wel 50%.

       'Ik heb vijf kinderen opgevoed en dertig jaar geleden voor het laatst als ziekenverzorgster buitenshuis gewerkt. Ik wil nu ook aan de slag, maar dat valt niet mee. Het is allemaal erg zuur, want mijn man heeft vanaf zijn 16de gewerkt en altijd premies betaald. Nu wij er aan toe zijn, is de koek op. Straks kan ik mijn eigen huis opeten, waar we zo lang voor hebben gespaard. En dat komt allemaal bovenop het allerergste: je echtgenoot onverwachts verliezen.'
       


Terug naar pagina
 
[terug]


20 december 2003



Sweers: Waarden & normen in de politiek en handvest v/d Aarde door M. Gorbatsjov