Wouter ter Heide adviseert i.p.v fractiediscipline: Van representatieve naar directe democratie met Kamerzetel 151......!

Wouter Ter Heide . . . . . SDN Homepage <====> Klokkenluiders . . . . Kunst en cultuur

Een autonoom proces dat gericht is op wereldomvattende eenwording

Tijdgeest

Om grip te krijgen op de diverse crisissen (economisch/milieu/armoede/grondstoffen/klimaat/….) die ons ‘als mensheid’ treffen, is het zaak oog te krijgen voor de tijd waarin wij leven. In zijn algemeenheid gesproken is deze te bestempelen als ‘globalisering’. Persoonlijk ervaar ik dat als een autonoom proces dat gericht is op wereldomvattende eenwording, zowel rationeel als moreel. Wat de rationele kant van dat mondiale eenwordingsproces betreft wijs ik graag naar onze ongeëvenaarde ‘know how’ op elk terrein, waar we dagelijks wereldwijd de vruchten van plukken, hoe wrang deze soms ook zijn.

Voor de morele kant wijs ik graag op de mensenrechten, waar onze tijd nagenoeg geheel van doortrokken is. Anno 2009 bestaat er daardoor bijna geen mens meer die er geen weet van heeft. Bovendien blijkt het geloof daarin onuitroeibaar te zijn, alle scepticisme en cynisme over het mensenrechten- of vredesideaal ten spijt. Kennelijk zijn wij ‘als mensheid’ niet in staat zonder idealen te leven. In het bijzonder geldt dat voor het vredesideaal, dat dankzij haar universele karakter niet aan plaats en tijd gebonden is.

Kort samengevat; wel beschouwd verwijst de geest die uit het wereldomvattende autonome wordingsproces opborrelt (hoe mystiek of ongrijpbaar het ook klinkt) niet naar verdeeldheid (dualisme) maar naar zowel rationele als morele eenheid (monisme). Tot een beleidsmatige vertaling daarvan zal het echter niet komen, zolang niet wordt ingezien dat de vraag ‘Schepping (irrationaliteit) of Evolutie (rationaliteit)?’ een gekunstelde is en als achterhaald moet worden bestempeld. In feite verdoen creationisten en evolutionisten dan ook hun tijd met dit vraagstuk, met alle consequenties van dien voor de daaraan gelieerde instituties. Hoe hoog hun aanzien ook is, een zinvolle bijdrage aan de oplossing van de diverse crisissen is van deze spraakmakers niet te verwachten. Daarvoor zal het woordje ‘of’ in de vraag vervangen dienen te worden door het woordje ‘en’.

Alleen zo kan de eenheid, waar onze tijd van globalisering naar verwijst, gestalte krijgen en de daaraan verbonden wereldomvattende samenwerking van de grond komen. De enige mogelijkheid om de diverse crisissen de baas te worden en het alom onderschreven mensenrechten- of vredesideaal handen en voeten te geven. Hoewel ik mij realiseer dat ik grote woorden gebruik, hoop ik dat het duidelijk is waarom ik ze gebruik, hoe ongeloofwaardig (dus irrelevant) zij ook aandoen. Wat dat laatste betreft doel ik met name op diegenen die geen oog of antenne hebben voor de geest van onze tijd en daardoor niet bij machte zijn de daaruit voortvloeiende consequenties te trekken, oftewel de tekenen van onze tijd te verstaan.