1. Allereerst moet vastgesteld worden of de eisers in hogerberoep nog wel als eiser kunnen worden aangemerkt, omdat alle vennootschappen die zich in deze zaak stellen opgehouden hebben te bestaan en ontbonden zijn zoals blijkt uit gegevens van de Kamer van Koophandel. Rietveld verzoekt u edelachtbaren om het hogerberoep niet ontvankelijk, danwel ongegrond te verklaren omdat de eisende rechtspersonen volgens opgave van het Handelsregister van de Kamer van Koophandel en Fabrieken van Arnhem niet meer bestaan c.q. ontbonden zijn.

   Te weten:
   

   1. Besloten Vennootschap Verscholen Dorp B.V.
   2. Besloten Vennootschap Continental Rekreatie B.V.
   3. Besloten Vennootschap Second Home B.V.
   4. Besloten Vennootschap Chaletpark de Eyckenhof B.V.
   5. Besloten Vennootschap Chaletpark de Wervelwind B.V.
   6. Besloten Vennootschap Chaletpark Wijde Wormer B.V.
   7. Besloten Vennootschap Maaspark de Lithse Ham B.V.
   8. Besloten Vennootschap Bospark Beekbergen B.V.
   9. Besloten Vennootschap Rekreatiepark Ruighenrode B.V.
   10. Besloten Vennootschap Bungalowpark Reewold B.V.

2. Het procederen door mr. A.P. Maes en diens vertegenwoordigde partijen van het Bergervoet-concern met niet-bestaande of overleden eisers nu ook namens niet meer bestaande vennootschappen tegen Rietveld is een vaststaand feit, zoals blijkt uit punt 1, namelijk de ontbonden vennootschappen.

   De lijst van eisers tegen Rietveld is hieronder weergegeven. Niet-bestaande en minimaal een maand voor de zitting van 16 oktober 2001 overleden personen worden op die lijst aangeduid met een code. Mr. Maes heeft misbruik gemaakt van de onderstaande lijst om rechter A.L. Croes te misleiden. Achteraf is gebleken dat zowel rechter Croes als advocaat T. Mulder op de hoogte waren van het feit dat met schijn- of spook eisers werd geprocedeerd, waarvan een eiser al 18 jaar in diepe rust op het kerkhof lag. De vraag wat onze rechtspraak dan inhoudt lijkt met deze casus buitengewoon opportuun.

Vrijwel geen enkele naam komt overeen met die in het bevolkingsregister. Overal is wel iets veranderd aan de officiële tenaamstelling. Dat kan geen toeval zijn.

3. Vaststaat dat advocaat mr. A.P. Maes met het opvoeren van valse en overleden eisers op het hoogste niveau gefraudeerd heeft en valsheid in geschrifte en in rechtsprocedure heeft gepleegd. Tot op de dag van vandaag heeft de advocatuur zich heftig verzet tegen het naar voren brengen van deze meest grove vorm van fraude en m.b.t. tot de boze opzet die ontegenzeglijk ten grondslag ligt aan de aanklachten tegen Rietveld en de Belangenvereniging van Gedupeerde Recreanten. Als bewijs daarvoor stelt Rietveld aan de rechtbank een cd-rom ter beschikking waarin de documenten en bewijzen samen met de video’s en de tv-uitzending met de lasterlijk uitzending van SBS-6 in ‘De Week van Willibrord’ ter beschikking staan.

4. De lijst van eisers is ooit samengesteld op initiatief van diens advocaat mr. A.P. Maes als vervolg op een lasterlijke televisie-uitzending van ‘De Week van Willlibrord’ bij SBS-6 op 11 november 2001. Zij hebben deze uitzending niet alleen gefinancierd. Hij was zelfs direct betrokken bij de regie, de samenstelling, de toonzetting en de inhoud van het programma. In die uitzending van Willibrord Frequin werden lasterlijke beschuldigingen gedaan tegen Rietveld en werden zaken verdraaid.
   Wat betreft het samenstellen van de lijst van eisers heeft mr. Maes zelf een beroep gedaan op de medewerkers van Continental Recreatie van het concern om die te laten tekenen. De bewijzen daarvoor zijn aanwezig. Het aantal eisers neemt in de brieven van mr. A.P. Maes stelselmatig af, van 60 naar dertig, naar tien en dan zelfs naar drie. Te gek voor woorden, dat zo iemand nog aan de balie wordt toegelaten is onbegrijpelijk.

5. Bedreigingen met de dood zijn door Rietveld nooit gedaan. Tegen niemand zelfs, maar die zijn omgekeerd door van Ginkel tegen Rietveld geuit die in dienst was van het concern waartegen de scherpe kritiek van Rietveld zich richt. De in die uitzending geuite valse beschuldigingen werden gedaan door E. Zitter, C. van Ginkel en T. Mesman-Tulp. Deze laatste heeft haar beschuldigingen later schriftelijk en mondeling weer ingetrokken. Een heel saillant detail bij mevr. Mesman-Tulp is, dat zij nog in een strafzaak zit wegens smaad en laster tegen Rietveld met betrekking tot die gewraakte uitzending van Willibrord Frequin, waarin zij onterechte beschuldigingen uitte jegens Rietveld.

   Een heel bijzonder, zeer relevant feit rond deze strafzaak kan uw Hof niet onthouden worden. Namelijk, dat Rietveld tijdens zijn detentie in een politiecel (die integraal betrekking heeft op verwikklingen met deze aan u voorgelegde zaak). Rietveld kon wonder boven wonder zonder veters in zijn schoenen vanuit zijn cel toch een fax te versturen naar de rechtbank in Haarlem. Dit met het verzoek om de rechtszaak wegens smaad/laster tegen mevr. Mesman-Tulp enkele dagen voor de komende zitting in te trekken. Hierdoor behoefden de opgeroepen getuigen E. Zitter en P. van Ginkel (allen eisers in deze zaak) niet voor de rechter te verschijnen. Dit met het gevolg dat de valsheid in geschrifte gepleegd door mr. A.P. Maes, de boze opzet van de BV van met het door hem gefinancierde televisieprogramma en de verantwoordelijkheid van SBS-6 daarvoor, buiten beeld en ongestraft blijven.

   Ook de consequente boycot van Rietveld’s procedures door ‘n aantal advocaten op rij zouden dan buiten beeld en ongestraft bleven. Niettemin komt ook hierover eindelijk duidelijkheid.

6. Voor argumenten tegen de klachten van eisers m.b.t. de vrijheid van meningsuiting in deze zaak verwijs ik u naar het tweede deel waarin advocaat mr. Spera een deel uit een memorie van antwoord heeft overgenomen waarin het grondwettelijke recht van vrijheid van meningsuiting wordt verwoord. Die memorie van antwoord werd in de bodemprocedure ingebracht tegen de aanklacht van Verscholendorp van 15-01-2003, die door Rietveld is gewonnen op 16-8-2003.

7. Rietveld’s verzet tegen de zeer kwalijke praktijen van o.a. de recreatieparken die behoren en behoorden tot het concern was reden om te proberen hem maatschappelijk uit te schakelen. De meest effectieve manier is om iemand een torenhoge schade-eis in de maag te splitsen en dat met een gerechtelijke procedure te realiseren. Mr. Maes verzon eenvoudigweg o.a. een schade van 105.000 gulden en liet in samenspanning met Rietveld’s advocaat mr. I.P. Sigmond beslag leggen op zijn woning. Hoewel mr. Maes regelmatig om de documenten voor het opheffen van het beslag aan de advocaat van Rietveld (Sigmond) had gevraagd, werden die na maanden traineren net even te laat aan mr. Maes ter beschikking gesteld, althans volgens Maes, en werd de woning van Rietveld volkomen overbodig alsnog verkocht. De hele charade is met documenten te staven.

8. Het schade toebrengen aan Rietveld en zijn gezin is dus prima gelukt. Alles ligt nu in puin, financieel, maatschappelijk, fysiek en sociaal. Niet alleen Rietveld wordt zwaar beschadigd, maar vele duizenden mensen zijn slachtoffer van de malafide praktijken van de ‘kampers’; en zelfs op grote schaal ook de fiscus. In de dagbladen en op televisie zijn daarover regelmatig publicaties verschenen.

   Het is de arrogantie van het grootkapitaal om alsnog dit hogerberoep te willen opstarten na de bodemprocedure die door rechter Blokland in Alkmaar op 15 januari 2003 werd voorgezeten, die Rietveld glansrijk had gewonnen. Het is heel begrijpelijk dat men wil voorkomen dat de eerste dominosteen omvalt. Want dan komt naar buiten dat de advocaten Maes, Mulder, Sigmond, Vlasman en Cival zich schaamteloos ontrokken hebben aan hun wettelijke plichten en met name hun eigen cliënt grote schade hebben berokkend door te chicaneren, traineren, termijnen te laten verlopen, weg te blijven van zittingen waar dat vereist is en omissies te gebruiken om zaken in het voordeel van de schatrijke tegenpartij te laten beslechten. Mr. A.P. Maes presteerde het zelfs om zomaar vier punten te verzinnen om beslag te leggen. Het bewijs daarvan was al maanden in het bezit van mr. I.P. Sigmond. Bewijzen daarvan zijn er in overvloed en eveneens op de bijgevoegde cd-rom opvraagbaar.

9. De schade die Rietveld door frauderende en falsificerende advocaten en dwalende rechters heeft opgelopen loopt in de miljoenen. De onderstaande opstelling geeft enig inzicht in toegebrachte schade door het rechtssysteem, waarbij de advocaten door het monopolie van de verplichte procesvertegenwoordiging onafhankelijk van de rechter bepalen in welke mate een cliënt gelijk of schade gecompenseerd krijgt door de tegenpartij(en). In dit geval zijn zowel de rechtbank Alkmaar en de advocaten hoofdelijk voor de schade aansprakelijk. Ook de schijneisers zijn als partij aansprakelijk voor de aan Rietveld toegebrachte schade en zijn daarvan al op de hoogte gesteld.

10. De sociale schade is niet meer te herstellen met het uiteenvallen van het samenlevingsverband met de partner van Rietveld van 14 jaar. Smartengeld zal ik zeker eisen, juist omdat Rietveld met mijn ziekte van Parkinson een beperkte levensverwachting heeft en zijn werkkring daardoor ook al heeft moeten verliezen.