Aan Dhr. Ruud Rietveld
Postbus 1151
7801 BD te Emmen.

Andijk 30-07 2005.

Geachte Heer Rietveld,

Waarom schrijf ik u? Omdat ik veel herken in uw strijd tegen corruptie en zeer slecht functionerende ambtenaren; rechters en advocaten.

De afgelopen jaren (en recent d.d. 23-07-05) las ik in het N.H.D. div. redactionele artikelen m.b.t. rechter A.L. Croes en gisteren een aantal brieven op uw site. Het ontbrak mij aan de tijd om eerder te reageren en u moreel wat te steunen in uw strijd. Uw energie en strijdkracht waardeer ik zeer, maar laat uw gezin en gezondheid niet slopen door mensen als Croes.

Mijn ervaringen met Croes zijn in veel opzichten overeenkomstig met de van u en heb mijn ervaringen in een 150 pagina`s tellend manuscript weergegeven. Eind jaren 2003 beloofde uitgeverij Aspect uit Soesterberg mijn manuscript in boekvorm te gaan uitgeven, maar trok dit (in eerste instantie gekwalificeerd als een uniek boekwerk) weer in omdat zo luidde de kritiek van medefirmant Martin Ros het teveel een rapport is c.q. feitenmateriaal. In september 2003 heb ik mijn manuscript laten vermenigvuldigen en naar 15 instanties verzonden o.a minister Donner, politieschool, gemeenteambtenaren, rechtbanken, o.a Alkmaar en Leeuwarden, ombudscommissie voor gemeenteambtenaren, Kadaster, enz.

De titel van mijn manuscript spreekt voor zich: 'Burenconflict als lot of kans' met als subtitel, 'hoe gemeenteambtenaren, politie en Justitie aanzetten tot geweld'. Ik had tot voor 1998 veel vertrouwen in politie en Justitie, maar nagenoeg geen ervaring opgedaan in die wereld. Inmiddels is mijn vertrouwen na 7 jaar ervaring bijna teruggereduceerd tot nul. Ik kan me dan ook totaal niet vinden in het feit dat het Nederlandse rechtssysteem als voorbeeld wordt gesteld in Europa en de rest van de wereld. Mijn kwalificatie zou zijn: de rechtsstructuur is mogelijk wel goed maar de personen als rechter Croes en velen met hem laten enorm te wensen over, vol van arrogantie, manipulatie, machtslust, ziende blind en horende doof en verre van rechtvaardig.

Als mijnheer Croes als rechter altijd zo heeft gefunctioneerd, had hij nooit geen rechter mogen worden, omdat het in mijn ogen een diep gefrustreerde en zeer onzekere man is achter een façade van: denk er om, geen ongetogen woord naar mij toe want ik heb de macht en ik pak je terug aangezien ik je kan maken en breken. Ongekende manipulerende soloacties en in de hoorzitting zelfs zonder griffier.

Op 18 oktober 2001 velde Croes zijn eindvonnis (slechts 2 jaar en 4 maanden na de hoorzitting) in een rechtszaak die ik had aangespannen vanwege het jarenlange vernielgedrag en zijn uitgeleefde geestelijke terreur van mijn buurman met een psychopathische karakterstructuur. In het hogerberoep op d.d. 27-11 2003 werd het vonnis van Croes nagenoeg geheel verworpen. M.a.w. Croes heeft zijn werk op basis van de feiten niet goed gedaan. Er is geen instantie naast onze overheid/rechtspraak die zo onbeschoft is om te erkennen dat medewerker Croes zeer slecht werk heeft afgeleverd en vervolgens mij de aanklager met het aangaan van het H.B. om dit te bewijzen, alle extra gemaakte advocaten- en procureurskosten gewoon laat betalen. Dit nog los van de jarenlange extra spanning, onzekerheid en gevoelens van in mijn waardigheid te zijn geschaad. Ik noem dit geestelijke terreur met niet zelden een verwoest leven met de dood tot gevolg. Sterker nog: b.v. de Italiaanse maffia doet het een stuk menselijker en voorkomt dit soort jarenlange Middeleeuwse geestelijke martelpraktijken. Ze schieten je direct kapot als je buiten hun regels handelt.

Als elke rechter 1% gekort zou worden als zijn gevelde vonnis in het hogerberoep voor meer dan 50% verworpen wordt, dan had Croes allang al geld mee moeten nemen om zijn frustraties via de rechtspraak te kunnen uitleven. Mijn vrij jonge advocate vertelde mij al voor de hoorzitting dat wij het met de toewijzing van rechter A.L. Croes niet slechter hadden kunnen treffen en dat zijn 'rechtspraak' veel wordt gebruikt in toneelstukjes en cabaret binnen de advocatenverenigingen.

Mijnheer Rietveld, veel van bovenstaande kwalificaties en ervaringen gaan voor mij ook op voor de tuchtrechters voor advocaten. Er moet wel heel lang en veel mis gaan wil een advocaat een schorsing krijgen. Mijnheer A.F.R. Avis, advocaat te Hoorn was de advocaat van mijn buurman en is door zijn tuchtcommissie eerst drie maanden geschorst en later hing hem een schorsing van 1 jaar boven het hoofd en besloot toen onder druk zijn praktijk te sluiten. Dit leidde tot verkoop bij executie op 12 juni 2001 van zowel zijn praktijk als privé-goederen.

Uiteindelijk een beetje gerechtigheid na het produceren van zoveel ellende naar zijn cliënten en de tegenpartijen die de dupe zijn geworden van zoveel onzuiver advocatengedrag. Een andere naam die ik U niet wil onthouden is advocaat Chris Veraart, praktijkhoudend te Alkmaar en woonachtig in Bergen. Deze advocaat met de ziekte M.S. voelt zich zo superieur en specialist in valse aangiftes rond zedenzaken dat hij geen rechtsgang nodig heeft mij en collega`s publiekelijk via de media te beschuldigen en te veroordelen op grond van geen enkel feit. In een jarenlang tuchtraadproces tot in het Hof van Discipline is Veraart op al zijn beschuldigingen onderuit gehaald en door het Hof veroordeeld. De man blijft nog spartelen en probeert nu via het European Court of Human Rights te Strasbourg alsnog zijn veroordeling ongedaan te maken. Ook dit hele rechtsverloop is een boekwerk waard en het zal nog wel een paar jaar duren.

We gaan allebei op onze eigen manier met ervaringen van onrecht om. Het is slechts een schrale troost dat niet iedereen het er bij laat zitten. Ik wens U veel sterkte en wijsheid toe en mogelijk kan een gesprek of brief per e-mail aanvullend c.q. ondersteunend zijn naar elkaar toe.

Met vriendelijke groet,

Peter Kieft.