Het zal je kind maar zijn!
Zwartboek Kinderbescherming . . . Jeugdzorg Conferentie . . . SDN

Ze vloog ons in de armen en zei: "Ik hoopte al dat jullie zouden komen"

Terwijl moeder nog steeds de bezoekregeling saboteerde door
te zeggen dat Sharon bang was gebeurde er het volgende:

Sharon zat destijds op ritmisch gymnastiek (Nea volharding) , dit was haar lust en haar leven. Twee keer in de week ging ze trainen.
Gezien de zeer sterke band die ik altijd met Sharon had, kon ik het me echt niet voorstellen dat Sharon bang was voor mij en besloot samen met mijn partner naar een training te gaan kijken. We kwamen binnen en in het bijzijn van iedereen (alle kinderen een aantal moeders en vaders en de lerares), vloog ze ons in de armen, en zei: "Ik hoopte al dat jullie zouden komen".

Weet u nog, volgens moeder was ze bang! Sharon vertelde dat ze nieuwe spullen nodig had voor haar sport en dat ze deze van Mama niet kreeg. Waarop wij beloofden dat wij de spullen zouden kopen en deze de volgende week kwamen brengen. Dit deden we en het zelfde ritueel herhaalde zich, Sharon begon spontaan met ons te knuffelen. Ook was ze heel blij met haar nieuwe spullen en liet deze aan iedereen zien.

Om het bewijs te krijgen dat Sharon in het geheel niet bang was heb ik na afloop van de training een gesprek op video vast gelegd welk ik met sharon had. Hierin vertelde ze dat ze wel een beetje bang was geweest omdat mama haar films had laten zien! Ook vertelde Sharon in dit gesprek dat ze nog wel eens stiekem naar de hoes van de films keek. Deze slingerde blijkbaar dus gewoon rond in het huis van "mama". Verder kwam duidelijk naar voren dat Sharon over dingen moest liegen van mama. En ook dat ze graag iedereen van onze kant van de familie wilde blijven zien. Ook staan er beelden op de tape waarop duidelijk te zien is dat Sharon papa in de armen vloog.


We hebben diverse keren de raad aangboden om de video te bekijken, maar hier hadden ze geen interesse in!
Ook wilden ze geen getuigen horen die aanwezig waren geweest tijden onze bezoeken aan de trainingen van Sharon!

    En de raad bleef moeder gewoon geloven dat Sharon bang voor ons was!

Er werd door de raad geen enkele poging gedaan om aan waarheidsvinding te doen. En in de raads raporten is hier ook niets over terug te vinden! Zoals overigens over zovele dingen niet. Maar de volgende gebeurtenis slaat echt alles. 's Middags waren we dus bij Sharon geweest. De zelfde avond liep ik met mijn partner over de kermis. En wie kwamen we daar tegen, ja hoor, Sharon met moeder.

Sharon had ons eerder gezien dan moeder maar durfde niets te zeggen, waarop wij besloten Sharon even een kus te gaan geven. Dit zag moeder en begon als een gek te schreeuwen, "ga weg, ga weg, Sharon is bang voor jullie". Ze schreeuwde zo hard dat het geluid van de kermis in het niet viel!

Wij zeiden tegen moeder, die blijkbaar niet op de hoogte was van onze bezoeken aan de sportvereniging, dat we een videotape van dezelfde middag hadden waaruit bleek dat Sharon helemaal niet bang was. Moeder geloofde dit niet en in plaats daarvan kreeg mijn partner een kaakslag, waarna ze ziekenhuis behandeling nodig had. Met de verklaring van het ziekenhuis zijn wij toen naar de politie gegaan om aangifte van mishandeling te doen. Op het politie bureau aangekomen zat moeder daar ook al. Moeder had het verhaal een ietsepietsie veranderd en ze had gezegd dat zij mishandeld was. Gelukkig hadden we getuigen die de volgende dag door de politie zijn gehoord. Niet dat het wat hielp want de aangifte is wederom geseponeerd!

    Na deze dag is Sharon van haar lievelings sport ritmisch gymnastiek afgehaald
    en zijn de nieuwe spullen die wij aan Sharon hadden gegeven weggegooid
De raad deed geen enkele moeite om moeder te overtuigen dat dit niet goed was voor sharon!

Naar deel 6
De uit en in huis plaatsing

Lees alles over misstanden en verkoop van illusies bij de Kinderbescherming en de sector Jeugd en Familierecht: HET ZWARTBOEK OVER DE KINDERBSCHERMING, door John Hop