Brief aan de vice-president van de Raad van State mr. H.D. Tjeenk Willink
EuroStaete . .
EKC . .
Klokkenluiders <===> SDN
. . Wolmanzouten
. . English
|
20 augustus 1999 AangetekendTevens per fax 070 - 3651380 op 20 augustus 1999. Aan de vice-president van de Raad van State
Betreft: Uitspraak 199900910/1 van de Raad van State
Heden, 20 augustus 1999, ontving ik een kopie van de uitspraak van mr. J.A.E. van der Does, voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State, in tegenwoordigheid van mr. ir. H.B. van Gijn, ambtenaar van Staat. In de uitspraak, betreffende het geding tussen ondergetekende (R.M. Brockhus) en Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant, werd Gedeputeerde Staten in het gelijk gesteld. De rechtspersoonsverwisseling door Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant deed mr. J.A.E. van der Does af als 'kennelijke verschrijving'. Op deze uitspraak van de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State valt veel af te dingen, omdat deze jurisprudentie creëert die een rechtspersoonsverwisseling sanctioneert. Dit betekent dat op grond van deze uitspraak jurisprudentie is ontstaan, waardoor ieder bevoegd gezag in Nederland vanaf heden besluiten mag nemen op aanvragen van elk willekeurig persoon in Nederland, zonder dat die persoon überhaupt een aanvraag heeft ingediend. Het in acht nemen van elementaire en formele vormvereisten is een absolute voorwaarde voor rechtszekerheid. Het is onacceptabel dat juridische titels (rechtspersonen) die door een bevoegd gezag door elkaar worden gehaald, zomaar als 'verschrijving' worden afgedaan, terwijl iedereen weet dat in het strafrecht een moordenaar vrijuit gaat wanneer een vormfout wordt gemaakt, of een verkeerde tenaamstelling in de processtukken wordt gebezigd. Een onjuiste tenaamstelling bij het uitbetalen van uw en mijn inkomen zal dat feilloos duidelijk maken. De overweging van de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State m.b.t. de onjuiste tenaamstelling is wat betreft de daaruit ontstane jurisprudentie volstrekt ontoelaatbaar. Deze uitspraak van de voorzitter dient daarom onmiddellijk te worden ingetrokken. Gebeurt dat niet, dan zijn daarbij vanaf heden alle Nederlanders vogelvrij en bezitten ze geen eigen wettig beschermde rechtspersoonlijkheid meer. En daarmee is dan een bestuurlijk precedent geschapen dat het binnenlands bestuur laat prevaleren boven recht en wet. Nog bonter maakte de voorzitter het door in zijn uitspraak over de "kennelijke verschrijving" van de provincie Noord-Brabant ook zelf een verschrijving te doen bij de tenaamstelling in zijn uitspraak nr. 199900910/1, wat deze uitspraak als zodanig nietig doet zijn. Het is absurd dat de voorzitter van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State m.b.t. de rechtspersoonsverwisseling in het besluit van de provincie (opzet kan bewezen worden) geen aanleiding zag om te voldoen aan het verzoek tot schorsing van het bestreden besluit. Ik vertrouw erop dat u niet toestaat dat de Raad van State, door toedoen van uw voorzitter mr. J.A.E. van der Does, met deze uitspraak rechtspersonen niet meer hoeft te erkennen. Ik verzoek u hier in te treden en het recht dat de burger zoekt op basis van de wet te honoreren door de uitspraak in te laten trekken. Dat moet mogelijk zijn, omdat ook de Hoge Raad een foutieve beslissing in het Pikmeer-arrest heeft terug moeten draaien, omdat dit ambtenaren een vrijbrief gaf om straffeloos milieudelicten te plegen. Ook hier hebben we te maken met milieudelicten, maar dan van gigantisch grote omvang. Niemand zal kunnen ontkennen dat 300 ton arseenzuur en 600 ton chroom-VI-verbindingen per jaar niet in het niet verdwijnen, maar terechtkomen hetzij in het milieu op het land, danwel in opgeloste vorm in zee en het grondwater. Het toelaten van collusie met "poisoning for profit"- al dan niet met blunderende uitspraken van enkele staatsraden van de Raad van State - is onder alle omstandigheden ontoelaatbaar. Fouten maken is menselijk zoals blijkt uit de fout op fout van zowel de provincie als van de Raad van State zelf, maar er in persisteren is absoluut beneden alle peil. Ik voel mij duidelijk tekortgedaan en verlang dat de kosten en vervolgkosten die hieruit ontstaan vergoed worden. Hoogachtend,
R.M. Brockhus
PERSBERICHT
Huizen, dinsdag 3 augustus 1999 Gisteren, maandag 2 augustus 1999 is tijdens een zitting van de Raad van State gebleken dat de provincie Noord-Brabant een afwijzend besluit had genomen op een formeel niet ingediend verzoek van 29 april 1999. De provincie had zowel in het besluit als in de publicatie in het Eindhovens Dagblad e.a. en in de Staatscourant van 30 juli jl. kennelijk de namen verwisseld van appellant R.M. Brockhus met die van adviseur ing. A.M.L. van Rooij. Ook dit laatste was niet correct omdat niet A.M.L van Rooij de adviseur is van de appellant maar het Ecologisch Kennis Centrum BV, waarvan Van Rooij de directeur is. Staatsraad van der Does stelde voor om deze "kennelijke verschrijving" voor lief te nemen, maar dat kon appellant Brockhus niet accepteren, omdat daarmee jurisprudentie zou ontstaan die elke rechtsgang in de toekomst zou kunnen blokkeren, omdat dan slechts een "foutieve aanschrijving" nodig zou zijn om de zaken juridisch in het honderd te laten lopen en appellanten de facto helemaal geen recht meer zouden kunnen krijgen tegenover de overheid of een overheidsinstelling. Het blijft appellant Brockhus een groot raadsel waarom provincies, zuiveringschappen (en zelfs het ministerie van VROM met subsidie) het impregneren van hout met zwaar chemisch en uiterst giftig afval blijven toestaan, bevorderen, gedogen en dat ook de twee aangenomen kamermoties en de bindende uitspraken van de Raad van State worden genegeerd. Het is verbijsterend te ervaren dat de politiek en de media deze gang van zaken eveneens laten passeren alsof er geen Bijlmerramp is geweest met verarmd uranium, of er geen asbestbesmetting meer bestaat, of dioxine in olie en vetten, en of er geen BSE bij runderen meer is en of er geen stoflongen van mijnwerkers meer bestaan. Honderdduizenden mensen hebben hierdoor gezondheidsschade opgelopen of zijn daaraan overleden. Gesteld kan worden dat het gezondheidsgevaar als gevolg van alleen al het geïmpregneerde hout met arseenzuur en chroomtrioxide op lange termijn duizend keer zo gevaarlijk zal blijken te zijn dan alle hiervoor genoemde drama's bij elkaar. Maar dat vergiftigingsproces duurt decennia en is niet zo klip en klaar zichtbaar als een neerstortende Boeing, of door de poten zakkende runderen of stuiptrekkende patiënten door het braden van eten in olie dat dioxinen bevat. Ook is het sluipende, maar wel landelijke proces van vergiftiging van de bodem, rivieren en van de Noordzee niet zo direct zichtbaar als verlamde katten die de zo heerlijke Whiskas hadden gegeten waarin wat teveel arseenhoudende organen en visafval uit de Noordzee was verwerkt. Daarom is het kennelijk zo moeilijk om programmamakers bij de televisie en redacteuren van de pers er aandacht aan te laten besteden. Maar het gevaar is reëel dat op termijn de hele economie aan gort gaat, omdat nu de autoriteiten nog kiezen voor het financiële belang op de korte termijn. Maar met wat denkwerk en technieken die al decennia ter beschikking staan zou het probleem kunnen worden aangepakt. Papier en glas zamelen wij massaal nu al gescheiden in, maar afvalhout wordt structureel nog steeds niet verantwoord verwerkt, hoewel de technologie daarvoor aanwezig is. Nog gekker is het dat die overheden de nuloptie technologie van Edelchemie zelfs tegenwerken. Men weet namelijk helemaal niet wat er weggegooid wordt met sloop- en afvalhout, waarin allerlei giftige stoffen zitten om het te conserveren. Ook aan het conserveren komt een eind en dat is dan het begin van mondiale vergiftiging.
R.M. Brockhus (appellant)
C.c. op website: pers-1.htm |
