Bij het Gerechtshof in 's-Hertogenbosch speelde op 3 oktober een curieuze wrakingskwestie. In het vorige KN schreven we er al over onder het kopje 'Komische Wraking'. Inmiddels weten we meer over deze zaak. We laten de details even voor wat ze zijn en beperken ons tot de kern van de zaak.

We bellen met het Gerechtshof voor nadere informatie. Dat kost enige moeite, maar na enkele dagen worden we teruggebeld door de vice-president van het Hof, Mr. Feith. Hij blijkt ook de voorzitter van de wrakingskamer geweest te zijn. Een buitenkansje om rechtstreeks aan hem de hamvraag te stellen: waarom doen rechters zo moeilijk over wraking en wijzen ze die niet, als het even kan, gewoon toe?

Mr. Feith geeft drie redenen.

Ten eerste wil men querulanten geen mogelijkheden geven het recht te frustreren: "Wraking opent de mogelijkheid tot allerlei chicanes." Ten tweede vertraagt wraking sowieso de voortgang van het recht en ten derde zijn er de collegiale verhoudingen: "U moet bedenken dat deze zaken soms zeer bewerkelijk zijn. Een collega neemt het je niet in dank af zo'n zaak naar zich toegeschoven te krijgen."

Dit is dus bevestiging op hoog niveau van wat in eerdere artikelen al betoogd werd: rechters frustreren een in de wet vastgelegd recht omdat dit hun niet uitkomt. Zij lappen de wet eenvoudigweg aan hun laars. "Als het u niet uitkomt, moet u zich wenden tot de wetgever", zegt Mr. Feith. Daar gaat het kringetje rond. De wet is immers perfect en schrijft voor dat, zodra er vraagtekens zijn bij de onpartijdigheid van de rechter, er verschoond dan wel gewraakt moet worden. De wet laat dat laatste door een wrakingskamer van drie rechters beoordelen. En daar zit de pijn. Die wijzen wraking af om redenen die met van alles te maken hebben behalve met het toepassen van de wet. Het begin van dit rechtsbederf ligt bij de Hoge Raad die op dit punt totaal absurde (want haaks op de wet staande) jurisprudentie heeft gevormd. Dit is een voor iedereen te constateren feit.

Iedereen kan zien dat er door de professionele bezorgers van het recht gesjoemeld wordt met een elementair rechtsbeginsel. Iedereen kan begrijpen dat dit tot grote onrechtvaardigheid en manipulaties binnen de rechterlijke macht moet leiden. "Wraking vormt voor de overbelaste zittende magistratuur een grote belasting",verdedigt zich een boze lezer en oud-rechter bij het KN. "Dat is geen reden om gegronde wrakingen niet te honoreren, maar wel een noodzaak in deze zeer strikt te zijn." Edelachtbare, bent u nu helemaal gek of doet u maar alsof? U neemt om wille van uw eigen belangen een loopje met de wet en noemt dat "zeer strikt" ermee omgaan.

Dit eendrachtig en consequent onzindelijk redeneren van rechters inzake wraking kan slechts op één ding duiden: een ernstige scheefgroei van ons rechtsbestel.

(HR)

De zaak Burhoven Jaspers staat gedocumenteerd op internet bij de Sociale Databank Nederland, www.sdnl.nl