de Raad van Discipline bestond uit 6 personen; te weten: mr. P.H. van Ginkel als voorzitter
en de mrs. W.L. Harenberg, E.M.M. van de Loo, W.M. Poelmann, E.J. Verster als raadsleden

IRM . . Juristen . . EU Grondwet <==> SDN . . Klokkenluider . . Site Rietveld . . Weblog Rietveld

Aan alle volksvertegenwoordigers, ministers, justitiële en politieambtenaren, mijn verslag van overheidsfraude in de brief aan minister Opstelten over binnenvallen van politie in opdracht van de Officier van Justitie. Zie Deel I en Deel II van het interview, waarin http://www.sdnl.nl/knevelarij.htm">misbruik van bevoegdheden en manipulatie met boze opzet verklaard worden. Deel III kan aanleiding zijn voor een kabinetscrisis omdat de ministers Donner en Verhagen verantwoordelijk zijn voor de uitwassen bij het UWV, het CJIB, de ambassade in Jakarta en het beleid voor Justitie en Buitenlandse Zaken. N.B.: Alle uitlatingen vallen strikt onder de verantwoordelijkheid van Ir. R.A.A. Rietveld.

De gevolgen voor Ir. R.A.A. Rietveld en zijn families leiden tot een forse schadeclaim. Het wel verantwoordelijk, maar niet aansprakelijk zijn, gaat in deze affaire zeker niet op (J.P. Balkenende). Overzicht van documenten die bewijzen wat Rietveld verklaart. In Deel IV noemt Ir. Rietveld namen van personen over (gedoogde) overheidscriminaliteit. Tot nu toe durft niemand vragen stellen. Ook de media niet! Vooral nu de RVD het stellen van vragen verbiedt. Deel V doet verslag van de aangifte bij de politie in Castricum m.b.t. de strafbare feiten waarvan bewijzen zijn bijgevoegd aan de aangifte met een lijst van personen die aangesproken worden op hun verantwoordelijkheid om zelf aangifte te doen van strafbare feiten waarvan zij kennis dragen. Dit op de verplichting daarvan vanwege 162 Sv van het wetboek van strafvordering. Daarnaast is ook art. 136 Sr. van toepassing. Op 13 oktober 2011 maakte ir. Rietveld zijn ronde in Den Haag en bezocht hij de ministeries van Algemene Zaken, Justitie, Buitenlandse Zaken en de ambassade van Indonesië; zie Verklaring VI. Zie hoe aangifte te doen en de verklaring van J. ter Bruggen.

Demoniseringsdrama door advocatuur en rechterlijke macht

Een globale indruk van het ontrechtingsproces

Gijzeling, de methode van Justitie om iemands wil te breken.

Rietveld belde de redactie van de SDN omstreeks 15.40 even op om te zeggen dat hij niet zwichtte voor de chantage met de gijzeling en dat hij weigerde ook maar iets van zijn website te verwijderen. Hij zei ook dat hij het advies van zijn adviseur had opgevolgd door in verzet te gaan tegen de gijzeling, omdat hij op geen enkele wijze op de hoogte was gesteld van enige betekening van het vonnis van het Gerechtshof in Amsterdam, noch van het lopen van een kortgeding op 6 oktober 2005 in Alkmaar, noch van een dwangbevel om daaraan te voldoen. (De tekst van de betekening geeft overigens duidelijk aan dat de heer Rietveld van niets wist of kon weten).

Hieruit volgt direct dat de gijzeling sowieso onwettig is. De rechtbank in Alkmaar is per fax op 11 november 2005 rond 16.30 uur (voor zover bekend) door de directie van de Grittenborgh in kennis gesteld van het verzet. De wet schrijft in deze voor dat de gijzeling met onmiddellijke ingang beëindigd moet worden in afwachting van een nieuw procedure, waarbij de gedaagde dan in peroon aanwezig zal zijn en deze op de hoogte is van de eisen en het daaruit volgende vonnis.

Betekening tot gijzeling

Een beetje voorgeschiedenis

  1. Op 16 oktober 2001 was er een kortgeding op rol 01-890 in de Rechtbank te Alkmaar wegens smaad/laster tegen Ir. R.A.A. Rietveld met zijn uitlatingen op de website van de Belangenvereniging Van Gedupeerde Recreanten. Op die website maakte het bestuur zaken bekend over praktijken die gekwalificeerd werden als malafide maffiapraktijken (zie de video van SBS-6 van Willibrord Frequin). Rietveld was nog nooit eerder met het "RECHT" in aanraking geweest en liet zich dus onwetend begeleiden door advocaat mr. T.A. Mulder.

    De zitting duurde ruim drie uren waarbij alleen advocaten van de tegenpartij (volgens Rietveld de campingmaffia) vertegenwoordigd door o.a. mr. A.P. Maes) vijf keer hun visie (vanwege vijf eisende partijen) aan rechter A.L. Croes voorlegden. Mr. A.P. Maes van Dommerholt & van Dijk Advocaten bracht naar zijn zeggen 60 eisers tegen Rietveld in het geding. Rechter Croes - zwaar onder de medicijnen vanwege een hersentumor - heeft in die zitting vrijwel niets gezegd en al helemaal niets gevraagd, ondanks de vijf identieke pleidooien van de advocaten (volgens Rietveld) de grote campingmaffiabaas. Ook aan de advocaat van Rietveld (mr. Mulder) en hemzelf werd niets gevraagd. Drie uren lang heeft rechter Croes al dan niet onder een soort narcose als een wassen beeld achter de balie gezeten, zonder dat bleek dat hij ook maar iets gehoord zou hebben. Mr. Mulder, de advocaat van Rietveld deed niets, zei niet, vroeg niets. (Ook hij verdient een plaats in het wassenbeeldenmuseum van Madame Tussaud.) De zitting werd gesloten.

    Later bleek dat de lijst van eisers die mr. A.P. Maes in het geding had gebracht voor het overgrote deel bestond uit gefingeerde en verminkte namen en namen van mensen die soms al meer dan 18 jaar op het kerkhof lagen. Maes had daarmee op het hoogste niveau valsheid in geschrift gepleegd. Dat kan bewezen worden o.a. met de uittreksels uit de burgerlijke stand. Ook bleek later dat mr. Mulder (de advocaat van Rietveld op de hoogte was van die valsheid in geschrifte. Dat kan verklaren waarom hij bleef zwijgen tijdens die rechtsprocedure en ook niets ondernam om op Rietveld's nadrukkelijke aandringen een hogerberoepsprocedure en een executiegeschil te starten. De rechtbank in Alkmaar verweet hem de nalatigheid en wanprestatie van advocaat Mulder, hetgeen belachelijk is.

  2. In januari 2002 werd advocaat I.P. Sigmond uit Heerlen in de arm genomen. Deze deed behalve rekeningen schrijven helemaal niets voor Rietveld. Alleen rekken, traineren en termijnen laten verlopen. Samen met mr. A.P. Maes frustreerde hij de bodemprocedure en stond Sigmond aan Maes toe om nog meer rotzooi te schoppen. Dit leidde tot beslagen op het vermogen en de woning van Rietveld en zijn partner. Met het achterhouden van essentiële informatie door Sigmond aan mr. Maes - al dan niet in concordantie - kwam het vrijvallen van het beslag op de woning van Rietveld net even te laat bij Maes aan, waardoor de woning in Heerhugowaard onnodig door de deurwaarder werd geveild. Dit ter afdoening van een schuld die was ontstaan doordat de rectificatie met de rechterlijke uitspraak buiten Rietveld's bemoeienis en betrokkenheid om 8 dagen van het internet was verdwenen en daarom een dwangsom van 40.000 gulden betaald moest worden. Daarvoor waren de bestuurders Rietveld en v/d Hoff hoofdelijk aansprakelijk met Rietveld als voorzitter van de BVGR. Zijn medebestuurslid van der Hoff werd later door Maes (volgens Rietveld de 'conciliairi' van de campingmaffia) gevrijwaard van enige financiële verplichting en uit de procedure geholpen. Hij werd door campingclan betaald voor zijn bewezen diensten (de georkestreerde aanval op Rietveld door het Camping-concern) en kreeg ook van advocaat Sigmond geen rekening voor diens verrichtingen. Ook de door Rietveld geëiste schadeprocedure tegen SBS-6 (vanwege de Week van Willibrord) werd niet gestart, net zo min als enkele andere zaken.

  3. Vervolgens komt mr. J. Cival opdoemen die op 15 januari 2003 een schitterend pleidooi hield in een bodemprocedure op basis van de gegevens die Rietveld aan hem had voorgelegd. Op 13 augustus 2003 werd deze zaak bij de rechtbank in Alkmaar gewonnen. Maar daarna deed ook hij niets meer. Ook Cival durfde geen procedure op te starten tegen mr. A.P. Maes die met zijn valsheid in geschrift bijna zestig spook- of schijneisers tegen rietveld aan rechter A.L. Croes had voorgehouden als zijn levende en bestaande personen. Croes nam al die (spook)eisers in zijn vonnis integraal mee, waarmee hij een dwalende uitspraak deed. Deze blunder van rechter Croes die duidelijk heeft zitten suffen tijdens de procedure is de hoofdoorzaak van alle conflicten. Onlangs mondden die uit in een korte detentie van Rietveld in een politiecel. Een politiecel is een modern martelwerktuig voor geestelijke mishandeling van de persoon die er in zit. Een gevangeniscel is een luxe hotelkamer daarbij vergeleken.

  4. Na drie maanden geen advocaat te hebben gehad (vanwege die vervloekte verplichte procesvertegenwoordiging) kreeg Rietveld toch weer een advocaat: mr. H.E.C.A. Vlasman van Van Diepen & van der Kroef Advocaten. Deze advocaat deed evenals de anderen helemaal niets. Wel had deze advocaat de vreemde gewoonte om altijd met een mobieltje te bellen vanuit zijn auto ook al werd hij op het kantoor van Van Diepen & van der Kroef Advocaten gebeld. Om een of andere reden vertrouwde mr. Vlasman de telefoonlijnen in het kantoor niet, zodat hij altijd terugbelde vanuit zijn mobiele telefooncel (auto). Liegen en rekken kan die Vlasman als de beste. Hij is vast katholiek, want in de Tien Geboden staat niet dat dit niet mag; en als je het toch doet dan sluip je low-profile even de biechtstoel in en je zieltje is weer gewassen. Vlasman deed het voorkomen alsof hij moest wachten op de memorie van grieven die volgens hem van de rechtbank zouden moeten komen, terwijl zijn collega Maes van hetzelfde advocatenkantoor Van Diepen & van der Kroef Advocaten die al maanden eerder naar hem had gezonden en dat die memorie van grieven helemaal niet van de rechtbank moest komen. Dit zijn echte chicanes, al dan niet in samenspanning om Rietveld zijn recht en stem te ontnemen. Zo werkt dat.

  5. Rietveld heeft na weer twee maanden vertragingstactieken en diverse gesprekken en de stoute schoenen aangetrokken en actie ondernomen door namens advocaat (met diens medeweten) een brief met een schadeclaim tegen de op de spooklijst staande personen te verzenden, waarvan hij de adressen had opgespoord. Dat was een zeer kostbare en arbeidsintensieve klus. (zie de brief) Daarop kwam een lawine van reacties bij mr. Maes - de frauderende zwendeladvocaat - en bij Rietveld's huidige advocaat binnen. De meeste mensen waren verbijsterd over hun onverwachte betrokkenheid met deze zaak.

    Maar ook deze meldde op 1 juni 2004 rond 18.30 in een telefonisch gesprek met Rietveld dan hij met de stapel van 45 brieven van de spookeisers niets zou doen. Ook dez advocaat draait in alle bochten om onder de aangifte tegen collega Maes wegens valsheid in geschrift uit te komen, waardoor de zaak van Rietveld vrijwel direct tot klaarheid zou kunnen worden gebracht. De positie van mr. Maes moet wel een heel bijzondere zijn. Als jong broekje is hij zelfs nu al lid van de Raad van Toezicht is zijn arrondissement. Een wel heel bijzondere carrière met fraude en valsheid in geschrift die hij pleegde. Het houden van toezicht op de advocaten in het arrondissement is overigens een zuiver interne aangelegenheid ten behoeve van de Deken van advocaten.

    Juist daarom is het goed te weten dat sinds het eerste contact met de advocaat deze concreet ook niets heeft ondernomen om de zaken van Rietveld effectief te "dienen" zoals hij beloofde. Alles verzandt in de tijd, het gevaarlijkste wapen van de advocaat tegen de eigen cliënt, naast diens weigering iets te doen wat hem niet zint ondanks het aandringen van de cliënt. De verplichte procesvertegenwoordiging geeft advocaten ongecontroleerde en ongebreidelde macht om zaken te manipuleren. Hij heeft nog geen resultaat geboekt tegen de 60 schijneisers, niet tegen SBS-6, niet tegen Willibrord Frequin, de camping-clan en de valse getuigen in de tv-uitzending over de Campingmaffia.

    Nu zijn we bij de SDN niet erg onder de indruk van een Raad van Discipline, omdat ook advocaat mr. A.P. Maes met een klacht van Rietveld wegens valsheid in geschrift en met het opvoeren van zelfs overleden eisers en getuigen, deze meester Maes toch nog de dans ontsprong met een vrijspraak van de Raad van (non-) Discipline. Dat was in Arnhem op 15 september 2003. Die zitting was een absolute farce, zeker gezien de belangenverstrengeling van voorzitter en rechter van Ginkel en de aangeklaagde mr. Maes die beiden zitting hebben in die Raad van Toezicht. Zie het verslag van die schijnzitting met de klacht over de schijneisers van Maes leest u hier.

    Het vertrouwen in Raden van Discipline om maatregelen te treffen tegen bijvoorbeeld een valsheid in geschrift plegende collega is gelijk nul gebleken. Het hieronder getoonde teletekstbericht is een duidelijk voorbeeld waartoe de charade van de advocatuur en het misbruik van macht door advocaten kan leiden. Ook rechtbanken en Gerechtshoven en zelfs de Hoge Raad en de Raad van State gaan hierbij zeker niet vrijuit, net zo min als het College van Procureurs-generaal, zoals blijkt uit de website van Karel de Werd.


Het wekt, gezien de ervaringen zoals hierboven weergegeven, geen verbazing

    Rechtbanken en Gerechtshoven

Rechtbank Alkmaar Twee keer is er een mediationgesprek gevoerd met twee opvolgende presidenten en redacteur Brockhus van de SDN aanwezig was bij het eerste gesprek. Het tweede was voor mij niet toegankelijk vanwege het verslag op het internet van het eerste gesprek. Ad van Rooij adviseerde bij het tweede en achteraf heb ik een samenvatting kunnen maken van wat er over en weer was gezegd.

    Wordt vervolgd

Indien de gijzeling gevaar oplevert voor de gezondheid met levensgevaar dat is reden tot ontslag art van 432 tot 436 strafvordering lezen opvragen vonnis van 6 oktober e.v.