De Internet Partij presenteerde zich op 15 augustus 2006 om 11.00 met een persconferentie in de Witte Bergen. (nieuws op RTL-4. Arno Haye introduceerde deze nieuwe politieke partij zonder lijsttrekker te zijn. Hij zoekt een charimatisch persoon als Pim Fortuyn om de internet-democratie aan het volk aan te bieden. Hierover zou de politieke discussie bijvoorbeeld moeten gaan: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9

In zijn rede sprak hij zich uit dat internet ook in bejaardenhuizen zo algemeen is ingevoerd dat iedereen in Nederland dit communicatiemedium wel kan gebruiken. Zo kan iedereen via internet zijn of haar mening geven over maatschappelijke onderwerpen en deze door de kamerleden van de IPNL in het parlement op de politieke agenda laten plaatsen. Het volk geef dus opdracht tot specifieke parlementaire discussie.

De visie van een criticaster was dat er dan demografisch politieke onevenwichtigheden zouden kunnen ontstaan, waardoor een politieke besluitvorming sterk in een bepaalde richting wordt gestuurd. Enkele voorbeelden zijn: de Betuwelijn waar een heel beperkte groep mensen, die het direct raakt, massaal grote politieke druk kan uitoefenen waarmee 98% van de bevolking geen enkele bemoeienis heeft. Of Schiphol, waarbij een hele stad als Zwanenburg als één man maatregelen wil om de geluidsoverlast te stoppen met bijv. de sluiting van deze luchthaven; of de Onroerend-Zaak-Belasting voor huiseigenaren waarvan alleen deze groep profiteert wanneer die afgeschaft zou worden, met het daardoor veroorzaken van een gigantisch gat in de begroting van gemeenten en Rijk.

Maar ook de BPM-belasting op auto's, waardoor een Ferrari 100.000 euro goedkoper wordt. Voor de elite is dat een vrije marktwens; met name voor de VVD. Een heel ernstige maatschappelijke ontwrichting kan ontstaan wanneer de Groningers met massale politieke druk de aardgasbaten voor zichzelf willen reserveren en een soort 'Kuwait' willen worden met de export van gas naar de rest van o.a. Nederland. Maar waarom dan ook niet een eigen staat voor de Friezen met een afscheiding van Nederland vanwege de taal?

Er zijn legio voorbeelden die een scheve politieke besluitvorming kunnen opleveren met een al te eenzijdige besluitvorming. Vermoedelijk is een meer gedempte vorm van inspraak van burgers in de Tweede kamer een oplossing voor het democratisch tekort. Kamerzetel 151 zou die oplossing kunnen zijn om de kloof tussen kiezers en politiek te verkleinen. Niettemin is het een teken aan de wand dat de burgers meer invloed opeisen in het archaïsche, toch zeer elitaire politieke toneel. Want dat er toneel gespeeld wordt, dat is heel zeker.

Nog een voorbeeld. Op de vraag aan Arno Haye of zijn partij voorstander is van directe inspraak in de Tweede Kamer (zoals dat wordt voorgesteld door een andere nieuwe politieke partij: de Sociale Volks Partij (SVP) gaf hij geen duidelijk antwoord. Hij vond het meer dan genoeg dat de mensen via het internet de kamerleden van de IPNL opdracht geven om een bepaald onderwerp op de politieke agenda te zetten. Hij had ook geen antwoord op de vraag hoe zijn partij reageert op de uitlating van minister Zalm (VVD) over het fiscalisering van de AOW door Wouter Bos (PvdA). Zalm waarschuwde namelijk de kiezers dat de fiscalisering van de AOW door Wouter Bos de mensen met een AOW-pensioen er 16 procent in koopkracht op achteruit zouden kunnen gaan. De koopkracht van werknemers, uitkeringsgerechtigden en gepensioneerden is de afgelopen 4 jaar met ca. 6 procent gedaald (CBS), nog los van de prijsstijgingen van tientallen procenten voor basisbehoeten als eten en kleding, enz. HP-de Tijd toonde dit al lang geleden aan met kassabonnen van voor en na de de omwisseling van de gulden naar de euro. Arno Haye zei dat zijn partij nog geen programma had en dat hij hierop dus geen antwoord kon geven.

De discussie over hoe de directe democratie vorm moet krijgen is dus een interessante, waarbij de zittende partijen zullen moeten kiezen tussen de inbreng via bijvoorbeeld Sociale Volks Partij met een gematigde inbreng, danwel met de turbulente internetdemocratie van de IPNL.

Een schone taak voor de media en de politieke barometer om deze twee nieuwe aspecten voor de democratie tegen het licht te houden.