Eén vierde van alle gevangenen ter wereld zit in een Amerikaanse gevangenis Het is nu officieel: Amerika zal weldra meer uitgeven aan gevangenissen dan aan hoger onderwijs. Het Amerikaans juridisch systeem is serieus op drift. “The land of the free” krijgt een bijzonder wrange betekenis als je weet dat in 2008 ongeveer één op de 31 volwassenen (7,3 miljoen) in de Verenigde Staten ofwel in de gevangenis zat, ofwel onder penitentiair toezicht stonden (voorlopige en voorwaar VS, kampioen van de mensenrechten? Geen enkele andere maatschappij in de menselijke geschiedenis heeft zoveel van haar eigen burgers gevangen gezet. De cijfers tonen aan dat de Verenigde Staten meer mensen heeft opgesloten dan enig ander land: een half miljoen meer dan China, waar vijf keer meer mensen wonen dan in de VS. Sinds de ‘war on drugs’ begon in 1970, steeg Amerika’s gevangenisbevolking met 700 procent tot 2,4 miljoen. Slechts vijf procent van de wereldbevolking leeft in de VS, maar het land herbergt 25 procent van de gevangenispopulatie ter wereld. Amerikanen besteden meer dan 70 miljard dollar belastingsgeld per jaar om één op 48 mannen van arbeidsgeschikte leeftijd gevangen te houden: massa-opsluiting op een schaal die ongezien is in de menselijke geschiedenis. Dit terwijl de geweld- en vermogenscriminaliteit er tussen 1988 en 2008 gedaald is met ongeveer 25 procent. De VS is bovendien het enige land in de westerse geïndustrialiseerde wereld waar de doodstraf nog in gebruik is. In 1980 zaten er 691 gevangenen in ‘death row’, op dit moment zijn dat er 3189. (death row = ‘doodsrij’, de wachtcellen voor terdoodveroordeelden). In 2008 was 90,7% van de federale gevangenen opgesloten voor niet-gewelddadige misdrijven (Bureau of Justice Statistics, december 2009). Er wordt aangenomen dat meer dan de helft van de 623.000 gevangenen in de gemeentelijke of provincie gevangenissen onschuldig is aan de misdaden waarvan ze worden beschuldigd. De meesten onder hen zijn in voorlopige hechtenis in afwachting van hun proces. Meer dan 10% van de gevangenispopulatie zijn vrouwen. In de meeste landen is het aandeel van vrouwelijke gevangenen ongeveer één op twintig. De VS sluit meer van zijn jeugd op dan enig ander land in de wereld, een weerspiegeling van de algemene trends. In 2002 alleen al werden ongeveer 126.000 jongeren opgesloten in jeugdgevangenissen. Ongeveer 500.000 jongeren worden ieder jaar naar detentiecentra gebracht. Meer geld voor gevangenissen dan voor hoger onderwijs In de afgelopen twee decennia is het geld dat de staten uitgeven aan gevangenissen zes keer meer gestegen dan de uitgaven voor hoger onderwijs. 2012 is voor de VS een mijlpaal. Voor de eerste keer, in Wisconsin, budgetteerde een staat meer belastinggeld voor gevangenissen en correctionele faciliteiten dan voor het hoger onderwijs. 2,1 miljard dollar ging naar de staatsuniversiteiten en 2,25 miljard dollar naar het Department of Corrections, aldus een persbericht van 27 augustus 2012. Commentaar van de schrijver van het artikel: “Zijn we gek geworden? Hoe kunnen we ons veroorloven om meer te besteden aan gevangenissen dan aan het hoger onderwijs in deze steeds meer concurrentiële kenniseconomie?” Op 8 september verscheen het alarmerende bericht dat de staat Californië worstelt om te voldoen aan een gerechtelijk bevel om de gevangenisbevolking te verminderen, maar volgens een rapport van California Common Sense (nvdr: vzw die via informatieverstrekking transparantie van de overheid tracht te vergroten) blijkt nu dat de staat meer besteedt aan het strafsysteem dan aan het hoger onderwijs. Sinds 1980 zijn de overheidsuitgaven voor gevangenissen daar omhooggeschoten met 436 procent, terwijl de investeringen in het hoger onderwijs zijn gedaald met 13 procent (rekening houdend met inflatie). The Huffington Post (nvdr: progressief-liberale nieuwswebsite) verduidelijkt: “Vijfenvijftig procent van de groei van de uitgaven voor gevangenissen is het gevolg van het feit dat steeds meer mensen in de gevangenis worden opgesloten. In de afgelopen drie decennia is het aantal gevangenen in Californische gevangenissen acht keer sneller toegenomen dan de bevolkingsgroei. Het rapport merkt op dat, terwijl de gemiddelde lonen voor werknemers van het wereldberoemde hoger staatsonderwijs zijn gestagneerd of zelfs gedaald (rekening houdend met de inflatie), de gevangenisbewakers aanhoudend loonsverhogingen hebben gekregen.” Sinds 1980 heeft Californië één universiteitscampus gebouwd en 21 gevangenissen. Het budget voor het California Department of Corrections and Rehabilitation steeg van ongeveer 3 procent in 1980 tot 11,2 procent in 2012. Ondertussen is de financiering van het hoger onderwijs gedaald van 10 procent 30 jaar geleden tot ongeveer 6,6 procent dit fiscale jaar. Waarnemers verwachten dat die trend zich zal doorzetten in alle staten van de VS. Het trieste is dat politici ook meer en meer de kosten van het hoger onderwijs afwentelen op studenten, terwijl niet bespaard wordt op de financiële kosten voor gevangenissen. The war on drugs Bijna driekwart van de nieuwe gevangenisopnames betreft veroordeeldingen voor geweldloze misdrijven. 49 procent van de veroordeelde gevangenen zitten vast voor geweldsdelicten. Misschien wel de belangrijkste factor achter de groei van de gevangenisbevolking is de “oorlog tegen drugs”. Het aantal gevangen drugscriminelen is vertwaalfvoudigd sinds 1980. In 2000 waren 22 procent van degenen die in de federale en deelstaat gevangenissen zaten veroordeeld voor drugsbezit. Er waren meer dan 40 miljoen arrestaties voor drugsgerelateerde misdrijven in de afgelopen veertig jaar. Er zijn 50.000 arrestaties per jaar voor bezit van marihuana in New York City alleen al, één op de zeven gevallen die voor de strafrechter komen. In Texas bijvoorbeeld, kan een persoon worden veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf voor het bezit van 4 gram marihuana. In New York, voorziet de in 1973 uitgevaardigde Nelson Rockefeller anti-drugwet in een verplichte gevangenisstraf van 15 jaar tot levenslang voor het bezit van 4 gram illegale drugs. Ongeveer 50 procent van de mensen in de federale gevangenissen en 20 procent van de mensen in deelstaatgevangenissen zitten opgesloten voor drugsgerelateerde misdrijven. Maar het aantal is veel hoger als je ook diegenen meetelt die opgesloten zijn vanwege andere misdrijven (zoals diefstal) met betrekking tot het verkrijgen van drugs. In 2003 waren 58% van alle vrouwen in de federale gevangenissen veroordeeld voor drugsdelicten. Zelfs wanneer vrouwen weinig of niet betrokken zijn bij de drugshandel, worden ze steeds meer gevangen gezet onder de huidige drugswetgeving, omwille van de bepalingen in het strafrecht, waardoor begrippen als ‘samenzwering’ en ‘medeplichtige aansprakelijkheid’ strafrechtelijk worden uitgebreid naar partners, familieleden en kennissen. Racisme De VS heeft het hoogste percentage ter wereld minderheden in gevangenschap. De verdeling van de volwassenen onder correctionele controle is als volgt: één op 18 mannen, één op 89 vrouwen, één op 11 Afro-Amerikanen (9,2 procent), één op 27 Latino's (3,7 procent), en één op 45 blanken (2,2 procent). Het Amerikaanse Bureau of Justice Statistics concludeert dat de kans dat een zwarte man, geboren in 2001, naar de gevangenis zal gaan 32 procent is of één op drie. Voor Latino mannen bedraagt die kans 17 procent en voor blanke mannen is dat 6 procent. Dus zwarte jongens hebben vijf keer en Latino jongens bijna drie keer meer kans op een verblijf in de gevangenis dan blanke jongens. Hoewel zwarten slechts 13 procent van de totale bevolking uitmaken, zijn zij goed voor 40 procent van de Amerikaanse gevangenen. Meer dan de helft van alle zwarte mannen zonder een middelbare school diploma komen in contact met de gevangenis op een bepaald moment in hun leven. Ongeveer 10,4 procent van de gehele Afro-Amerikaanse mannelijke bevolking in de Verenigde Staten tussen 25 en 29 jaar zit opgesloten. Meer Afro-Amerikaanse mannen zitten in de gevangenis dan op de universiteit. In 2000 waren er 791.600 zwarte mannen in de gevangenis en 603.032 ingeschreven op de universiteit. Ter vergelijking: in 1980 waren er 143.000 zwarte mannen in de gevangenis en 463.700 ingeschreven op de universiteit. Er zitten vandaag zelfs meer Afro-Amerikaanse jonge mannen in de gevangenis dan op de schoolbanken. Er zijn nu ook meer Afro-Amerikaanse mannen in de gevangenis of in voorlopige invrijheidstelling dan dat er slaven waren in 1850, vóór het begin van de Burgeroorlog, volgens professor Michelle Alexander in het boek “The New Jim Crow: Massa Opsluiting in het tijdperk van Kleurenblindheid.” 70 procent van de gedetineerden in de Verenigde Staten zijn niet-blanken. Vijfenzeventig procent van de jonge zwarte mannen in Washington, DC zal enige tijd doorbrengen in de gevangenis. In de grote steden in het hele land hebben 80 procent van de jonge Afro-Amerikanen een strafregister. In 2009 heeft de New York Times statistieken gepubliceerd over het onevenredig hoog aantal gedetineerde zwarte mannen. Deze statistieken tonen aan dat ongeveer 25 procent van de vaders van zwarte kinderen op de leeftijd van 14 jaar (geboren in 1990) in de gevangenis zit. Zwarte mannelijke leerkrachten maken trouwens slechts ongeveer twee procent uit van het lerarenkorps in het hele land. Immigranten De VS heeft de grootste immigratie detentie-infrastructuur ter wereld, met inbegrip van 961 faciliteiten die hetzij rechtstreeks eigendom zijn van of onder contract vallen van de federale overheid. Het aantal gedetineerde immigranten per jaar is sinds 2001 bijna verdubbeld, tot 390.000, sinds de immigratiehandhaving overgedragen werd naar het nieuw opgerichte Ministerie van Binnenlandse Veiligheid in 2003. Gezien de privé gevangenisindustrie afhankelijk is van vreemdelingendetentie, is het niet verwonderlijk dat de recente draconische immigratiewet in Arizona [SB 1070] werd ingevoerd met de hulp van private gevangenisbedrijven en lobbyisten. De wet geeft in Arizona  aan de politie het recht om personen te arresteren en vast te houden die ervan verdacht worden zonder papieren in het land te vertoeven. In wezen wordt deze wet door mensenrechtenorganisaties bestempeld als het legaliseren van raciale profilering. Law-and-Order Conservatieven Politici worden gemakkelijker verkozen als ze stoere praat verkopen over misdaad. Dat is in België niet anders. Daardoor beland je in de VS verplicht in de cel voor het roken van een joint bijvoorbeeld. Begin een tirade over immigranten en vluchtelingen en de gevangenisbevolking groeit nog sneller. Het lijkt alsof deze stoere politieke jongens (die beweren dat ze overheidsbemoeienis verafschuwen) staan te popelen om nog een strenger strafrechtelijk systeem in te voeren zodat de overheid nog meer het leven van de VS burgers kan bepalen. Het nieuwste anti-abortus wetsvoorstel, als het wordt aangenomen, zou de gevangenisbevolking nog verder verhogen door de invoering van gevangenisstraffen voor het hebben of het verstrekken van een abortus (zonder uitzonderingen, zelfs in geval van verkrachting) De Three Strikes wet Een groot aantal staten in de VS heeft een Three Strikes-wet waarbij iemand, die voor de derde keer veroordeeld wordt, een extra lange gevangenisstraf moet uitzitten. Meestal gaat het hierbij om 25 jaar tot levenslang. De term is afgeleid uit het honkbal. De wet leidt soms tot onbegrijpelijke toestanden en is uitgegroeid tot een zeer zieke grap, zoals levenslange gevangenisstraffen voor zogenaamde “gevaarlijke criminelen” wier derde overtredingen niet erger waren dan het stelen van een set golfclubs, een overval op een videotheek, of de dakloze man die voedsel gestolen had uit een gaarkeuken. In de Californische gevangenissen zitten ongeveer 7.000 gevangenen opgesloten als gevolg van die wet en ongeveer 350 van hen kregen hun definitieve “strike” voor diefstal. Alle zin voor verhoudingen is weg, zoals uit onderstaande voorbeelden mag blijken. Twee jaar geleden brak Jeremy Stewart, een jonge Californische man, in in twee leegstaande huizen en stal een aantal juwelen. Hij was verslaafd aan crystal meth (methamfetamine) en stal om zijn verslaving te voeden. Inbraak in een woning wordt beschouwd als een ernstig misdrijf in Californië, en Jeremy had al twee veroordelingen (een voor een vorige inbraak en een tweede voor heling van gestolen goederen). In oktober 2010 werd hij veroordeeld tot zeventig jaar gevangenisstraf onder de Three Strikes wet voor het stelen van sieraden die minder waard waren dan de prijs van een oude auto. Jeremy Stewart’s misdaden waren ernstig, daarover bestaat geen twijfel. Hij veroorzaakte aanzienlijk verdriet voor zijn slachtoffers, en ook voor zijn eigen familie. Maar als het gaat om iemand naar de gevangenis te sturen, zou een gevoel voor verhoudingen moeten prevaleren. Wanneer een veroordeelde inbreker een straf krijgt die bijna drie keer zo lang is als voor een  moord, is er iets ernstig mis. Jeremy’s misdrijven waren allemaal gerelateerd aan zijn verslaving aan drugs. Veel staten in de VS hebben sinds lang erkend dat voor de behandeling van drugsgerelateerde criminaliteit, in plaats van bestraffing, een meer duurzame aanpak nodig is. De kans op strafvermindering is vrijwel onbestaande en Jeremy zal zijn twee kleine kinderen, nu één en drie jaar jong, niet buiten de bezoekkamer van een gevangenis kunnen ontmoeten. Thomas Dye zit een straf uit van 167 jaar onder de Three Strikes wet voor een serieuze en een kleine diefstal en als derde vergrijp het stelen van een vrachtwagen. Op 4 november 1995 had Leandro Andrade vijf videobanden gestolen van een K-Mart in Ontario, Californië. Twee weken later stal hij vier videobanden van een andere K-Mart in Montclair, Californië. Op het moment van deze twee misdaden in 1995 was Andrade al eens veroordeeld voor diefstal, woninginbraak, vervoer van marihuana, en ontsnappen uit de gevangenis. Als gevolg van deze eerdere veroordelingen werd Andrade tot levenslang veroordeeld. Kevin Weber werd veroordeeld tot levenslang voor een inbraak in een restaurant na een drukke Moederdag (vorige strafbare feiten: inbraak en geweldpleging met een dodelijk wapen). Het alarmsysteem ging af voordat hij kon vluchten. Toen Weber werd gearresteerd, zaten zijn zakken vol koekjes die hij wilde meenemen uit het restaurant. Gregory Taylor zat een 25 jaar tot levenslange gevangenisstraf uit voor een poging tot inbraak in een gaarkeuken in 1997, en werd vrijgelaten ingevolge een arrest van de California Superior Court in 2010. Santos Reyes in Californië pleegde als jongere een inbraak (inbreuk 1). De tweede inbreuk was een overval die aan niemand schade toebracht; na tien jaar zonder incidenten, werd Reyes veroordeeld voor meineed en, als gevolg van de Three Strikes wet, veroordeeld tot levenslang. Zeventig procent van degenen die worden veroordeeld op grond van de Three Strikes wet in Californië, zijn gekleurde mensen. Privatisering van de gevangenissen De “war on drugs” en het hardere immigratiebeleid creëerden een enorme markt voor particuliere gevangenisexploitanten, die bijna 50 procent van alle federale vastgehouden immigranten huisvesten. Private gevangenissen zijn de grootste business in de gevangenisindustrie. Ongeveer 18 bedrijven bewaken 10.000 gevangenen in 27 staten. Private gevangenissen krijgen een gegarandeerde hoeveelheid geld voor elke gevangene, onafhankelijk van wat het kost om hen te onderhouden. Volgens Russell Boraas, een privé-gevangenisbeheerder in Virginia: “het geheim van lage operationele kosten is een minimaal aantal bewakers voor een maximaal aantal gevangenen.” De Corrections Corporation of America (CCA) heeft een ultramoderne gevangenis in Lawrenceville, Virginia, waar vijf bewakers in dagdienst en twee ’s nachts, meer dan 750 gevangenen bewaken. In deze gevangenissen kunnen gedetineerden strafvermindering krijgen voor “goed gedrag”, maar voor elke overtreding krijgen ze 30 dagen toegevoegd. En dat betekent meer winst voor CCA. Volgens een studie van New Mexico gevangenissen, bleek dat CCA gevangenen acht keer minder “goed gedrag time” kregen toegekend dan die in de staatsgevangenissen. Bijna 10 procent van de Amerikaanse gevangenissen zijn privé, gedomineerd door twee grote bedrijven: CCA en GEO Group. CCA en GEO Group beheren nu 16 procent van de federale gevangenissen en bijna 7 procent van de  deelstaatgevangenissen met een gecombineerde omzet van bijna 3 miljard dollar in 2010. Sinds 2001 steeg de omzet van CCA met 88 procent en zij verdienden meer dan 1 miljard dollar per jaar voor het achtste jaar op rij. Vandaag haalt CCA 40 procent van haar activiteiten uit opdrachten van de federale overheid, met inbegrip van Immigratie en Douane en het Federal Bureau of Prisons. De omzet van de GEO Group schoot eveneens omhoog, van 517 miljoen dollar in 2002 naar 1,3 miljard dollar in 2010, een stijging met 121 procent. De CCA is op het aankooppad. De vennootschap, die is genoteerd op de New York Stock Exchange, stuurde eerder dit jaar brieven naar 48 staten, met het aanbod om hun gevangenissen te kopen. Om hun winstgevendheid aan te tonen, geeft het bedrijf de garantie dat de gevangenissen voor ten minste 90 procent volzet worden gehouden. Bovendien vragen ze een 20-jarig beheerscontract, bovenop de winsten die zij verwachten door minder geld uit te geven per gevangene. Tussen 1990 en 2009 is het aantal gevangenen in private gevangenissen aangezwollen van 7.000 tot 129.000 gevangenen, een groei met 1.600 procent. In een onlangs verschenen rapport, “Banking on Bondage: Massa Opsluiting en privé-gevangenissen,” onderzocht de American Civil Liberties Union (ACLU) de geschiedenis van de privatisering van gevangenissen en besloot dat privé-gevangenisbedrijven hun welvarend bestaan te danken hebben aan de torenhoge immigratiedetentie na 11 september 2001. Op een conferentie met investeerders, twee maanden na 9/11, zei Logan, CEO van GEO Group: “Ik denk dat het duidelijk is dat er met de gebeurtenissen van 11 september een verhoogde focus op detentie is, zowel aan de grenzen als binnen de VS, en meer mensen zullen worden opgepakt. Dus dat is positief voor ons bedrijf.” ===================================================== ( in het Engels ) The United States has less than 5 percent of the world's population. But it has almost a quarter of the world's prisoners. Indeed, the United States leads the world in producing prisoners, a reflection of a relatively recent and now entirely distinctive American approach to crime and punishment. Americans are locked up for crimes — from writing bad checks to using drugs — that would rarely produce prison sentences in other countries. And in particular they are kept incarcerated far longer than prisoners in other nations. Criminologists and legal scholars in other industrialized nations say they are mystified and appalled by the number and length of American prison sentences. The United States has, for instance, 2.3 million criminals behind bars, more than any other nation, according to data maintained by the International Center for Prison Studies at King's College London. Prisons population rate China, which is four times more populous than the United States, is a distant second, with 1.6 million people in prison. (That number excludes hundreds of thousands of people held in administrative detention, most of them in China's extrajudicial system of re-education through labor, which often singles out political activists who have not committed crimes.) San Marino, with a population of about 30,000, is at the end of the long list of 218 countries compiled by the center. It has a single prisoner. The United States comes in first, too, on a more meaningful list from the prison studies center, the one ranked in order of the incarceration rates. It has 751 people in prison or jail for every 100,000 in population. (If you count only adults, one in 100 Americans is locked up.) The only other major industrialized nation that even comes close is Russia, with 627 prisoners for every 100,000 people. The others have much lower rates. England's rate is 151; Germany's is 88; and Japan's is 63. The median among all nations is about 125, roughly a sixth of the American rate. There is little question that the high incarceration rate here has helped drive down crime, though there is debate about how much. Criminologists and legal experts here and abroad point to a tangle of factors to explain America's extraordinary incarceration rate: higher levels of violent crime, harsher sentencing laws, a legacy of racial turmoil, a special fervor in combating illegal drugs, the American temperament, and the lack of a social safety net. Even democracy plays a role, as judges — many of whom are elected, another American anomaly — yield to populist demands for tough justice. Whatever the reason, the gap between American justice and that of the rest of the world is enormous and growing. It used to be that Europeans came to the United States to study its prison systems. They came away impressed. "In no country is criminal justice administered with more mildness than in the United States," Alexis de Tocqueville, who toured American penitentiaries in 1831, wrote in "Democracy in America." No more. "Far from serving as a model for the world, contemporary America is viewed with horror," James Whitman, a specialist in comparative law at Yale, wrote last year in Social Research. "Certainly there are no European governments sending delegations to learn from us about how to manage prisons." Prison sentences here have become "vastly harsher than in any other country to which the United States would ordinarily be compared," Michael Tonry, a leading authority on crime policy, wrote in "The Handbook of Crime and Punishment." Indeed, said Vivien Stern, a research fellow at the prison studies center in London, the American incarceration rate has made the United States "a rogue state, a country that has made a decision not to follow what is a normal Western approach." The spike in American incarceration rates is quite recent. From 1925 to 1975, the rate remained stable, around 110 people in prison per 100,000 people. It shot up with the movement to get tough on crime in the late 1970s. (These numbers exclude people held in jails, as comprehensive information on prisoners held in state and local jails was not collected until relatively recently.) The nation's relatively high violent crime rate, partly driven by the much easier availability of guns here, helps explain the number of people in American prisons. "The assault rate in New York and London is not that much different," said Marc Mauer, the executive director of the Sentencing Project, a research and advocacy group. "But if you look at the murder rate, particularly with firearms, it's much higher." Despite the recent decline in the murder rate in the United States, it is still about four times that of many nations in Western Europe. But that is only a partial explanation. The United States, in fact, has relatively low rates of nonviolent crime. It has lower burglary and robbery rates than Australia, Canada and England. People who commit nonviolent crimes in the rest of the world are less likely to receive prison time and certainly less likely to receive long sentences. The United States is, for instance, the only advanced country that incarcerates people for minor property crimes like passing bad checks, Whitman wrote. Efforts to combat illegal drugs play a major role in explaining long prison sentences in the United States as well. In 1980, there were about 40,000 people in American jails and prisons for drug crimes. These days, there are almost 500,000. Those figures have drawn contempt from European critics. "The U.S. pursues the war on drugs with an ignorant fanaticism," said Stern of King's College. Many American prosecutors, on the other hand, say that locking up people involved in the drug trade is imperative, as it helps thwart demand for illegal drugs and drives down other kinds of crime. Attorney General Michael Mukasey, for instance, has fought hard to prevent the early release of people in federal prison on crack cocaine offenses, saying that many of them "are among the most serious and violent offenders." Still, it is the length of sentences that truly distinguishes American prison policy. Indeed, the mere number of sentences imposed here would not place the United States at the top of the incarceration lists. If lists were compiled based on annual admissions to prison per capita, several European countries would outpace the United States. But American prison stays are much longer, so the total incarceration rate is higher. Burglars in the United States serve an average of 16 months in prison, according to Mauer, compared with 5 months in Canada and 7 months in England. Many specialists dismissed race as an important distinguishing factor in the American prison rate. It is true that blacks are much more likely to be imprisoned than other groups in the United States, but that is not a particularly distinctive phenomenon. Minorities in Canada, Britain and Australia are also disproportionately represented in those nation's prisons, and the ratios are similar to or larger than those in the United States. Some scholars have found that English-speaking nations have higher prison rates. "Although it is not at all clear what it is about Anglo-Saxon culture that makes predominantly English-speaking countries especially punitive, they are," Tonry wrote last year in "Crime, Punishment and Politics in Comparative Perspective." "It could be related to economies that are more capitalistic and political cultures that are less social democratic than those of most European countries," Tonry wrote. "Or it could have something to do with the Protestant religions with strong Calvinist overtones that were long influential." The American character — self-reliant, independent, judgmental — also plays a role. "America is a comparatively tough place, which puts a strong emphasis on individual responsibility," Whitman of Yale wrote. "That attitude has shown up in the American criminal justice of the last 30 years." French-speaking countries, by contrast, have "comparatively mild penal policies," Tonry wrote. Of course, sentencing policies within the United States are not monolithic, and national comparisons can be misleading. "Minnesota looks more like Sweden than like Texas," said Mauer of the Sentencing Project. (Sweden imprisons about 80 people per 100,000 of population; Minnesota, about 300; and Texas, almost 1,000. Maine has the lowest incarceration rate in the United States, at 273; and Louisiana the highest, at 1,138.) Whatever the reasons, there is little dispute that America's exceptional incarceration rate has had an impact on crime. "As one might expect, a good case can be made that fewer Americans are now being victimized" thanks to the tougher crime policies, Paul Cassell, an authority on sentencing and a former federal judge, wrote in The Stanford Law Review. From 1981 to 1996, according to Justice Department statistics, the risk of punishment rose in the United States and fell in England. The crime rates predictably moved in the opposite directions, falling in the United States and rising in England. "These figures," Cassell wrote, "should give one pause before too quickly concluding that European sentences are appropriate." Other commentators were more definitive. "The simple truth is that imprisonment works," wrote Kent Scheidegger and Michael Rushford of the Criminal Justice Legal Foundation in The Stanford Law and Policy Review. "Locking up criminals for longer periods reduces the level of crime. The benefits of doing so far offset the costs." There is a counterexample, however, to the north. "Rises and falls in Canada's crime rate have closely paralleled America's for 40 years," Tonry wrote last year. "But its imprisonment rate has remained stable." Several specialists here and abroad pointed to a surprising explanation for the high incarceration rate in the United States: democracy. Most state court judges and prosecutors in the United States are elected and are therefore sensitive to a public that is, according to opinion polls, generally in favor of tough crime policies. In the rest of the world, criminal justice professionals tend to be civil servants who are insulated from popular demands for tough sentencing. Whitman, who has studied Tocqueville's work on American penitentiaries, was asked what accounted for America's booming prison population. "Unfortunately, a lot of the answer is democracy — just what Tocqueville was talking about," he said. "We have a highly politicized criminal justice system."