Gerard Kucharek: Wie is de eigenaar van de Nederlandse Bank? (Dutch only)

* Posted by Jake on February 21, 2010 at 10:36pm
* View Discussions

In 1998 is er een nieuwe bankwet gekomen, als vervanging/aanvulling op de wet uit 1948 die ondermeer handelde over de nationalisatie van DNB.
De vroegere eigenaren, waaronder het Koninklijk huis dat in Willem 1 de oprichter van DNB kende, kreeg als vervanging van haar bezit twee keer de nominale waarde uitgekeerd.

De private aandeelhouders kregen voor hun aandelen bewijzen van inschrijving in het Grootboek der Nationale Schuld. De juridische vorm van de NV waarborgt een zekere – voor een goede taakuitvoering wenselijke – onafhankelijkheid van DNB tov de centrale overheid (in het bijzonder het Ministerie van Financiën)

De vraag is nu dus niet zo zeer , wie de eigenaren zijn, maar wie het voor het zeggen heeft.

Hoewel er een nationalisatie is, die de aandelen volgens de letter van de wet (nationalisatie) exclusief bij de overheid brengt, is het ook weer zo dat DNB zelf al aangeeft dat de NV vorm een zekere vorm van onafhankelijkheid geeft… Toch een rare zaak als er maar één eigenaar is. Waarom zou die dan niet mogen aangeven hoe er gewerkt moet worden? Als de oude eigenaren nog altijd de posities in het bedrijf aanhouden en niet door de enige aandeelhouder/eigenaar gewipt kunnen worden en daarbij elkaar nog mogelijk blijven aanstellen, dan is de overdracht naar de staat slechts een papieren overdracht geweest, terwijl de daadwerkelijke macht gewoon nog in handen is van de oude eigenaren.

Waarom ben ik sceptisch?
Door de nationalisatie is er juridisch maar één eigenaar en dat is de overheid. Echter, als ik de nieuwe wet lees, dan lees ik daar in Artikel 13 lid 2 en 3 verwarrende zaken. Het laat mijns inziens zien dat die nationalisatie niet volledig geweest is… Op papier was er in 1948 wel een nationalisatie,

www.st-ab.nl/wetten/0626_Wet_nopens_de_naasting_der_aandelen_in_De_Nederlandsche_Bank_NV.htm...


maar in de praktijk was er blijkbaar toch iets anders aan de hand. Immers in lid 2 staat: Eén lid van de raad van commissarissen wordt van overheidswege benoemd, telkens voor een periode van vier jaar. De klapper komt in lid 3: De voorzitter alsmede de overige leden van de raad van commissarissen worden telkens voor een periode van vier jaar benoemd door de aandeelhouders uit een voordracht van drie personen voor elke te vervullen plaats, opgemaakt door de raad van commissarissen. - Hoezo ‘de aandeelhouders’? In 1948 was toch de Staat de enige aandeelhouder geworden? Dat is immers ‘Nationalisatie!’.

Niet de ‘aandeelhouders’ dragen nu in de praktijk voor, maar de vertegenwoordigers van de oude eigenaren namelijk de zittende leden van de RvC dragen voor! Na de nationalisatie is er nooit een drastische schoonmaak aan de top geweest. De oude machten bleven aan en konden toen en tot op de dag van vandaag elkaar blijven aanstellen. Dat is zeker een ‘zekere onafhankelijke opstelling richting de overheid…’ Zeg maar gewoon een volledige uitsluiting van de eigenaar om ooit een beslissende invloed te krijgen binnen DNB.

Na de nationalisatie heeft ‘het volk’ dus nooit de zeggenschap over de geldcreatie in Nederland gekregen. Het feit dat de voordracht vanuit drie van de zittende commissarissen moet komen en die commissarissen weer voortkomen uit de oude eigenaren geeft wel aan dat dit machtscentrum nog altijd volledig gecontroleerd wordt door de oorspronkelijke eigenaren. De overheid zelf, die slechts één positie heeft in een raad van commissarissen die uit 10 personen bestaat, heeft nooit iets beslissends te zeggen. Hooguit kan deze ene persoon ooit een maximale 33% van de zeggenschap hebben. De overhead heeft dus willens en wetens de macht binnen DNB bij de oude aandeelhouders gehouden. Daarbij is de door het Rijk aangewezen persoon, te weten T. van de Graaf, voortgekomen uit het bolwerk der ambtenaren en is hij geen politieke (gekozen) persoon. Ook hij heeft nooit op een
gekozen positie gefunctioneerd.

Als we kijken wie er momenteel deel uitmaken van deze Raad van Commissarissen die is aangesteld door… ‘de zittende leden van de RvC’, dan wordt in mijn ogen helemaal duidelijk dat in ieder geval ‘de zeggenschap binnen DNB’ nooit serieus genationaliseerd is. Immers zit er nog altijd een erfgenaam van de oorspronkelijke oprichter van DNB in de Raad van Commissarissen. Deze ene persoon heeft dus net zoveel in te brengen als de eigenaar, het Rijk, die er iemand heft zitten namens heel het Nederlandse volk. ZKH de Prins van Oranje heeft namelijk al sinds 1998 zitting in de Raad. Andere bekende namen zijn een telg van de familie Fentener van Vlissingen, de rijkste familie van Nederland.

We komen oud politicus Frits Bolkenstein ook tegen. Namens wie hij er zit, niemand die het officieel weet, maar hij werkte wel 16 jaar voor Shell. Hij was wel via gekozen functies werkzaam in Nederland en Europa, maar hij is niet de rijksvertegenwoordiger in de RvC. Overigens is Frits een regelmatige bezoeker van de Bilderberg conferentie, de bijeenkomst waar ook Koningin Beatrix zich vaak laat zien, waarschijnlijk omdat haar vader de mede oprichter van deze bijeenkomsten is.

G.J. Kleisterlee de CEO van Philips, maakt ook deel uit van de RvC. Hoewel ik zeer te spreken ben over de kunde en kennis van deze CEO, is het de vraag hoeveel tijd hij serieus kan vrijmaken om hier een rol van betekenis te kunnen vervullen, ALS hij er al voor ‘het volk’ zou zitten. Hij zit dat niet, want hij is niet onafhankelijk. Zijn bedrijfsbelang zal ongetwijfeld altijd voorgaan op het nationaal belang. Een flink deel van Philips is in handen van wat ook de ‘oude eigenaren van DNB zijn’ en ook Kleisterlee is niet bij toeval én CEO van Philips én deel van de RvC. Hij zit er vanwege zijn kunde, uiteraard, maar ongetwijfeld ook vanuit het feit dat de grootaandeelhouders Philips en de oud eigenaren van DNB hem er erg graag bij hebben.

E.Kist, waar kennen we die ook alweer van… Die was ooit voorzitter van de Raad van Bestuur van ING… U weet wel, de bank die in 2008/2009 ineens 50 miljard staatssteun nodig had omdat ‘de aandeelhouders’ zo aandrongen op betere prestaties… Dat terwijl op de beurs alleen ING certificaten genoteerd staan en de aandelen onder beheer staan van een administratiekantoor dat nog nooit een kritische vraag heeft gesteld. Dat ING hier vertegenwoordigd is, is geen verrassing. Ook hier, net als bij Philips dezelfde eigenaren die nog altijd een flink belang hebben. Ik kom ook mr. A.H. van Delden tegen. De president van de Haagse rechtbank. Is de rol van Commissaris bij DNB, het bolwerk van financiële macht te combineren met zijn onafhankelijke rol als rechter? Dezelfde persoon is ook voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak geweest. Kortom, dit is één van de personen die het in Nederland voor het zeggen heeft. Hij zit niet alleen in de Raad voor Commissarissen, maar zit ook nog eens in de Bankraad van DNB.

Ik ben er niet verbaasd over dat mijn zoektocht naar informatie ook een klacht als deze boven water bracht: bur-hr07.htm. Onbeperkte macht van een persoon of organisatie maakt corrupt. De rechterlijke macht, gecombineerd met financiële macht, maakt onaantastbaar.

AH van Delden is daarnaast ook nog eens lid van de commissie van toezicht op de Inlichtingen en veiligheidsdienst. Vergis u niet, deze man is één van de machtigste Nederlanders die er rondloopt en vrijwel niemand van het volk die hem kent. Hij is nergens democratisch voor verkozen. Hij is overal ‘geplaatst’ door nog hogere machten. Wilt u een leuke aanklacht lezen, dan moet u ook eens lezen wat de Revolutionaire partij is overkomen. Zeer interessant leesvoer: www.burgersinactie.nl/090701%20agnes%20kant%20en%20wouter%20bos.pdf

De vraag die zich oproept, is nu wie de machten zijn die deze machtige mensen deze belangrijke rollen hebben gegeven. Waar ligt die onzichtbare macht? Is die er niet en kennen ze zich slechts onderling de beschikbare machtsposities toe, of is die onzichtbare macht er wel degelijk en staan we onder toezicht en curatele van de internationale ondernemers en bankiers?

Tegenwoordig hebben we in de regering en ook nog eens op financiële zaken, Wouter Bos. Ook hij was, net als Frits Bolkenstein ooit werkzaam voor Shell. Frits Bolkenstein, die deel uitmaakt van de Raad van Commissarissen van DNB, is ook 16 jaar lang voor Shell werkzaam geweest. Het is geen verrassing dat ook die onderneming diep verankerd zit in DNB. Geen enkele verrassing. De vraag is slechts wanneer Wouter Bos zal toetreden tot de RvC van DNB.

Al met al zitten er individueel een aantal capabele mensen in dit machtsblok. Mensen die in hun loopbaan een enorme reputatie hebben opgebouwd en die bewezen wel het e.e.a. in hun mars hebben. Toch is het zo dat het vooral de bestuurders van de grootste ondernemingen zijn die zitting hebben. Bestuurders van in feite de oude aandeelhouders die nog altijd de uitvoerende en controlerende macht van ons financiële bestel in handen hebben. Voor een instituut dat genationaliseerd is, is het een vreemde zaak dat de daadwerkelijke eigenaar er zo weinig te zeggen heeft. Het feit dat ons geld beheerd wordt door het grootkapitaal met haar eigen belangen is een enge gedachte, zeker nu we moeten constateren dat dit instituut de laatste jaren op groteske wijze gefaald heeft. Haar controlerende rol bleek een farce en haar stabiliserende rol ook. Het feit dat de huidige eigenaar (het Rijk) nog altijd geen beslissende invloed kan uitoefenen en het feit dat een lid van het onaantastbare Koninklijk Huis lid van deze club is, is geen reclame. In feite is het lidmaatschap van een erfgenaam van de oprichter het sterkste bewijs van het feit dat de daadwerkelijke machtsstructuur nooit fundamenteel veranderd is.

Het gaat er nu niet om of het Koninklijk Huis zelf wenselijk is, het gaat er om of deze belangrijke uitvoerende rol van het Koninklijk Huis wenselijk is. In mijn ogen is dat pertinent niet het geval. Het enorme falen van DNB moet nu in feite ook gezien worden als het falen van de individuele leden van de RvC. In feite zou de eigenaar (het Rijk) de RvC en de directie wegens wanprestatie naar huis moeten sturen, hetgeen inhoudt dat we straks een koning gaan krijgen die een figuurlijke oorvijg van het Rijk, de officiële eigenaar van DNB, verdiend heeft.

Het feit echter dat we een zo slecht functionerende club niet kunnen schonen, geeft al goed aan dat er iets fundamenteels mis is binnen Nederland.

Zoals eerder al aangegeven, we leven niet in een democratie. We leven in een finacratie. Een samenleving die gestuurd wordt door de partijen met grote financiële belangen die een schijndemocratie in het leven geroepen hebben die ze vanuit hun financiële machtsstructuur volledig in de tang hebben.

P.s.: Hoe rijk is ons land met bezit in het buitenland? De Nederlandsche Bank liet eindelijk iets zien.