Einar van Roon blaast hard in de bus

Korte samenvatting procedure van de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften en aangifte van strafbare feiten Aan deze samenvatting kunnen geen rechten worden ontleend. Het is de mening van de auteur en pretendeert niet volledig te zijn. Het blijkt dat twee miljoen Mulder-zaken niet rechtsgeldig zijn en dat daarom Justitie ca. 5 miljard euro moet terugbetalen aan de onterecht veroordeelden.  De staatsschuld zal daardoor wel een ietsje stijgen, maar dat is sowieso geen probleem als je weet hoe ons geldsysteem werkelijk in elkaar zit. Lees over de: www.sdnl.nl/staatsschuld.htm. In het parlement steggelen ze over Griekenland, maar weten niet waar de oplossing ligt. Vragen en discussiëren ...! Of toch maar zwijgen? De beschikking Wanneer je door rood fietst en op grond van de Wet Mulder een bekeuring krijgt van oom agent (in de hoedanigheid van mulderambtenaar en niet als opsporingsambtenaar, worden jouw persoonsgegevens en die van je verkeersgedraging verwerkt en krijg je van het CJIB een brief met acceptgiro, waarin staat dat jou een administratieve sanctie is opgelegd en dat je moet betalen. In die Wet Mulder (Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften, Wahv) staat dat die sanctie moet worden opgelegd bij gedagtekende beschikking (een schriftelijke beslissing door een bestuursorgaan, die een publiekrechtelijke rechtshandeling inhoudt. Het bestuursorgaan in deze is natuurlijk die ‘mulderambtenaar’ en niet een opsporingsambtenaar, want die moet boeven vangen). Dat betekent dat een beschikking een authentieke akte moet zijn, dus ondertekend door de bevoegde ambtenaar die het besluit neemt. Het bewijs dat de ambtenaar daadwerkelijk heeft besloten om jou een sanctie op te leggen en op die manier bij jou een schuld aan de staat creëert, zit hem in deze beschikking, waarvoor zijn handtekening als vereiste geldt. Geen handtekening, geen akte, geen bewijs, geen administratiefrechtelijke betalingsverplichting.  Het enige dat oom ‘mulderambtenaar’ in de procedure echter doet, is de gegevens verwerken en ze naar het CJIB versturen. Hij neemt dus geen beschikking. De meeste ‘mulderambtenaren’ denken namelijk zelf ook dat de beschikking wordt genomen door het CJIB! Het enige dat het CJIB mag doen, is sancties innen die door andere organen zijn opgelegd en daarvoor gegevens verwerken. Het mag zelf geen sancties opleggen op grond van de Wahv. De brief die jij van het CJIB krijgt, is dus geen beschikking, want deze is niet ondertekend, en het is al helemaal niet de Wahv-beschikking waarbij aan jou de sanctie wordt opgelegd. Ergo: de beschikking waarbij jou een sanctie wordt opgelegd, bestaat niet, en het is in ieder geval niet dat ding van het CJIB. Daarom doet het CJIB aan misleiding/bedrog wanneer ze suggereren dat de brief met acceptgiro die van henzelf afkomstig is (en niet van de ambtenaar die de beschikking zou moeten nemen) in feite de beschikking zou zijn waarbij jou de sanctie wordt opgelegd en die ze jou wettelijk toe zouden moeten sturen. Het nemen van een beschikking door het bevoegde bestuursorgaan, de aangewezen ambtenaar, de ‘mulderambtenaar’, mag overigens niet uitbesteed (gemandateerd) worden aan een ander bestuursorgaan (bijvoorbeeld de officier van justitie), omdat de mulderambtenaar een aangewezen ambtenaar is. De aard van de bevoegdheid van de aangewezen ambtenaar staat mandateren niet toe: hij is het die volgens de wet de beschikking moet nemen. Trouwens, je denkt toch zeker niet dat de officier van justitie op straat gaat lopen ‘mulderen’? Lees voor verdere informatie over de ongeldigheid van miljoenen Mulderzaken die onterecht hebben geleid tot een toezending van een acceptgiro om die te voldoen aan het CJIB dat daarvoor geen mandaat heeft en de onterechte bedragen terug moet betalen aan de onwettig financieel belaste personen sinds de invoering van de Wet Mulder. Korte samenvatting procedure WAHV en aangifte van strafbare feiten Aangiften tegen het CJIB Aangifte tegen het CJIB I Aangifte tegen het CJIB II Aangifte tegen het CJIB III   Onderwerp: art. 12 Sv-procedure -- ter info Datum: Mon, 20 Jun 2011 12:23:58 +0200 Van: Einar van Roon <evanroon@home.nl> Beste Anneke, Ik ben bezig met een beklagprocedure art. 12 Sv i.v.m. het ongegrondverklaren door de Hoofdofficier van Justitie te Almelo van mijn aangifte van een mulderambtenaar (MA). Dit i.v.m. overtreding art 8 a Wbp. Hij heeft n l. geen beschikking genomen (heeft hij ook tegen mij gezegd dat hij dat niet doet of zou doen -- de Mulderagenten menen nl. dat het CJIB dat doet!), zodat hij mijn persoonsgegevens niet mag verwerken. De argumentatie ten behoeve van het Hof stuur ik je op termijn in PDF-vorm toe. De Hoofdofficier van Justitie te Almelo beweert in een schrijven aan mij dat de Mulderagent kent (= uit de gegevens put) uit de schriftelijke beslissing van de Mulderagent zelf. Hier jokkebrokt de Hoofdofficier van Justitie natuurlijk. Dat zou hij toch moeten weten omdat hij samen met de PG rechtens (art. 3 derde lid Wahv) verantwoordelijk is voor de hele de Wahv-procedure. Maar er bestaat, dat weten we zo zoetjes aan wel, geen schriftelijke beslissing waarin de Mulderagent middels een publiekrechtelijke rechtshandeling mij of wie dan ook een administratieve sanctie kan opleggen. Bij ontstentenis van die betrekkelijke stukken is de Wahv dan natuurlijk niet toepasselijk, net als de Wob niet toepasselijk is op niet bestaande documenten, zodat er geen wettelijke grond, nut of noodzaak bestaat om mijn persoonsgegevens, ook niet onder de juridische paraplu van de Wet Politie Gegevens of welke andere politiewet dan ook,  te verwerken. Comprende? Acties: Hoofdofficier van Justitie te Almelo gaan Wobben (al gedaan, het loopt waarschijnlijk op een "Wet dwangsom" uit). Art. 12 Sv procedure starten. Ga ik nu mee beginnen op advies van de griffie in Arnhem. Als blijkt dat deze Hoofdofficier van Justitie schriftelijk jokkebrokt, en daar lijkt het heel erg op, dan ernstig overwegen aangifte van jokkebrokken te doen bij de PG in het Haagje. Al deze 'takken van sport', we spraken hier al eerder over, hebben met elkaar te maken en moeten helaas leiden tot de strategie van juridische "outflanking", hetgeen bij het KLPD goed juridisch resultaat heeft opgeleverd: daar geven ze tenminste zwart op wit (7 X) toe dat beschikkingen niet bestaan. Marchons! Groetjes, Einar

Beste Anneke, Dank voor je mail. Je begrijpt dat je niet de eerste bent die nu wel eens wil weten hoe je de ten onrechte door het CJIB geïnde geld kunt terugkrijgen. Dit doe je door je te voegen in het strafproces dat loopt tegen ‘het CJIB’; lees hiervoor de bijlage “Voegen in strafproces”. Met het “Voegingsformulier” kun je de onterechte betalingen aan het CJIB terugvorderen. Stuur het op naar de Rechtbank te Almelo, want daar loopt, als de aanklacht gegrond verklaard wordt, het strafproces tegen ‘het CJIB’. Moet ‘het CJIB’ natuurlijk wel veroordeeld worden. En vraag ook het strafdossier op, want daar heb je als partij recht op. Ik wil nog even ingaan op onze discussie van kort geleden over de achtergrond van het geheel. De brief die het CJIB je stuurt – je weet wel, dat vriendelijke verzoek om te betalen omdat je een verkeersvoorschrift zou hebben overtreden – is helemaal geen echte beschikking. Het is een nepper, een spooknota. Een echte beschikking is namelijk een akte (dus ondertekend), want het moet een besluit in de zin van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) zijn. En daar lijkt dat geschrift van het CJIB helemaal niet op. Het CJIB verkoopt knollen voor citroenen, precies zoals je zegt. Ze maken je met die nepper dus wijs dat er een beschikking is genomen en passen de Wahv toe. En als je meegaat in hun suggestie dat de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften (Wahv) toepasselijk is, dan ben je het haasje. Je gaat dan stilzwijgend akkoord met de aanname dat er wel een sanctie moet zijn opgelegd. Het is een ‘catch’, een Wahv-gevangenis. Jouw uitdrukking vind ik wel de beste: gijzelingsconstruct. De vergelijking met het gebrek aan een Habeas Corpus Act (https://nl.wikipedia.org/wiki/Habeas_corpus) tegen onwettige gevangenneming past hier volgens mij helemaal bij. Want je komt heus niet uit de Wahv-gevangenis zonder te betalen. Daar was het Minister Guusje ter Horst ook net om te doen natuurlijk, die zag het gewoon als belasting. En tegen dit klassieke voorbeeld van onbehoorlijk bestuur hebben de Tweede en de Eerste Slaapkamer natuurlijk weer helemaal niets gedaan, terwijl heel Nederland weet dat die wet misbruikt wordt om geld op te halen. Maar goed, als je akkoord gaat met een (bezwaar- en beroep)procedure op grond van de Wahv, dan ga je ook akkoord met de aanname dat je in de Wahv-gevangenis thuishoort en moet betalen om daar weer uit te komen. Ze ontnemen je dan – volgens de bestaande wetgeving! – de mogelijkheid om te bewijzen dat er geen sanctie is opgelegd. Als met jouw stilzwijgende instemming de Wahv wordt toegepast, dan mag je bij bezwaar / beroep namelijk volgens de wet alleen over de opgelegde sanctie, dus inhoudelijke over de beschikking discussiëren. Je bent namelijk al akkoord gegaan met de aanname dat de beschikking is genomen en er dus een sanctie is opgelegd. De discussie kan dan alleen over de inhoud gaan en niet over (het bestaan van) de beschikking zelf. Als je de bezwaar- en beroepfase overslaat en je je verzet tegen het dwangbevel, maar je alsnog akkoord gaat met hun aanname dat de Wahv toepasselijk is, dan zal de rechter terecht zeggen dat je bezwaar / beroep had moeten instellen tegen de opgelegde sanctie. Als er wettelijk bezwaar / beroep openstaat, dan kun je daar de inhoud van de beschikking (dus de sanctie zelf) aan de orde stellen. Verder staat in de Wahv ook nog dat als je je verzet tegen een dwangbevel en je daarbij beroept op de Wahv, je verzet zich niet kan richten tegen de bij beschikking opgelegde administratieve sanctie zelf. Je bent namelijk ook dán akkoord gegaan met de aanname dat er een sanctie zou zijn opgelegd. Dus… enerzijds ben je te laat om de inhoud van de beschikking (de sanctie) aan de orde te stellen en anderzijds kan je, gezien art. 26 derde lid Wahv en de uitsluiting van de titels 4.4, 5.1 en 5.4 Awb, de bestuursrechtelijke betalingsverplichting zelf niet aan de orde stellen! Met andere woorden: in de Wahv kan je alleen in het begin, in de beroepsfase dus, de inhoud van de beschikking (de sanctie) aan de orde stellen, en je kunt dus nooit de beschikking zelf aan de orde stellen. Maar: zoals de Wob niet van toepassing is op niet bestaande documenten (zie bijlage: Besluiten op Wob-verzoeken), zo is de Wahv niet van toepassing als er geen beschikkingen bestaan. Dat is de uitweg uit deze val! De kern is dat je in de rechtszaal van begin af aan stelt dat de Wahv niet toepasselijk is. In dat geval mag je namelijk volgens de Wet de bestuursrechtelijke betalingsverplichting aan de orde stellen. Je kunt dan de eiser, het OM verzoeken te bewijzen (art. 150 Rv) dat deze een vordering op jou heeft. Dat kan hij niet, omdat de kracht van het schriftelijke bewijs (dat aan jou een sanctie is opgelegd) in de oorspronkelijke akte is gelegen (art. 160 Rv). En die oorspronkelijke akte bestaat niet. En daar waar geen akte is, verliest het CJIB zijn recht om te innen. Enige tijd geleden merkte je terecht op dat je het recht wordt ontnomen je onschuld te bewijzen, tenzij ze jou de keuze laten om Wahv toe te passen. Is de Wahv toepasselijk, dan kan je nooit de betalingsverplichting ter discussie stellen en kan je nooit bewijzen dat je ‘onschuldig’ ben. Je hebt helemaal gelijk. Denk je dat die gijzelingsconstructie opzet is? Dat ze in het bestuursrecht de bewijslast hebben omgekeerd, is nog daar aan toe, maar dat je de mogelijkheid wordt ontnomen je onschuld te bewijzen gaat toch echt te ver. Het heeft niets meer met ‘fair trial’ te maken, laat staan dat het maar in de verste verte voldoet aan art. 6 EVRM. Ik dacht vroeger dat zoiets alleen in een bananenrepubliek voorkwam. Groetjes, Einar Bijlagen: Besluiten op WOB-verzoeken door de KLPD 1 tot 8 U kunt zich heel eenvoudig zonder grote kosten voegen in het strafproces Voegingsformulier om u aan te melden voor deelname aan de terugvordering Korte samenvatting procedure Wahv en de aangifte van strafbare feiten Aangifte tegen Centraal Justitieel Incasso Bureau en lijst van bijlagen Bijlage bij de aangifte tegen het Centraal Justitieel Incasso Bureau 1 van 3 Bijlage bij de aangifte tegen het Centraal Justitieel Incasso Bureau 2 van 3 Bijlage bij de aangifte tegen het Centraal Justitieel Incasso Bureau 3 van 3

Mulderzaken bestaan niet: het is gebakken lucht. Beste Anneke, Ik heb de antwoorden op je vragen in ons telefoongesprek van twee dagen geleden nog even op papier gezet. Met het “Voegingsformulier” kun je de onterechte betalingen aan het CJIB terugvorderen. Ik bedoel daarmee dat je al je onterecht betaalde gelden naar aanleiding van geconstateerd verkeersgedrag, kosten n.a.v. de uitvaardiging van dwangbevelen ten behoeve van inning van Wahv-sancties, kosten t.g.v. het innemen van je rijbewijs of buiten gebruik stellen van je auto, kortom alle betalingen die gebaseerd zouden moeten zijn op een rechtsgeldige beschikking (een schriftelijke beslissing volgens de Awb) van een ‘mulderambtenaar’. En, ik herhaal het nog maar eens een keer: die schriftelijke beslissingen bestaan in werkelijkheid niet. Stuur het ingevulde voegingsformulier met kopieën van de relevante documenten op naar het Parket Almelo. Daar krijgen ze het er dan vervolgens druk mee. Er moet uiteindelijk wel een veroordeling plaatsvinden, anders krijg je niets. Hoe treed je op tegen de Mulderrechters in hun Mulderrechtbanken en hun Mulderhoven? Anneke, wat is nu jouw procesbelang? Dat is dat de bestuursrechtelijke betalingsverplichting WEL aan de orde wordt gesteld! Want dan kan je, in een civiele procedure, het OM vragen te bewijzen of de betalingsverplichting werkelijk bestaat (art. 150 en 160 Rv). En dat kan het OM niet, omdat de bestuursrechtelijke betalingsverplichting in werkelijkheid niet bestaat. Maar wat is het procesbelang van het OM / de Staat? Dat de bestuursrechtelijke betalingsverplichting NIET aan de orde wordt gesteld! Want dan kan alleen nog maar over de inhoud van de bestuursrechtelijke betalingsverplichting gesproken worden, waarmee je dus de aanname accepteert dat die betalingsverplichting er wel is. Is een heel oud trucje. Het OM wil strijd leveren in het ‘Mulderdomein’, terwijl jij natuurlijk wil strijden in jouw domein, het civiele domein. Er zal dus door de rechter, of in een eerder traject door de griffie, gekozen moeten worden welke procedure gevolgd moet worden: een ‘mulderprocedure’ of een civiele procedure. Men kan per saldo niet wèl en tegelijkertijd nièt de betalingsverplichting aan de orde stellen. Hoe zorgen ze er nu voor dat de betalingsverplichting niet aan de orde gesteld wordt? Eenvoudig: door de Wahv op jouw zaak toe te passen. Ze stellen dus dat jouw zaak een Mulderzaak is en geen civiele zaak. En het grootste gedeelte van de betrokkenen stemt, naïef, stilzwijgend met deze stellingname in. En dan kan je volgens de Wahv nooit de bestuursrechtelijke betalingsverplichting aan de orde stellen. Cirkeltje rond. Meestal wordt dat dan betalen geblazen. Jij noemde dat terecht een gijzelingsconstruct. Je suggereerde ook al eerder dat deze constructie juist gecreëerd is omdat er geen beschikkingen bestaan. Ik ben het met je eens: het gaat daar steeds meer op lijken. Ik noem het overigens gewoon misleiding. Maar is jouw zaak dan echt geen Mulderzaak? Natuurlijk niet. Er is toch geen beschikking genomen waaruit zou moeten blijken dat er een bestuursrechtelijke betalingsverplichting bestaat. De Wahv is dus niet toepasselijk. Het is een gewone civiele zaak, waarbij de ene partij, de Staat, beweert dat er wel een betalingsverplichting op je rust, en de andere partij, jij, beweert dat er geen betalingsverplichting op je rust. En aangezien we in een rechtstaat leven, moeten beide als gelijkwaardige partijen gezien worden. Voor de Wet zijn we allen gelijk en mogen we elkaar met dezelfde wapenen bestrijden. Dat de Staat er alles aan doet om de betalingsverplichting niet aan de orde te (doen) stellen, geeft te denken. Valt er wat te verbergen? Maar is het dan wel terecht dat je in een Mulderrechtbank of een Mulderhof tegenover een Mulderrechter staat? Natuurlijk niet. Als het geen Mulderzaak is, maar een gewone civiele zaak is, dan ben je in de verkeerde rechtbank of het verkeerde hof bij de verkeerde rechter terecht gekomen. De vraag doet zich nu direct voor of Mulderrechters bevoegd zijn om in civiele zaken op te treden. Neen. Want daar is de civiele rechter, ook wel burgerlijk rechter genoemd, voor. Net als strafrechters het strafrecht bedienen. Daar komt overigens nog bij dat in vele gevallen het hulp-(mulder)rechters zijn, advocaten, notarissen, enz, die tegen een flink bedrag ingehuurd zijn om aan de lopende band Mulderzaken af te doen, omdat er een schrijnend tekort aan fulltime gekwalificeerde rechters is. Maar hoe ben je dan in de verkeerde rechtbank terecht gekomen? Nou, dat zit zo. Nadat de mulderambtenaar slechts geconstateerde gegevens vastlegt en invoert in het Bekeurings Afhandeling Systeem, komen deze gegevens uiteindelijk terecht bij het CJIB, dat aanneemt dat de mulderambtenaar niet jokkebrokt en er een bestuursrechtelijke betalingsverplichting bestaat. Als na enige tijd deze gegevens bij de griffie van de Rechtbank of het Hof terechtkomen, dan concludeert de griffie, omdat aan deze gegevens door het CJIB een CJIB-nummer is vastgeplakt en de griffie aannement dat het CJIB niet jokkebrokt, dat het een Mulderzaak betreft. De griffie maakt de papierwinkel ten behoeve van de rechter en jou in orde, stuurt jou een oproep, en ziedaar het kwaad is geschied: je bent in de verkeerde rechtbank, bij de verkeerde rechter terechtgekomen. Weten de rechter en de griffie dit of zijn zij net zo naïef als de meeste betrokkenen? Dan denk je al snel: ben ik nou gek of zijn zij het. Nou Anneke, jij bent niet gek, maar wellicht weten zij niet beter. Je ziet dat de griffie een essentiële rol in het geheel vervult. Het zou daarom veel tijd en moeite besparen als de griffie beter voorsorterend procedureel werk zou doen. Wie controleert eigenlijk de gehele procedure? Wordt het niet eens tijd voor een Inspectie voor de Rechtspraak? Hoe verder? Wanneer je voor de Mulderrechter staat, breng je onmiddellijk de bevoegdheid van deze rechter ter sprake. Uitgaande van de goede trouw van de rechter, leg je de rechter uit dat deze niet bevoegd is en verzoek je de rechter zichzelf niet bevoegd te verklaren. Wat wordt het? Mulder of civiel? Als het een integere en schrandere rechter is, dan zal hij zichzelf niet bevoegd verklaren, of in ieder geval erkennen dat er eerst moet worden besloten of hij bevoegd is of niet. Hij zal inzien dat geen enkele Mulderrechter bevoegd is, of dit ooit geweest is, en moet dan de zaak doorverwijzen naar de burgerlijke rechter. De weg is dan vrij voor een eerlijk, civiel proces. Volgens art. 6 EVRM. Dit moet dan wel opnieuw worden opgestart. Maar je geduld wordt dan beloond: jij en het OM mogen van de burgerlijk rechter nu met gelijke wapens over de betalingsverplichting strijden, terwijl de ‘Mulderrechter’ nu kan nadenken over zijn (mulder)rechterlijke dwalingen in het verleden. Wat als de rechter toch de Wahv toepasselijk verklaart? Blijkt de rechter echter van mening te zijn dat de betalingsverplichting niet aan de orde gesteld mag worden en de Wahv van toepassing op jou zaak verklaart, dan ontneemt de rechter jou de wapens om op gelijke voet met het OM over de betalingsverplichting te strijden. Dat is geen “fair trial”. Hij kiest dan partij voor het (proces)belang van het OM. Je mag dan van de rechter alleen inhoudelijk over de betalingsverplichting praten. De rechter is dan zonder enige twijfel partijdig. Er blijft dan helaas niets anders over dan de rechter te wraken. Met alle nutteloze en tijdverspillende papierwinkel van dien. Het doel van je wraking is - en dat leg je de wrakingskamer helder uit - om een eerlijk proces, een civiel proces te voeren, waarin op gelijke voet en met gelijke wapens over de betalingsverplichting gestreden kan worden. Leg de wrakingskamer met de bovengenoemde argumenten uit dat wanneer de rechter toch de Wahv toepast, deze rechter wel partijdig moét zijn, dat bij toepassing van de Wahv geen “fair trial” mogelijk is, omdat je de betalingsverplichting niet aan de orde kan stellen en dit in strijd is met art. 6 EVRM, dat de Wahv overigens niet toepasselijk is omdat er geen beschikking bestaat en dat de rechter daarom niet bevoegd kan zijn in dezen en deze zaak daarom thuishoort bij de civiele rechter, en dat je, gezien de bovengenoemde argumenten, de wrakingskamer eerbiedig om toewijzing van je wraking verzoekt. Bedenk wel dat het de wrakingskamer gaat om de al dan niet evidente of vermoedelijke partijdigheid. En die partijdigheid kun je nu eenvoudig aantonen. Breng in de nieuw opgestarte civiele procedure de betalingsverplichting aan de orde. Leg uit dat de brief van het CJIB geen besluit is volgens de Awb is en gebruik dan artt. 150 en 160 Rv om aan te tonen dat er geen betalingsverplichting bestaat. Dat zou voldoende moeten zijn in een rechtstaat. Ik spreek je nog over de lopende art. 12 Sv-procedure! Groetjes, Einar