Een nieuw democratisch bestel


Homepage Grondvest . . . . . SDN homepage . . . . Homepage Bellamy

Een nieuw democratisch bestel

Hoe is het nu?

Nu moeten kiezers maar zien op wie ze stemmen en waarom, en vaak kiezen ze dan ook maar niet, omdat zij die gekozen willen worden hen niet aanspreken en/of het gedachtegoed waar zij op papier volgens het partijprogramma voor staan ook niet. Laat maar zitten denkt de kiezer, het zal allemaal wel. Het is een verouderd model dat aan vernieuwing toe is, maar hoe dan? Men heeft geen idee en dus gaat het zo maar door, zeker ook omdat het zo in verouderde wetgeving verankerd is.

De kiezer moet stemmen op een partij die het beste bij hem past of dat nu klopt of niet. Theoretisch heeft de kiezer geluk omdat alle partijen geacht worden om ook alles te weten en te vertegenwoordigen. De betrokkenheid daarbij is in werkelijkheid echter dalende, wellicht tot haast nul, maar wat moet de kiezer? Thuisblijven!

Zijn de stemmen nu geteld dan begint het gekonkel over de regeringsvorming. Vaak ook gaat een lijsttrekker in de regering zitten en ketent zo zijn achterban, die politieke groep, omdat ze loyaal moeten zijn, zij immers hebben hem gekozen. Om enigszins behoorlijk regeren tussen de elkaar bestrijdende groepen mogelijk te maken wordt er een schijnsamenwerking gecreëerd in de vorm van een regeerovereenkomst, anders gezegd, zo doen we het en de democratie staat verder goeddeels buiten spel. Van echte samenwerking is geen sprake, immers iedere groep wil juist zijn stuk van het regeerakkoord realiseren en liefst niet dat van de andere groepen. De kans is er dus dat een groep zijn part realiseert in wetgeving en dan de regering laat vallen, immers bij die andere zaken van het regeerakkoord hebben zij geen belang.

Kretologie

Kreten slaken en reageren maar is hoofdzaak geworden, liefst snel en zonder enige reflexie of bezonnenheid, maar daar zijn de gekozenen niet voor. Zij moeten weloverwogen handelen en mede wetgeving tot stand brengen. Een andere is dat je maar je mond moet houden als je niet gestemd hebt, immers dan had je dat maar wel moeten doen en dan was alles vanzelf wel in orde gekomen door jouw stem. Daar klop natuurlijk niets van. Met evenveel recht kan de kiezer stellen dat hij juist niet stemt op deze arrogantie van de macht en thuisblijft en daarbij is hij dan tegelijkertijd de grootste groep, maar zonder macht. De kiezer kan daartegenover stellen dat hij juist niet wil dat zulke mensen hem vertegenwoordigen en hen door niet te stemmen geen legitimatie verleend en alles dus ook gebeurd buiten zijn wil om en hij als kiezer dus ook niet verantwoordelijk gesteld kan worden, immers hij stemde niet en dat klopt ook. De meerderheid van de gekozenen stond ooit op een lijst ergens onder de lijsttrekker die het groepsbelang vertegenwoordigt, maar zelf hadden ze geen stemmen genoeg, ze liften slechts mee. De lijsttrekker braakte de juiste groepskreten uit en de anderen hielden zich stil om hem niet tegen te spreken in het openbaar.

Hoe wel 1

Deze bovengenoemde praktijken moeten grondwettelijk verboden worden. We moeten stoppen met de huidige en nieuwe politieke partijen die alleen maar groepsegoïsme vertegenwoordigen tegen andere groepen van de samenleving in. We moeten dus af van dit strijdmodel en toe naar een onafhankelijk en democratisch parlementair vrij samenwerkend controlemodel. Buitengesloten van het parlementaire besluitvormingsproces moeten blijven de kerken en andere levensbeschouwingen, de rechtelijke macht inclusief de advocatuur en de geldmacht, te weten banken, verzekeringsbedrijven en multinationals.

De indirecte vertegenwoordiging in de eerste kamer via de provinciale staten is een overblijfsel uit lang vervlogen tijden. Dat kan verdwijnen als de reflexie en bezonnenheid weer terug is in het parlement. De eerste kamer is dan overbodig geworden en het kiezen daarvan dus ook. Blijft over dat dan ook de provincies kunnen verdwijnen, immers ook zij zijn restanten uit het verleden. Ook de waterschappen zijn overblijfselen uit een te ver verleden. Het kiezen van personen op persoonlijke titel werkt niet voor de waterschappen. Beter is ze op te heffen en als werkonderdelen onder te brengen bij het ministerie van waterstaat.

Hoe wel 2

Alle overige groepen in de samenleving kunnen zich kandideren voor een of meer zetels in de tweede kamer, ook de huidige politieke partijen/verenigingen, maar zij mogen niet meer het alleenrecht hebben om ons te vertegenwoordigen. Er komt dan een lijst van allerlei verenigingen en stichtingen die zichzelf met hun kandidaten kandideren, zoals b.v. de ANWB of de Hart-Stichting, vakbonden, werkgeversorganisaties enz. enz. In hun statuten staan hun doelen en daarvoor kandideren zij zich dus. Vindt de kiezer juist dat doel deze keer de belangrijkste zaak om op te stemmen dan doet die dat.

Zo kan een grote vereniging meer zetels behalen en een kleine niet gekozen worden of juist andersom, immers een kleine stichting met en mooi doel kan het zo ver brengen, juist ook omdat alle stemmen nu voorkeurstemmen zijn. Op een haast anonieme lijsttrekker van een politieke partij wordt niet meer gestemd, op de eerste vertegenwoordiger van een specifiek onderwerp (met het doel dus van die vereniging of stichting) wel, anderen liften dan niet meer mee, want het aantal voorkeurstemmen bepaalt of iemand in de kamer komt of niet. Ook kunnen onafhankelijke personen zichzelf kandideren en meedingen naar een zetel. Er mag geen enkel financiële belemmering zijn om mee te doen en dus moet het kandideren gratis zijn.

Kiesdistricten om het volk te vertegenwoordigen zijn overbodig, maar iets of iemand mag zich wel kandideren in het belang van zijn streek. Er is dan nog maar één parlementaire kamer/volksvertegenwoordiging.

Hoe wel 3

In het kader van het dualisme moet de regering uit onafhankelijke deskundigen bestaan om de bestuurskwaliteit te verhogen en de volksvertegenwoordiging van de gekozenen in het parlement zal dan onafhankelijk bepalen of het zo wel of niet kan en mag vanuit de optiek van de bevolking. Een soort samenzwering en uitsluiting van de kiezer, zoals nu met het regeerakkoord gebeurt, is er dus niet meer. Verder moeten alle parlementaire rechten en plichten behouden blijven.

Index van hoofstukken van het boek Looking Backward van Eduward Bellamy

Overzicht van informatie bij de Bellamy Stichting