In mijn zeer jonge jaren tot de leeftijd van 4 jaar in Den Bosch gewoond, daarna naar Eindhoven verhuisd. De lagere school doorlopen. Tevens Mulo A en B gevolgd op de Aloysius Mulo ook in Eindhoven.

Wegens overplaatsing van mijn vader terug naar Den Bosch verhuisd en op de St. Jans Mulo examen gedaan voor Mulo B,  geslaagd in 1992 en daarna bijna 1 jaar op de HBS gezeten. Op 1 april 1963 gaan werken voor de Gemeente 's-Hertogenbosch.  Cursussen gevolgd bij IBM in Amsterdam voor automatisering en diploma's hiervoor gehaald. Intussen verdere boekhoudkundige avond cursussen gevolgd. SPD gevolgd maar geen diploma gehaald. Na de Gemeente, gewerkt voor de NCB te Boxtel en daarna eind 1965, voor door de Koninklijke Zwanenberg Organon te Oss. Op de hollerith afdeling van dit bedrijf was ik verantwoordelijk voor de geautomatiseerde boekhouding van Organon. In Oss ons eerste huis gekocht in 1968.

 Zoals vele jongelui in die periode, begin 60-tiger jaren, ben ook ik  jong getrouwd op 23 december 1964 en snel kinderen gekregen, dochter Monique 31 oktober 1965 en zoon Paul 4 oktober 1968. In 1968  cursussen gevolgd en Cobol programmeur geworden voor IBM 360 en later de 370 serie.

Door de fusie met Zout uit Arnhem begin 70-tiger jaren en de noodzaak van een  verplichte verhuizing naar Arnhem, bij de SKF te Veenendaal gaan werken, als projectleider / systeemanalist / programmeur  voor de handelsadministratie.

Na twee jaar weggegaan bij de SKF en bij een bedrijf in Nieuwegein,  Nova Automation gaan werken tot eind 1978. De laatste jaren als sales representive. Door hard werken en het bouwen van diverse huizen en de opgedane ervaringen bij Nova  vanaf 1972 tot 1978 voldoende geld gespaard om een eigen bedrijf te beginnen. 

Gestart in december 1978 op ons toenmalige woonadres Admiraliteitslaan 820 in de tuinkamer van deze drive-in woning. Met het gespaarde bedrag, direct grond gekocht van de Gemeente 's-Hertogenbosch op de Vutter te Engelen en daar een kantoorpand gebouwd van 1100 m2 aan de Bloemendaal 10.

Het ging ondanks de slechte economie erg goed. De huizenmarkt was eind 1978 ingestort na een PvdA periode. Het ging mede daarom goed omdat ik begin 1982 als eerste bedrijf in Europa 4^e generatie talen naar Nederland haalde van The Office Manager (T.O.M.) uit Seattle. Tijdens een van de computer conventies ook gekeken naar een andere soortgelijke  programma's waaronder  DOS van een bedrijfje Microsoft. Jawel de latere veelvoudig miljardair Bill Gates. Deze software was echter niet zo goed dan het Speed1 en Speed2 van T.O.M.

Op basis van de door mij verstrekte informatie is een zekere heer Bodo Douque, die indertijd  als directeur werkzaam was bij de automatiseringsdochter van de VNU, met geld en steun van de Nederlandse overheid omstreeks 1984 begonnen met de ontwikkeling van een eigen 4^e generatie taal. Deze heer Douque heeft later voor de verkoop van dit product honderden miljoenen guldens ontvangen. Voorwaar een goed advies van Paul Quekel.

Blad 2 Levensloop P.L.G. Quekel 

Op basis van onze 4^e generatie talen was de ontwikkeling van software een factor 3 tot 4 sneller dan in Cobol of RPG-II. We hadden grote en goede klanten zoals AKZO, NMB, Philips, Philips Pensioenfonds, AKZO Pensioenfonds, Pensioenfonds voor de Metaalnijverheid, Bureau van Spaendonck, Looyens en Volkmaer, diverse banksystemen voor Aviste Bank en Landbouwbank ontwikkeld, Rabo Bank en vooral ook de ziekenhuizen. Als eerste het St. Lucas ziekenhuis te Amsterdam, het Antony van Leeuwenhoek Ziekenhuis, het Academisch Ziekenhuis te Antwerpen, diverse Ziekenhuizen in Duitsland en nog meer ziekenhuizen in Nederland. De grootste opdracht was het AZU te Utrecht, een opdracht voor ongeveer 20 miljoen gulden. Later werd deze opdracht geannuleerd onder druk van het Ministerie van Vrom en de lobby door Prof. Dr. Bakker van het gelijknamige systeem. 

Wij hadden in die tijd vele afgestudeerde vrouwelijke artsen in dienst, welke werkeloos waren geworden of geen baan konden vinden, door de invoering van de budgettering in de gezondheidszorg. Deze vrouwen, het waren er plus/minus 300 hebben wij laten testen en uiteindelijk hebben wij met subsidie uit Brussels in overleg met Hanja May-Weggen en Ruud Lubbers 60 van deze vrouwen omgeschoold tot automatisering deskundigen. De kracht van onze systemen was dat ze ontwikkeld werden door mensen met materie deskundigheid. Ruud Lubbers heeft in 1986 nog de eerste 20 diploma's uitgereikt. Wij waren al omstreeks 1983 begonnen met het Rodias systeem voor een volledig geïntegreerd en erg doeltreffend ziekenhuis informatiesysteem. Ik durf te beweren dat dit systeem de Nederlandse samenleving vele tientallen miljoenen bespaard zou hebben. Ook  M. Leers van het CZ was indertijd die mening toegedaan. Het systeem was echter te goed. Het gaf aan of er wel of niet efficiënt gewerkt werd en er konden vergelijkingen gemaakt worden met artsen, specialisten en verrichtingen  tussen de verschillende  Ziekenhuizen en het gebruik van middelen.

In 1985 werd de BOM Brabantse Ontwikkeling Maatschappij mede aandeelhouder voor 20%.  De BOM betaalde fl. 2.000.000, voor deze 20%. Onderdeel van de deal was dat wij ten alle tijden deze 20% terug konden kopen met een te betalen rente van 12%.

Omdat ik in die tijd ook andere zaken ging doen zoals aankoop van OG heeft de accountant voor mij een Beheers BV, Quekel Beheer BV opgericht. Hierin werd vanaf 1986 de managementvergoeding gestort. In 1986 maakte de Comdes Groep een winst van 2,6 miljoen na belasting en zou de toenmalige bankrelatie, de RABO Bank, begin 1987  het bedrijf naar de beurs brengen.1987. De waarde werd bepaald door de RABO Bank op 48 tot 52 miljoen en ik had nog 60% van de aandelen. Dat hadden we ook nodig omdat er 40.000 m2 grond ter waarde van 3 miljoen gulden was gekocht, waarin eerste instantie twee kantoren zouden worden gebouwd, een van 2000 m2 en een van 8700 m2. Ik ben toen nog bij de DG van EZ geweest en heb de dubbele subsidie gekregen aan WIR en IPR..

Blad 3 Levensloop P.L.G. Quekel 

Wij moesten dan wel de 20% aandelen van de Brabantse Ontwikkeling Maatschappij (BOM)  terugkopen. Wij betaalden de waarde van de 20% terug en de afgesproken rente van 12%.

Omdat wij naar de beurs zouden gaan als automatiseringsbedrijf en er in onze groep nog twee bedrijven waren, die weinig met echte automatisering te maken hadden, vonden de commissarissen, Nol Calon, Jack Delsing en Luud Pijnenburg, die intussen nadat de BOM uitgestapt was ook aandeelhouder geworden waren,  het beter dat ik deze bedrijven over nam.

Ik heb toen als enige aandeelhouder aan een relatie van Luud Pijnenburg plus minus 8% van mijn aandelenbezit verkocht.  Met het ontvangen geld de bedrijven gekocht als onderdeel van mijn Quekel Beheer BV. Later heeft mij dat opgebroken omdat ik privé een aanmerkelijk belang belastingaangifte gekregen heb. Een bedrag van ongeveer fl. 800.000,-. Over geld dat ik nooit in bezit gehad heb. De motivatie van de commissarissen was dat ik bij de beursgang voldoende zou cashen om onbezorgd van te kunnen leven. Ik zat met een bedrijf dat een opdracht had van de regering uit Kameroen om een zestigtal veld hospitaal's in Kameroen te bouwen. De opdrachten waren getekend en de RABO Bank zou de financieringen  regelen. Tot de NCM geen dekking meer gaf op Kameroen en de RABO Bank het liet afweten. Ik was derhalve mijn geld, eigenlijk 8% van de aandelen kwijt, maar heb wel de belastingen moeten betalen.

Het werd vervolgens allemaal anders. Luud Pijnenburg verkocht ook zijn aandelen en wel op een waarde van 60 miljoen. Hij woonde in Monaco als lid van de raad van bestuur van Thyssen Bornemiza en kwam weer in Nederland wonen en daarom verkocht hij zijn aandelen. Hij maakte binnen een jaar een winst van meer dan 1,5 miljoen gulden. De  RABO Bank wilde echter deze nieuwe waarde niet garanderen en derhalve werd de beursgang door de commissarissen uitgesteld, omdat er al op basis van die waarde van 60 miljoen verkocht was.

In 1987 gebeurden er drie belangrijke zaken.

1^e Frans Spits directeur van de BOM en zijn rechterhand de heer van Roosmalen kochten nadat de BOM was uitgestapt 104 aandelen ieder 52 van de COMDES Groep. Dit had verstrekkende gevolgen. Op 20 juni 1987 kwam een voorpagina artikel in het Brabants Dagblad geschreven door Ton de Jong gevolgd door vele artikelen in allerlei kranten in Nederland dat de directie van de BOM handelde met voorkennis in COMDES  aandelen.

DE BOM stuurde zowel Frans Spits als de heer van Roosmalen de laan uit. Dit was zo negatief, het uiteindelijke begin van grote moeilijkheden. Het begin van het einde!

2^e Wang Computers waarop onze software draaide ging bijna failliet. Dit was erg maar we hadden al actie ondernomen en waren met 7 medewerkers in Seattle bezig om de 4^e generatie software te porten naar IBM en Dec, dit zou december 1987 klaar zijn. Een investering van meer dan 1 miljoen dollar.

3^e Tweede helft van 1987 crashte de beurs en zakte de economie in elkaar en mede door de zeer negatieve berichtgevingen in vele kranten werd onze software veel minder verkocht.

Deze drie redenen waren voor de RABO Bank de aanleiding om de waarde van onze software te verminderen naar nul. Deze software ten bedrage van in totaal meer van 20 miljoen gulden stond op de balans voor nog 8 miljoen. Dit was in overleg met de toenmalige accountant Piet Hoogendoorn, nu de hoogste baas bij Deloitt en Touche en voorzitter van het NIVRA.

Blad 4 Levensloop P.L.G. Quekel 

De Rabo Bank met name de heer van de Wijngaard eiste van mij dat ik een sterke partner zou vinden, die 8 miljoen gulden zou inbrengen via een emissie. Wij vonden deze investeerder de heer John Fentener van Vlissingen. De NORO groep zou participeren. Echter de RABO Bank stak er een stokje voor en de heer van Beuningen en Mouthaan trokken op order van de RABO Bank hun schriftelijke toezegging in, omdat deze alleen maar via een fax bevestig gedaan was en een fax was niet rechtsgeldig zoals de heer van Beuningen mij telefonisch mededeelde.  

Vervolgens stond ik met de rug tegen de muur en heb gedwongen zaken moeten doen met de relatie van de heer Luud Pijnenburg, die al aandeelhouder geworden was door zowel mijn eigen verkoop als die van de heer Luud Pijnenburg. Deze relatie deed de emissie eind 1987. Kort daarna ging de aannemer failliet welke onze nieuwe kantoren aan het bouwen was. Het eerste kantoor van 2000 m2 was net klaar, het grote kantoor van 8700 m2 stond in de ruwbouw.

Dit was voor de heer van de Wijngaard van de RABO Bank de aanleiding om de kredietfaciliteit op tezeggen. Omdat wij geen introductie begin 1987 op de Amsterdamse Effecten Beurs kregen was het bedrijf verkeerd gefinancierd. Namelijk ook voor de bouw met een rekening courant krediet.

Uiteindelijk heeft de RABO Bank water bij de wijn gedaan, echter men bleef zeer vervelend. Ik zou en moest het bedrijf maar verkopen. De RABO Bank kwam ieder keer weer met een nieuwe kandidaat. Bijvoorbeeld Centraal Beheer uit Apeldoorn. De RABO Bank had mijn bedrijf voor 5 miljoen aangeboden. De ellende was eigenlijk niet te overzien.

 Toen ik er achter kwam dat de fiscale adviseur welke de commissarissen gestuurd hadden, bezig was het bedrijf in stukken te verkopen, het ik deze adviseur de heer Kievits ontslagen, hetgeen de oorzaak was dat alle commissarissen per direct ontslag namen.

Ik heb toen gedwongen tegen een hogere koers eind 1988 alle aandelen teruggekocht. Begin 1989 heb ik gedwongen door RABO Bank en de andere grote aandeelhouder het restant van mijn aandelen verkocht. Ik heb daar nog ongeveer 6 miljoen gulden voor ontvangen.

Eind 1989 krijg ik belastingcontrole zowel privé als zakelijk. Alles wordt doorgelicht en onderzocht. Er wordt een rapport van gemaakt en met een paar plussen en minnen werd alles in orde bevonden.

Midden 1990 krijg ik van Delta Lloyd het aanbod om een portefeuille van hen onroerend goed gelegen in Waalwijk te kopen. Financiering geen probleem. Ik kreeg 8 miljoen hypotheek tegen 9,25% rente. Ik moest wel mijn beleggingen in hun beleggingsproduct het  Premie Unit Plan (PUP)   bedoeld voor mijn oudendag voorziening onderzetten en een bedrag van 1,2 miljoen in depot storten voor toekomstige premiebetalingen.

Blad 5 Levensloop van P.L.G.Quekel 

Eind 1990 volgt een dreun van jewelste. Belastingaanslagen vliegen mij om de oren. Mijn management BV en de daar betaalde vergoedingen werden gezien als netto salaris. Op een bedrag van ongeveer 1,1 miljoen ontvangen vergoedingen, volgen aanslagen tot een hoogte van 1,2 miljoen alsook 1989 meegenomen werd. Volgens mijn accountant kon het oplopen met rente en boete tot boven de twee miljoen gulden.

Je wereld stort in. Daar sta je dan met al je werk. De accountant is toch optimistisch, maar zegt wel dat er een procesrisico is. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb alle rechts zaken gewonnen en heb ontdekt dat belasting inspecteurs er niet voor terug deinzen om leugens te vertellen. We hebben bewezen dat deze inspecteur leugens heeft verteld en dat er handjeklap met de nieuwe eigenaar van de COMDES Groep is gedaan.

Het hof in Den Bosch heeft de uitspraak echter anders verwoord, want ik had gewonnen op het fenomeen van het  gelijkheidsbeginsel.

Wel zes lange jaren van slapeloze nachten. Iedere keer weer opnieuw naar accountants en fiscalisten. Informatie doornemen vanaf 1985, zoeken en bespreken. Torenhoge rekeningen. De afspraak was dat al de accountants en fiscale werkzaamheden per jaar voor fl. 30.000 gedaan zouden worden. Maar deze aanslagen van eind 1990 werden uiteraard daar buiten gelaten. De rekeningen liepen per jaar op tot boven de 90 duizend gulden. Daarbij nog de Notaris  kosten en andere kosten wegens gedwongen verkoop van onroerend.

Bijvoorbeeld ben ik gedwongen aan mijn eigen accountant een pand te verkopen, met een huuropbrengst van fl. 85000 per jaar en een huurcontract van 10 jaar de Spar per jaar ter waarde van zeker fl. 850.000 voor een bedrag van fl. 650.000 met een creditnota voor de rekeningen. Terwijl bij de overdracht ook nog fl. 25.000, werd ingehouden voor toekomstige rekeningen Overigens was de credit nota maar de helft van de rekeningen. De rest werd als oninbaar afgeschreven. De heren partners kochten het pand wel privé! .

Later is de verhouding met deze accountant enorm verslechterd. Ongeveer  1993 vielen er  opnieuw aanslagen in de bus, nu voor de ontvangen rente van het depot bij Delta Lloyd. Dit depot had zakelijk moeten blijven, maar was van de zaak via prive naar Delta Lloyd gestort. Toen ik deze accountants daarop aansprak medio 1994  verbraken ze direct het contact. Ik ben toen naar een andere accountant gemoeten en heb wederom over alles uitleg gegeven vanaf 1985.

In 1995 komt de uiteindelijk uitspraak. Ik win alle rechtszaken. Alle aanslagen zijn van tafel. Het aanmerkelijke belang verhaal van de gedwongen aankoop van de BV inzake Kameroen, had de accountant maar laten zitten, zogenaamd als deal met de inspecteur. Pas in 1996 komt er een nieuw belasting onderzoek door de heer Heester van de belastingdienst in Tilburg. Ik heb uiteindelijk nog 30.000 gulden teruggehad, welke bedrag ook weer linea recta betaald moest worden aan de accountant en fiscalist.

Blad 6 Levensloop P.L.G. Quekel.  

Alles bij elkaar zes jaar veel verdriet, een gebroken leven, wegens het zwaard van damocles ook fouten gemaakt en de directe kosten bedroegen meer fl. 500.000, - en weet u waarom?

Omdat de heer Kok minister van Financiën werd en aan zijn ambtenaren de opdracht gaf,  pak alle management BV's  maar aan ziet maar wat je binnenhaalt. Ik heb dit van een belastingman gehoord, die dit echter nooit zal bevestigen.

Door al die perikelen ben ik in de liquiditeitsproblemen gekomen en uiteindelijk al mijn onroerend goed kwijtgeraakt alsook mijn beleggingen voor mijn oudedagsvoorzieningen. Delta Lloyd heeft ook zeer vreemde capriolen uitgehaald. Ik heb brieven waarop staat dat Delta Lloyd verplicht was om mijn rente inkomsten op te geven aan de FIOD en brieven waarin staat dat deze rente inkomsten aan de belastingdienst opgegeven dienden te worden. Had dit misschien te maken met mijn rechtszaken tegen de belastingdienst? Overigens heb ik inzake Delta Lloyd, wegens ????????? activiteiten aangifte gedaan bij het Ministerie van Justitie, aan Minister Korthals. Later bleek dat Delta Lloyd daadwerkelijk een ????????? organisatie is en een vervolging heeft afgekocht met ruim 1,1 miljoen euro, het grootste afkoopbedrag in de Nederlandse geschiedenis, klik op: www.sdnl.nl/quekel-7.htm opdat verdere uitleg niet meer nodig is. 

Je moet je verdedigen tegen slimme en doorgewinterde advocaten en bedrijfsjuristen en je staat als leek volledig ontmand en beroofd van haven en goed aan de zelfkant van de maatschappij. Vooral als je gevoel voor rechtvaardigheid en eerlijkheid nog verder op de proef worden gesteld door niets ontziende en onbetrouwbare advocaten. Die het laatste bedrag uit je zak kloppen en je dan uitgemergeld en ontdaan van alles in de goot terecht willen laten komen.  En als je daartegen verweert en kunt bewijzen dat ze er werkelijk met de pet naar gegooid hebben is er ineens een vertrouwensbreuk en ben je een paria geworden van de amices en andere spelers in de keten van de Nederlandse advocatuur, je wordt een gek genoemd,  een Don Quichot, maar als je doorgaat dan pas kom je de werkelijke aard van bestuurlijk Nederland tegen. Een netwerk van ongekende vertakkingen.

Dekens die de klachten tegen advocaten afhouden. Raden van Discipline die vaak oordelen als kennelijk ongegrond. Weg democratie, want je bent uitgeklaagd als de klacht kennelijk ongegrond is, je kan zelfs niet in hoger beroep. Bij de NOVA (Nederlandse Orde van Advocaten) geven ze toe dat ze het eigenlijk ook niet zo precies weten.

Hoezo een rechtstaat?  Ik hou van recht en geachte heren doe mij dan maar eens recht en herstel een aantal van uw fouten. Fouten waren en zijn het,  want anders had ik zeker niet de rechtszaken gewonnen. En om met de heer Heesters belastingdienst Tilburg te spreken: 'Meneer Quekel u is wel heel slecht behandeld en het heeft bij de belastingdienst zeker geen schoonheidsprijs verdiend. Ik zou als ik u was de hardheid clausule in roepen'. Dat heb ik gedaan. Het resultaat kent u.

Paul Quekel

Als u de artikelen uit de krant wilt lezen over Frans Spits en de BOM, stuur dan uw Faxnummer.

Intussen heeft het Ministerie van Financiën onderkent dat mij wel een zeer groot onrecht is aangedaan en heeft het Ministerie een bedrag betaald van 100.000 gulden in augustus van het jaar 2002. Omdat ik geld nodig had heb ik maar getekend voor finale kwijting. Dit is ongeveer een zesde van de werkelijke kosten en het heeft meer dan 10 jaar geduurd. Terwijl de werkelijke schade vele malen hoger is.