Hoe eerlijk is (SER) was (RABO) Herman Wijffels

De Kredietcrisis was in 1996 al in de maak, waarschuwingen ten spijt! Moet u rente betalen over bijgedrukt geld van DNB?

Waalwijk 15 maart 2004.

Geachte heer Wijffels, volksvertegenwoordigers e.a.,
U bent lid van de Raad van Toezicht van het UMC (AZU)

De Raad van Toezicht bestaat uit:

Dr. H.H.F. Wijffels
Mr. J.R. Kluyver
Mw. mr. J.H.B. van der Meer
Prof. dr. N.A.M. Urbanus
W. de Bruijn RA

Hoe lang bent u al lid van deze Raad? Kan het zijn dat u met uw invloed er mede de oorzaak van bent dat wij als samenleving nu al meer dan 100 miljard gulden moeten uitgeven in de Gezondheidszorg? Zou hierover niet zoals ook Dr. Olaf Penn voorstelt in Dagblad de Telegraaf een parlementaire enquête gehouden moeten worden. Ik zou dan graag als getuige optreden en ook u laten horen. De verwevenheden van mensen zoals u in het bestuurlijke alsook politieke establishment hebben de Nederlandse Samenleving (wij dus de gewone burgers) vele tientallen miljarden gekost.

Lees op www.sdnl.nl/quekel-34.htm onder 2 over de Nederlandse Gezondheidszorg sedert 1986. In 1986 hadden wij al software ontwikkeld (meer dan 10 miljoen gulden in geïnvesteerd zonder enige subsidie) voor de Medische markt met ook een Digitaal Medisch Dossier. Wij moesten echter verdwijnen omdat Prof. DR. A.R. Bakker van Leiden, (zijn ZIS systeem ontwikkeld met vele tientallen miljoenen guldens subsidie van de Nederlandse Overheid (van ons dus)) werd beschermd via zijn lobbykanaal en onze opdracht om het AZU volledig te automatiseren werd ingetrokken (mogelijk ook door een lobby naar u?) en het Prof. Bakker systeem werd ingevoerd in het AZU! Jaren later verkoopt deze Prof. Bakker zijn systeem aan de gebroeders Baan, (waar is deze verkoopopbrengst gebleven en in wiens zakken terecht gekomen?).

We kregen echter vele mensen tegen ons omdat we de deksel van de medische soeppan konden lichten en zelfs in de soep konden roeren zoals Mike Leers in die tijd tijdens een demostratie van het systeem tegen mij zei, (hij is nu algemeen directeur van de grootste zorgverzekeraar in Nederland het CZ en broer van mijn vriend Gerd Leers, oud kamerlid en nu burgermeester van Maastricht).

Mijn bedrijf werd (opzettelijk?) door Politiek (CDA en links via BOMGATE in Brabant) en Rabobank kapot gemaakt (heren van de Wijngaard en Herman Wijffels; want na de annulering van onze opdracht in het AZU vond de Rabobank onze software niets meer waard en werd de waarde van onze software van meer dan 25 miljoen gulden (stond nog op de balans voor 8 miljoen naar nul afgewaardeerd door de Rabobank, bewijs hierover kunt u vragen aan Piet Hoogendoorn van Deloitte en Touche).

Willen de echte schuldigen over de geschokte reacties inzake de gezondheidszorg nu opstaan en dat zijn niet de oude van dagen in Nederland! Meer weten zoek in het archief van het FD (Financieel Dagblad) maar eens op de naam COMDES.

Met vriendelijke groet,

Paul Quekel senior.

Ter verdere info en neem allen uw verantwoording:

BN de Stem

Geblunder medici treft veel patiënten

Door Harm Harkema

Vrijdag 20 februari 2004 - DEN HAAG - Meer dan driekwart miljoen Nederlanders van achttien jaar en ouder heeft ooit te maken gehad met medische fouten als gevolg van gebrekkige overdracht van patiëntengegevens tussen zorgverleners. Ze kregen verkeerde medicijnen of een foute behandeling of operatie of konden in het geheel niet worden geholpen omdat medische informatie ontbrak. Zo'n 125.000 mensen kampen met blijvende lichamelijke gevolgen hiervan. Naar schatting 50.000 van hen zijn als gevolg van dergelijke fouten in de WAO terechtgekomen. Dit is gebleken uit een groot onderzoek van TNS-NIPO.

De meeste overdrachtsfouten betreffen foutieve medicijnen (44 procent). Daarna volgen het niet behandeld kunnen worden wegens het ontbreken van informatie (25 procent) en een verkeerde operatie of behandeling (24 procent). De onderzoekers schatten dat medische overdrachtsfouten de samenleving jaarlijks zo'n 1,4 miljard euro kosten aan zorg en uitkeringen. Volgens het NICTIZ, waarin vrijwel alle belangrijke koepelorganisaties in de zorg zijn vertegenwoordigd, kan landelijke invoering van een elektronisch patiëntendossier veel ellende voorkomen. Hier en daar wordt daar al mee geëxperimenteerd.

BN/DeStem | 20-02-2004

Eindhovens Dagblad

Overdrachtfouten: 50.000 WAO'ers en Stortvloed medische blunders

Vrijdag 20 februari, DEN HAAG - Een kleine 800.000 Nederlanders van achttien jaar en ouder zijn ooit het slachtoffer geworden van medische fouten door gebrekkige overdracht van hun patiëntendossier. Vijftigduizend van hen zijn door zulke fouten zelfs in de WAO beland.

Dat concludeert de Nederlandse Patiënten Consumenten Federatie (NPCF) na een onderzoek van TNS NIPO. NPCF en het Nationaal ICT-Instituut in de Zorg (NICTIZ) hebben het onderzoek laten uitvoeren. De NPCF vindt dat er zo snel mogelijk een elektronisch patiëntendossier moet worden ingevoerd, zodat medici en andere zorgverleners beter en sneller inzicht kunnen krijgen in de situatie van de patiënt. Minister Hoogervorst van Volksgezondheid heeft zich gisteren achter die wens geschaard. De bewindsman noemde de uitkomsten van het onderzoek 'onthutsend'. Van de bijna 800.000 mensen die te maken kregen met medische fouten (zoals onjuiste medicijnen of verkeerde operaties) liepen er 250.000 schade op. De helft van hen kampt met blijvende lichamelijke gevolgen. Naar schatting leidde de fout bij 50.000 mensen tot de WAO. Een op de zes slachtoffers van overdrachtsfouten kan zijn werk minder goed uitvoeren. De onderzoekers schatten de maatschappelijke schade van de medische overdrachtsfouten op 1,4 miljard euro per jaar.

Schrijnend

De onderzoekers maken melding van schrijnende gevallen, zoals twee gynaecologen die over de rug van een patiënt een ruzie uitvochten, waarbij de een de ander opzettelijk niet van informatie voorzag. Een andere geval betreft een psychiatrisch patiënt met zelfmoordneigingen. Verzuimd werd diens suïcidale inslag door te geven aan begeleiders van een uitstapje. Prompt pleegde de patiënt zelfmoord. Het Britse weekblad New Scientist meldt deze week resultaten van een onderzoek waaruit blijkt dat het overlijden van patiënten door verkeerde diagnose in Europa en de Verenigde Staten een wijd verbreid probleem is. De oorzaak zou zijn dat er te weinig lijkschouwingen worden verricht, waardoor artsen niet in staat zijn van hun fouten te leren. Artsen zouden soms zelfs hartaanvallen of kanker over het hoofd zien. 'Voer snel digitaal patiëntendossier in'/Binnenland/5

Eindhovens Dagblad | 20-02-2004

Brabants Dagblad

Medische missers bij 800.000 mensen

door Angela de Jong

Vrijdag 20 februari 2004 - Medische fouten kosten de samenleving elk jaar 1,4 miljard -euro aan zorg en uitkeringen. Dat blijkt uit onderzoek van -TNS NIPO. Bijna 800.000 Nederlanders zijn ooit slachtoffer -geworden van een slordige of foute overdracht van hun medische gegevens. Zo'n 125.000 mensen kampen met blijvende -lichamelijke gevolgen hiervan en naar schatting 50.000 van hen zijn als gevolg van dergelijke fouten in de wao terecht gekomen.

De cijfers komen uit een groot onderzoek van TNS-NIPO. De meeste overdrachtsfouten betreffen foutieve medicijnen (44 procent). Daarna volgen het niet behandeld kunnen worden wegens het ontbreken van informatie (25 procent) en een verkeerde operatie of behandeling (24 procent). De onderzoekers maken melding van schrijnende gevallen, zoals twee gynaecologen die over de rug van een patiënt een ruzie uitvochten, waarbij de een de ander opzettelijk niet van informatie voorzag. Een andere geval betreft een psychiatrisch patiënt met zelfmoordneigingen. Verzuimd werd diens suïcidale inslag door te geven aan begeleiders van een uitstapje. Prompt pleegde de patiënt zelfmoord. Dat er op grote schaal fouten worden gemaakt door gebrekkige overdacht, wisten ze wel bij de NPCF, een van de twee opdrachtgevers van het onderzoek. Maar dat het zó vaak voorkwam, hadden ze niet verwacht.

Nagerekend

"We hebben de uitkomsten wel tien keer nagerekend," zegt directeur Iris van Bennekom. Volgens haar trekken mensen niet vaak aan de bel bij officiële instanties. "Op verjaardagen hebben ze het er over, maar ze zitten er niet op te wachten om verhaal te halen. Het overkomt ze. De emotionele en lichamelijke gevolgen zijn al moeilijk genoeg." De uitkomsten bewijzen voor de NPCF en het Nationaal ICT-Instituut in de Zorg (NICTIZ), de andere opdrachtgever van het onderzoek, dat het hoog tijd is om het elektronisch patiëntendossier in te voeren. Dan weten huisartsen, apothekers en specialisten met een druk op de knop de complete medische geschiedenis van een patiënt. Nog dit jaar beginnen in Noord-Holland, Gelderland, Zoetermeer en Zwolle de eerste proeven met het systeem. In 2006 moet het overal in Nederland zijn ingevoerd. Minister Hoogervorst (volksgezondheid), die de volgens hem 'onthutsende' onderzoeksresultaten gisteren in ontvangst nam, heeft beloofd dat er nog dit jaar een wetsvoorstel naar de Tweede Kamer gaat die de privacy rond de dossiers waarborgt. Dat betekent dat ook niet iedere arts er zonder meer bij kan. Eerst moet de patiënt toestemming geven.

Brabants Dagblad | 20-02-2004

ONBEHOORLIJK bestuur. Misbruik en verkwisting van voor patiëntenzorg bestemd overheidsgeld. Patiënten die daardoor op wachtlijsten in de kou staan. En de bestuurlijke top van het ziekenhuis die tientallen miljoenen op de bank heeft staan voor ´leuke prestigeprojecten´ en eigenbelang. Dat gevoegd bij het deze week bekend geworden grootschalige gesjoemel met awbz-gelden door ziekenhuizen, maakt dat hartchirurg dr. O. Penn zich niet langer een eenzame klokkenluider voelt. Deze week verscheen zijn boek ´Hartverscheurend´, over jarenlange bestuurlijke en financiële wantoestanden in het Academisch Ziekenhuis Maastricht. 'Een parlementaire enquête naar wangedrag van ziekenhuisbestuurders, die overal in de ziekenhuiswereld in allerlei vormen voorkomen, zou zéér op zijn plaats zijn.'

Hartchirurg Olaf Penn hekelt managers die goed voor zichzelf zorgen, maar patiënten vergeten

´ZIEKENHUIZEN DOODZIEK´

'Parlementaire enquête naar gesjoemel met geld is gewenst'

door RENÉ STEENHORST

EINDHOVEN/MAASTRICHT, zaterdag

Hartchirurg Olaf Penn kan er nog altijd niet over uit: zuiver en alleen omdat de toenmalige raad van bestuur van het Academisch Ziekenhuis Maastricht (AZM) zwaar de schurft aan hem had, werd bijna een miljoen gulden besteed aan juridische procedures om hem te wippen.

Tegen elke prijs wilde de dagelijkse leiding van het universiteitsziekenhuis af van de bezielde, hardwerkende chirurg, die in haar ogen te veel eisen en verlangens had om, geheel volgens zijn opdracht, een hoogwaardige afdeling voor hartchirurgie op te zetten. Penn wilde het beste, het allerbeste. 'Een hartchirurgische afdeling met alles erop en eraan.' Waar, normaal gesproken, van omarming en aanmoediging sprake zou behoren te zijn bij zo veel geestdrift, kreeg hij slechts ontmoediging en afgunst over zich heen.

Directie en raad van bestuur waren helemaal niet bezig met de belangen van patiënten, stelt Penn. 'Ik zei wel eens tegen ze dat ze in een ´ziekenhuis´ werkten: een huis voor zieken, niet voor gezonden. Ze waren echt alleen maar met zichzelf bezig. Met hun positie op het pluche, hun verknochtheid daaraan. Met hun lease-auto´s en luxe inrichtingen van hun eigen kantoren.' Daardoor liepen de wegen niet parallel en werd Penn als te eigenzinnig en te lastig ervaren. Dus moest hij weg, hetgeen uiteindelijk na jaren lukte...

'Het AZM heeft voor het inzetten van advocaten tegen mij overheidsgeld gebruikt dat voor patiëntenzorg bestemd was. Geld uit de pot Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (awbz), geld van het Centraal Orgaan Tarieven Gezondheidszorg (COTG)', zegt cardiothoracaal chirurg dr. Penn - en niets in hem wijst op ook maar de geringste vorm van leedvermaak. 'Dieptriest!' vindt hij het zelfs. 'Want dat geld had natuurlijk nooit daarvoor mogen worden gebruikt. Er had nimmer een juridisch wapen tegen mij van mogen worden gekocht. Daar was het niet voor bedoeld. Maar ze beschouwden het als hun eigen geld. Dachten er helemaal niet aan dat het patiëntengeld was. Gedrag dat ik ook in andere ziekenhuizen zie. Bovendien verloor het AZM ook nog alle vier de procedures tegen mij... het had geen poot om op te staan. Volkomen weggegooid geld dus - daar hadden we heel wat van kunnen doen voor de patiënten.'

Geen druppel

Dr. Olaf Penn - ´professor Penn´ nadat hij in 1985 als hartchirurg vanuit het Rotterdamse Dijkzigtziekenhuis was overgestapt naar het Sint Annadal-ziekenhuis, het latere Academisch Ziekenhuis Maastricht. 'Hij is altijd een ´patiëntendokter´ geweest.' Door sympathisanten wordt hij beschreven als een arts die toen en nu nog steeds alles aan de kant zette voor zijn patiënten. Die zijn hem heilig, zij staan centraal. 'Wanneer Penn de volgende dag moet opereren, wordt er niet geborreld, wordt er ontspannen en op tijd naar bed gegaan', zegt voorzitter Jan van Overveld van de Stichting Nederlandse Hartpatiënten (SNH) te Roermond. 'Geen druppel drinkt hij dan. Ook niet na afloop van een congres tijdens een gezellig samenzijn. En wie hem ´s avonds wil spreken over iets anders dan zijn patiënten, krijgt na tien uur geen contact meer met hem. Hij is dan wel thuis, maar is er gewoon niet. Bij klassieke muziek bereidt hij zich dan voor op de ingreep of ingrepen van de volgende dag. Hij leest en studeert en bekijkt nóg eens de patiëntenstatus. Zó is Penn. En gelukkig had en heeft hij veel medestanders onder artsen, die waardering hebben voor zijn ijveren inzet.'

Maar zijn tegenstanders, voorname-lijk afkomstig uit de ziekenhuisbestuurs-kringen, zijn allergisch voor zijn gedrevenheid, willen niets meer over hem horen en verbieden hun naam in de krant te zetten. Ze mijden Penn als een melaatse en gooien bot de telefoon neer, onder uitroepen als 'die achterbakse k....zak!' En: 'Hij hoort hier meer van! Dit muisje krijgt nog een juridisch staartje, daarvan kan hij verzekerd zijn.'

Deze week verscheen het boek ´Hartverscheurend´ (uitgeverij Gianni), waaraan Olaf Penn ruim acht jaar werkte sinds hij in 1995, na jarenlange problemen met vooral AZMbestuursvoorzitter dr. J. J. Carpay, de laan werd uitgestuurd.

Volgende kolom

Hartchirurg dr. Olaf Penn: 'Premier Kok zei eens ´Geen verantwoordelijkheid zonder verantwoording. Maar niemand neemt de verantwoordelijkheid voor het verdwijnen van al die awbz-gelden."

FOTO: SERGE LIGTENBERG

De woede van zijn tegenstanders richt zich nu tegen dit geschrift, waarin Penn zeer gedetailleerd, veelvuldig met naam en toenaam, de verbijsterende strijd binnen de muren van het ziekenhuis beschrijft. De eerste scheldbrief ('Nee, nog geen dreigbrief') heeft hij al binnen. Maar het deert hem niet. Olaf Penn heeft doelbewust gekozen voor deze ´inkijk in 'n hooglopend geschil´. Nu lachend; 'Ja, noem het maar een kijkoperatie.'

Bang voor juridische represailles is hij niet. 'Alles is juridisch afgedekt en gecontroleerd op smaad. Degene die hier iets tegen wil ondernemen, krijgt daar een harde dobber aan.' Het boek bevat een voorwoord van de Maastrichtse strafpleiter mr. Max Moszkowicz sr.

Volgens Penn waren in het ziekenhuis intimidatie, verdeel-en-heerspolitiek, Stasi-methoden en het aan de laars lappen van de belangen van patiënten aan de orde van de dag. Penn, tegenwoordig hartchirurg bij het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven ('Waar ik helemaal geen problemen heb'), schildert in zijn boek met name voormalig AZMtopman Carpay af als iemand die dictatoriaal en op macht belust was en nauwelijks geïnteres-seerd in de belangen van hartpatiënten. 'Een absolute gek, iemand die zijn macht en invloed continu wilde laten zien. Zo iemand kom je in de ziekenhuiswereld niet snel tegen, alhoewel er rare broeders rondlopen met vergelijkbare ideeën.'

Wachtlijsten

De minister van Volksgezondheid - Olaf Penn zegt wel eens medelijden te hebben gehad met de zittende bewindsman of -vrouw. 'Die dan weer werd geconfronteerd met de problemen van wachtlijsten. O zeker: er waren wachtlijsten. Maar er stonden tegelijkertijd ook bedden leeg, gemiddeld zo´n 13 procent. En niet omdat daar geen geld voor was, maar puur omdat die bewust leeg gehouden werden. Om geld mee uit te sparen voor op de bank. De ziektekostenverzekeraar wist ervan, maar betaalde de volle mep uit. Dat geld werd dan naar de rekening van het ziekenhuis weggesluisd.

Zo, via de weg van het creatieve boekhouden, ontstond dan een bedrag van zo´n 60 miljoen gulden. Dat bedrag maakte dat het ziekenhuis zogenaamd ´financieel gezond´ was, terwijl de dagelijkse nood hoog was. Als de accountants die eraan meewerkten, hadden moeten verklaren dat de financiële situatie ´niet gezond´ zou zijn geweest, dan had dat koppen van directie en raad van bestuur gekost. Maar nu, nu hielden ze elkaar op het droge, waren dus de baantjes gegarandeerd. Het eigen hachje...'

Van het geld werden ook ´leuke, prestigieuze dingen´ betaald, weet Penn. 'Zaken waarmee goede sier te maken viel. Zoals het overbrengen van de volledige afdeling neurochirurgie van Heerlen naar Maastricht. Het was feitelijk nergens voor nodig, maar het oogde ´krachtdadig´ en getuigde naar de buitenwereld toe van visie.'

Het AZM, waar de bekritiseerde raad van bestuur en directie zijn opgevolgd, wil niet reageren op het boek van Penn. 'Wat ons betreft, is dat een gesloten boek.'

Terug naar pagina

13 maart 2004

Terug naar het begin