Gedeeltelijke Levensloop van Paul Quekel senior:
Geboren te ‘s-Hertogenbosch op 17
januari 1944.
In mijn zeer jonge jaren tot en met de leeftijd van
4 jaar in Den Bosch gewoond, eerst in de Luybenstraat (huis tijdens de
bevrijding in brand geschoten) en daarna zijn we gaan wonem in een
noodwoning op de hoek Parallelweg / Oude Vlijmenseweg nr.1 ongeveer op de plaats
waar nu het nieuwe hoofdkantoor van de Van Lanschot Bank staat. Daarna naar
Eindhoven verhuisd, Ruurlostraat 37. De lagere St. Franciscus School
Kootwijkstraat 33 doorlopen. Tevens Mulo A en B gevolgd op de Aloysius Mulo
ook in Eindhoven, de heer Hille was hier de directeur. Wegens overplaatsing van mijn vader (machinist bij de NS) terug naar Den Bosch verhuisd en op de St. Jans Mulo examen gedaan voor de Mulo, geslaagd in 1962 en daarna bijna 1 jaar op de HBS gezeten. In 1961 bij Wilhelmina gaan voetballen in het toenmalige jeugdhoofdklasse elftal. Onze trainer was de heer Geerts die ook nog in dienst was bij de Van Lanschot Bank in Den Bosch. Ik speelde in dat elftal samen met Tonny de Groot, Luc Verhulst, Peter Verbunt, Wim van de Heuvel, Martin van de Kooij, Karel Akkerman, Gerrie Vos, Jacques van Stippent, Rico van Rooij, Ferry van de Sluijs, Cor Stolzenbach en een van de twee broertjes in wiens huis de heer Geerts woonde en in Pension verbleef op de Gelderse Dam. Op 1 april 1963 gaan werken voor de Gemeente
’s-Hertogenbosch op de Holletih afdeling van het GEB. Cursussen gevolgd bij IBM in Amsterdam
voor automatisering en diploma’s hiervoor gehaald. Intussen verdere
boekhoudkundige avond cursussen gevolgd. SPD gevolgd maar geen diploma gehaald.
Na de Gemeente, gewerkt voor de NCB te Boxtel en daarna vanaf september 1965,
voor de Koninklijke Zwanenberg Organon te Oss. Op de hollerith
afdeling van dit bedrijf was ik verantwoordelijk voor de geautomatiseerde
boekhouding van Organon. In Oss ons eerste huis gekocht in 1968. Zoals vele jongelui in die periode, begin 60-tiger
jaren, ben ook ik jong getrouwd op
23 december 1964 en snel kinderen gekregen, dochter Monique 31 oktober 1965 en
zoon Paul 4 oktober 1968. In 1968 verdere
IBM cursussen gevolgd en Cobol programmeur geworden voor IBM 360 en
later de 370 serie. Door de fusie met Zout uit Arnhem begin 70-tiger jaren
en de noodzaak van een verplichte
verhuizing naar Arnhem, ben ik om deze rede bij de SKF te Veenendaal gaan
werken, als projectleider / systeemanalist / programmeur voor het opzetten van een nieuwe
geautomatiseerde handelsadministratie. Na twee jaar weggegaan bij de SKF en bij een bedrijf in
Nieuwegein, Nova Automation gaan
werken tot eind 1978. De laatste jaren als sales representive. Ik heb de eerste
HP-3000 systemen aan de VNU verkocht. Door hard werken en het bouwen van diverse
huizen en de opgedane ervaringen bij Nova (vanaf 1972 tot eind 1978) voldoende geld
gespaard om een eigen bedrijf te beginnen. Gestart in december 1978 op ons toenmalige woonadres
Admiraliteitslaan 820 in de tuinkamer van deze drive-in woning. Met het
gespaarde bedrag direct grond gekocht van de Gemeente ’s-Hertogenbosch op de
Vutter te Engelen en daar een kantoorpand gebouwd van 1100 m2 aan de Bloemendaal
10. Het ging ondanks de slechte economie erg goed. De
huizenmarkt was eind 1978 ingestort na een PvdA periode. Het ging mede daarom
goed omdat ik begin 1982 als eerste bedrijf in Europa 4e generatie
talen naar Nederland haalde van The Office Manager (T.O.M.) uit Seattle. Tijdens
een van de computer conventies in Seattle ook gekeken naar andere
soortgelijke programma’s
waaronder DOS van een bedrijfje
Microsoft. Jawel de latere veelvoudig miljardair Bill Gates. Deze software was
echter niet zo goed als het Speed I en Speed II van T.O.M. Op basis van de door mij verstrekte informatie is een
zeker heer Bodo Douque, die indertijd
als directeur werkzaam was bij de automatiseringsdochter van de VNU, met
geld en steun van de Nederlandse overheid omstreeks 1984 begonnen met de
ontwikkeling van een eigen 4e generatie taal. Deze heer Douque heeft
later voor de verkoop van dit product honderden miljoenen guldens
ontvangen. Voorwaar een goed advies van Paul Quekel senior. Blad 2 Levensloop P.L.G. Quekel Op basis
van onze 4e generatie talen Speed I en Speed II was de ontwikkeling
van software een factor 3 tot 4 sneller dan in Cobol of RPG-II. We hadden grote
en goede klanten zoals AKZO, NMB, Philips, Philips Pensioenfonds, AKZO
Pensioenfonds, Rijkscomputercentrum in Heerlen, Pensioenfonds voor de
Metaalnijverheid, Bureau van Spaendonck, Looyens en Volkmaer, diverse
banksystemen voor Credit Lyonnais, Aviste Bank en Landbouwbank ontwikkeld, Rabo
Bank en vooral ook voor de ziekenhuizen. Als eerste het St. Lucas
Ziekenhuis te Amsterdam, daarna het Antony van Leeuwenhoek Ziekenhuis, het
Academisch Ziekenhuis te Antwerpen, diverse Ziekenhuizen in Duitsland en nog
meer ziekenhuizen in Nederland. De grootste opdracht was het AZU te Utrecht, een
opdracht voor ongeveer 20 miljoen gulden. Later werd deze opdracht geannuleerd
onder druk van het Ministerie van Vrom en de lobby door Prof. Dr. Bakker van het
gelijknamige systeem. Lees hierover op www.sdnl.nl/quekel-34.htm
Wij hadden in die tijd vele afgestudeerde vrouwelijke artsen in dienst, welke werkeloos waren geworden of geen baan konden vinden, mede door de invoering van de budgettering in de gezondheidszorg. Deze vrouwen, het waren er plus/minus 300 hebben wij laten testen bij van Overveld in Eindhoven en uiteindelijk hebben wij met subsidie uit Brussels in overleg met Hanja May-Weggen en Ruud Lubbers 60 van deze vrouwen omgeschoold tot automatisering deskundigen. De kracht van onze systemen was dat ze ontwikkeld werden door mensen met materie deskundigheid. Ruud Lubbers heeft in 1986 nog de eerste 20 diploma’s uitgereikt, (zie foto's op www.sdnl.nl/quekel-39.htm ). Wij waren al omstreeks 1982 begonnen met het Rodias
systeem voor een volledig geïntegreerd en erg doeltreffend ziekenhuis
informatiesysteem. In 1985 hadden we al een digitaal medisch dossier van en voor patiënten, de module MEDD. Ik durf te beweren dat dit systeem de Nederlandse samenleving vele tientallen miljoenen (miljarden?) bespaard zou
hebben. Ook M. Leers van het CZ was
indertijd die mening toegedaan. Het systeem was echter te goed. Het gaf aan of
er wel of niet efficiënt gewerkt werd en er konden vergelijkingen gemaakt worden
met artsen, specialisten en verrichtingen
tussen de verschillende
Ziekenhuizen en het gebruik van middelen. In 1985 werd de BOM Brabantse Ontwikkeling Maatschappij
mede aandeelhouder voor 20%. De BOM
betaalde fl. 2.000.000, voor deze 20%. Onderdeel van de deal was dat wij ten
alle tijden deze 20% terug konden kopen met een te betalen rente van
12%. Omdat ik in die tijd ook andere zaken ging doen zoals
aankoop van OG heeft de accountant voor mij een Beheers BV, Quekel Beheer BV
opgericht. Hierin werd vanaf 1986 de managementvergoeding gestort. In 1986
maakte de Comdes Groep een winst van 2,6 miljoen na belasting en zou de
toenmalige bankrelatie, de RABO Bank, begin 1987 het bedrijf naar de beurs brengen. De
waarde werd bepaald door de RABO Bank op 48 tot 52 miljoen en ik had nog 60% van
de aandelen. De andere 40% had ik tegen nominale waarde aan het personeel
beschikbaar gesteld. Deze beursgang hadden we ook nodig omdat er 40.000 m2 grond
ter waarde van 3 miljoen gulden via Hans Dona van de Gemeente 's-Hertogenbosch
was gekocht, waarin eerste instantie twee kantoren zouden worden gebouwd, een
van 2000 m2 en een van 8700 m2. Ik ben toen nog bij de DG van EZ geweest en heb
de dubbele subsidie gekregen aan WIR en IPR., het adres was De Hambakenwetering
1 te 's-Hertogenbosch. Blad 3 Levensloop P.L.G. Quekel Wij moesten dan wel de 20% aandelen van de Brabantse
Ontwikkeling Maatschappij (BOM)
terugkopen. Wij betaalden de waarde van de 20% terug en de afgesproken
rente van 12%. Omdat wij naar de beurs zouden gaan als
automatiseringsbedrijf en er in onze groep nog twee bedrijven waren, die weinig
met echte automatisering te maken hadden, vonden de commissarissen, Nol Calon,
Jack Delsing en Luud Pijnenburg, die intussen nadat de BOM uitgestapt was ook
aandeelhouder geworden waren, het
beter dat ik deze bedrijven over nam. Ik heb toen als enige aandeelhouder aan een relatie van
Luud Pijnenburg plus minus 8% van mijn aandelenbezit verkocht. Met het ontvangen geld de bedrijven
gekocht als onderdeel van mijn Quekel Beheer BV. Later heeft mij dat opgebroken
omdat ik privé een aanmerkelijk belang belastingaangifte gekregen heb. Een
aanslag van ongeveer fl. 800.000,-. Over geld dat ik nooit in bezit gehad
heb. De motivatie van de commissarissen was dat ik bij de beursgang voldoende
zou cashen om onbezorgd van te kunnen leven. Ik zat met een bedrijf dat een
opdracht had van de regering uit Kameroen om een zestigtal veld hospitaal’s in
Kameroen te bouwen. De opdrachten waren getekend en de RABO Bank zou de
financieringen regelen. Tot de NCM
geen dekking meer gaf op Kameroen en de RABO Bank het liet afweten. Ik was
derhalve mijn geld, eigenlijk 8% van de aandelen kwijt, maar heb wel de
belastingen moeten betalen. Het werd vervolgens allemaal anders. Luud Pijnenburg verkocht ook zijn aandelen en wel op een waarde van 60 miljoen. Hij woonde in Monaco als lid van de raad van bestuur van Thyssen Bornemiza en kwam weer in Nederland wonen en daarom verkocht hij zijn aandelen. Hij maakte binnen een jaar een winst van meer dan 1,5 miljoen gulden. De directie van de RABO Bank wilde echter deze nieuwe waarde niet garanderen en derhalve werd de beursgang door de commissarissen uitgesteld, omdat er al op basis van die waarde van 60 miljoen verkocht was. In 1987 gebeurden er drie belangrijke zaken. 1e Frans Spits directeur van de BOM en zijn rechterhand de heer van Roosmalen kochten nadat de BOM was uitgestapt 208 aandelen, ieder 104 van de COMDES Groep. Dit had verstrekkende gevolgen. Op 20 juni 1987 kwam een voorpagina artikel in het Brabants Dagblad geschreven door Ton de Jong gevolgd door vele artikelen in allerlei kranten in Nederland dat de directie van de BOM handelde met voorkennis in COMDES aandelen, lees www.sdnl.nl/quekel-39.htm DE BOM stuurde zowel Frans Spits als de heer van Roosmalen de laan uit. Dit was zo erg negatief, het uiteindelijke begin van grote moeilijkheden. Het begin van het einde! Met dank aan het Brabants Dagblad, maar niet heus! 2e Wang Computers waarop onze software draaide ging bijna failliet. Dit was erg maar we hadden al actie ondernomen en waren met 7 medewerkers in Seattle bezig om de 4e generatie software te porten naar IBM en Dec, dit zou december 1987 klaar zijn. Een investering van meer dan 1 miljoen dollar. Jaren later is Wang Computers gekocht door de heer Riseeuw van Getronics. 3e Tweede helft van 1987 crashte de beurs en
zakte de economie in elkaar en mede door de zeer negatieve berichtgevingen in
vele kranten werd onze software veel minder verkocht. Deze drie redenen waren voor de RABO Bank de aanleiding
om de waarde van onze software te verminderen naar nul. Deze software ten
bedrage van in totaal meer van 20 miljoen gulden stond op de balans voor nog 8
miljoen gulden. Dit was in overleg met de toenmalige accountant Piet
Hoogendoorn, nu de hoogste baas bij Deloitte en Touche en voorzitter van het
NIVRA. Blad 4 Levensloop P.L.G. Quekel De Rabo
Bank met name de heer van de Wijngaard eiste van mij dat ik een sterke partner
zou vinden, die 8 miljoen gulden zou inbrengen via een emissie. Wij vonden deze
investeerder in de heer John Fentener van Vlissingen. De NORO groep zou
participeren. Echter de RABO Bank stak er een stokje voor en de heer van
Beuningen en Mouthaan trokken op order van de RABO Bank hun schriftelijke
toezegging in, omdat deze alleen maar via een fax bevestiging gedaan was en een
fax was niet rechtsgeldig zoals de heer van Beuningen mij telefonisch
mededeelde. Vervolgens stond ik met de rug tegen de muur en heb
gedwongen zaken moeten doen met de relatie van de heer Luud Pijnenburg, die al
aandeelhouder geworden was door zowel mijn eigen verkoop als die van de heer
Luud Pijnenburg. Deze relatie deed de emissie eind 1987. Kort daarna ging de
aannemer Verboord failliet, welke onze nieuwe kantoren aan het bouwen was. Het
eerste kantoor van 2000 m2 was net klaar, het grote kantoor van 8700 m2 stond in
de ruwbouw. Dit was voor de heer van de Wijngaard van de RABO Bank
de aanleiding om de kredietfaciliteit op te zeggen. Omdat wij geen introductie
begin 1987 op de Amsterdamse Effecten Beurs kregen was het bedrijf verkeerd
gefinancierd. Namelijk ook voor de bouw met een rekening courant
krediet. Uiteindelijk heeft de RABO Bank wat water bij de wijn
gedaan, echter men bleef zeer vervelend. Ik zou en moest het bedrijf maar
verkopen. De RABO Bank kwam iedere keer weer met een nieuwe kandidaat.
Bijvoorbeeld Centraal Beheer uit Apeldoorn. De RABO Bank had mijn bedrijf voor 5
miljoen aangeboden. De ellende was eigenlijk niet te overzien. Toen ik er achter kwam dat de fiscale adviseur welke de
commissarissen gestuurd hadden, bezig was het bedrijf in stukken te verkopen,
het ik deze adviseur de heer Kievits ontslagen, hetgeen de oorzaak was dat alle
commissarissen per direct ontslag namen. De commissarissen waren, Nol Calon, Luud
Pijnenburg en Jack Delsing. Ik heb toen gedwongen tegen een hogere koers eind 1988
alle aandelen teruggekocht. Begin 1989 heb ik gedwongen door RABO Bank en de
andere grote aandeelhouder het restant van mijn aandelen voor een veel lagere
koers moeten verkopen. Ik heb daar nog ongeveer 6 miljoen gulden voor
ontvangen. Eind 1989 krijg ik belastingcontrole zowel privé
als zakelijk. Alles wordt doorgelicht en onderzocht. Er wordt een rapport van
gemaakt en met een paar plussen en minnen werd alles in orde bevonden. Midden 1990 krijg ik van Delta Lloyd het aanbod om een
portefeuille van hun onroerend goed gelegen in Waalwijk te kopen. Financiering
geen probleem. Ik kreeg 8 miljoen hypotheek tegen 9,25% rente. Ik moest wel mijn
beleggingen in hun beleggingsproduct het
Premie Unit Plan (PUP)
bedoeld voor mijn oudendag voorziening onderzetten, 400.000 gulden extra
inleggen en een bedrag van 1,2 miljoen in depot storten voor toekomstige
premiebetalingen. Blad 5 Levensloop van P.L.G.Quekel Eind 1990, begin 1991 volgt een dreun van jewelste.
Belastingaanslagen vliegen mij om de oren. Mijn management BV en de daar
betaalde vergoedingen werden gezien als netto salaris. Op een bedrag van
ongeveer 1,1 miljoen ontvangen vergoedingen, volgen aanslagen tot een hoogte van
1,2 miljoen alsook 1989 meegenomen werd. Volgens mijn accountant kon het oplopen
met rente en boete tot boven de twee miljoen gulden. Je wereld stort in. Daar sta je dan met al je werk. De
accountant is toch optimistisch, maar zegt wel dat er een procesrisico is. Om
een lang verhaal kort te maken, ik heb alle rechts zaken gewonnen en heb ontdekt
dat belasting inspecteurs er niet voor terug deinzen om leugens te vertellen. We
hebben bewezen dat deze inspecteur leugens heeft verteld en dat er handjeklap
met de nieuwe eigenaar van de COMDES Groep is gedaan. Het hof in Den Bosch heeft de uitspraak echter anders
verwoord, want ik had gewonnen op het fenomeen van het gelijkheidsbeginsel. Wel zes lange jaren van slapeloze nachten. Iedere keer
weer opnieuw naar accountants en fiscalisten. Informatie doornemen vanaf 1985,
zoeken en bespreken. Torenhoge rekeningen. De afspraak was dat al de accountants
en fiscale werkzaamheden per jaar voor fl. 30.000 gedaan zouden worden. Maar
deze aanslagen van eind 1990 werden uiteraard daar buiten gelaten. De rekeningen
liepen per jaar op tot boven de 90 duizend gulden. Daarbij nog de Notaris kosten en andere kosten wegens gedwongen
verkoop van onroerend. Bijvoorbeeld werd ik gedwongen aan mijn eigen accountant Witlox een pand te verkopen, met een huuropbrengst van fl. 85.000 per jaar en een huurcontract van 10 jaar aan de accountant van de Spar, met een toenmalige waarde van zeker fl. 850.000 voor een bedrag van fl. 650.000 met een creditnota voor de rekeningen. Terwijl bij de overdracht ook nog fl. 25.000 werd ingehouden voor toekomstige rekeningen. Overigens was de credit nota maar de helft van de rekeningen. De rest werd als oninbaar afgeschreven. Derhalve werd de Belastingdienst alsook ik door mij eigen accountant zoals ook Notaris Carel Clerckx constateerde. Deze "heren" partners van Witlox kochten het pand wel in privé! In 2003 is dit pand verkocht voor 980.000 euro! Mijn toenmalige accountants maakten privé een winst van ruim 1,5 miljoen gulden, na vele jaren ook een uitstekende huur ontvangen te hebben!!! Door de gedwongen verkopen in opdracht en onder druk van Delta Lloyd van mijn O.G. heb ik ongeveer 5 miljoen euro verlies geleden. Later is de verhouding met deze accountant verder enorm
verslechterd. Ongeveer 1993 vielen
er opnieuw aanslagen in de bus, nu
voor de ontvangen rente van het depot bij Delta Lloyd. Dit depot had zakelijk
moeten blijven, maar was op advies van Delta Lloyd en de accountant van de zaak
via privé naar Delta Lloyd gestort. Toen ik deze accountants daarop aansprak
medio 1993 verbraken ze direct het
contact. Ik ben toen naar een andere accountant gemoeten en heb wederom over
alles uitleg gegeven vanaf 1985. In 1995 komt de uiteindelijk uitspraak. Ik win alle
rechtszaken. Alle aanslagen zijn van tafel. Het aanmerkelijke belang verhaal van
de gedwongen aankoop van de BV inzake Kameroen, had de accountant maar laten
zitten, zogenaamd als deal met de inspecteur om onze goede wil te tonen. Pas in
1996 komt er een nieuw belasting onderzoek door de heer Heester van de
belastingdienst in Tilburg. Ik heb uiteindelijk nog 30.000 gulden teruggehad,
welke bedrag ook weer linea recta betaald moest worden aan de nieuwe accountant
en fiscalist. Blad 6 Levensloop P.L.G. Quekel. Alles bij elkaar zes jaar veel verdriet, een gebroken
leven, wegens het zwaard van damocles ook fouten gemaakt en de directe kosten
bedroegen meer fl. 700.000, - en weet u waarom? Omdat de heer Kok minister van Financiën werd en aan
zijn ambtenaren de opdracht gaf,
pak alle management BV’s
maar aan en zie maar wat je binnenhaalt. Of had het nog te maken met de
advertenties die ik tijdens de verkiezingen in 1986 voor het CDA gezet had? Ik
heb dit van een belastingman gehoord, die dit echter nooit zal
bevestigen. Door al die perikelen ben ik in de liquiditeitsproblemen
gekomen en uiteindelijk al mijn onroerend goed kwijtgeraakt alsook mijn
beleggingen voor mijn oudedagsvoorzieningen. Delta Lloyd heeft ook zeer vreemde capriolen uitgehaald.
Ik heb brieven waarop staat dat Delta Lloyd verplicht was om mijn rente
inkomsten op te geven aan de FIOD en brieven waarin staat dat deze rente
inkomsten aan de belastingdienst opgegeven dienden te worden. Had dit misschien
te maken met mijn rechtszaken tegen de belastingdienst? Overigens heb ik inzake
Delta Lloyd, wegens ????????? activiteiten aangifte gedaan bij het Ministerie
van Justitie, aan Minister Korthals. Later bleek dat Delta Lloyd daadwerkelijk
een ????????? organisatie is en een vervolging heeft afgekocht met ruim 1,1
miljoen euro, het grootste afkoopbedrag in
de Nederlandse geschiedenis, klik op: www.sdnl.nl/quekel-7.htm opdat verdere
uitleg niet meer nodig is.
Je moet je verdedigen tegen slimme en doorgewinterde
advocaten en bedrijfsjuristen en je staat als leek volledig ontmand en beroofd
van haven en goed aan de zelfkant van de maatschappij. Vooral als je gevoel voor
rechtvaardigheid en eerlijkheid nog verder op de proef worden gesteld door niets
ontziende advocaten. Die het laatste bedrag uit je zak kloppen en je dan
uitgemergeld en ontdaan van alles in de goot terecht willen laten komen. En als je daartegen verweert en kunt
bewijzen dat ze er werkelijk met de pet naar gegooid hebben is er ineens een
vertrouwensbreuk en ben je een paria geworden van de amices en andere spelers in
de TOGA keten van de Nederlandse advocatuur, je wordt een gek genoemd, een Don Quichot en querulant, maar als
je doorgaat dan pas kom je de werkelijke aard van bestuurlijk Nederland tegen.
Een netwerk van ongekende vertakkingen. Dekens die de klachten tegen advocaten afhouden. Raden
van Discipline die vaak oordelen als kennelijk ongegrond. Weg democratie, want
je bent uitgeklaagd als de klacht kennelijk ongegrond is, je kan zelfs niet in
hoger beroep. Bij de NOVA (Nederlandse Orde Voor Advocaten) geven ze toe dat ze
het eigenlijk ook niet zo precies weten. Hoezo een rechtstaat? Ik hou van recht en geachte heren doe mij dan maar eens recht en herstel een aantal van uw fouten. Fouten waren en zijn het, want anders had ik zeker niet de rechtszaken gewonnen. En om met de heer Heesters te spreken: ”Meneer Quekel u is wel heel slecht behandeld en het heeft bij de belastingdienst zeker geen schoonheidsprijs verdiend. Ik zou als ik u was de hardheid clausule in roepen”. Dat heb ik gedaan. Het resultaat kent u. Met vriendelijke groet, Paul Quekel senior. Intussen heeft het Ministerie van Financiën onderkent dat mij wel een zeer groot onrecht is aangedaan en heeft het Ministerie een bedrag betaald van 100.000 gulden in augustus van het jaar 2002, lees www.sdnl.nl/quekel26.htm. Omdat ik geld nodig had heb ik maar getekend dat ik niets meer van de Nederlandse Staat te vorderen heb. Dit is ongeveer een zesde tot een zevende van de werkelijke kosten en het heeft meer dan 10 jaar geduurd, terwijl de eigenlijke schade vele malen groter is en ik de emotionele schade van mijzelf en mijn gezin niemand toewens.
|
Tel.: (31)-35-5244141 . . . . . Fax: 035-5244142