De krakkemikkige ovens van een Belgische cementfabriek

Het schijnt veel te gebeuren: gevaarlijk afval wordt gemengd met een schonere stof, illegaal geëxporteerd en gestort of verbrand. Bijvoorbeeld in de krakkemikkige ovens van een Belgische cementfabriek. Of milieu en volksgezondheid gevaar lopen zal de ware crimineel een rotzorg zijn, alles draait om geld. De producent spaart kosten omdat hij goedkoop is verlost van zijn afval, de verwijderaar is veel minder geld kwijt dan wanneer hij de officiële weg had bewandeld en de heler, in dit geval de cementfabriek, verdient een aardige grijpstuiver en bespaart brandstofkosten. Afval is big business. Dat dergelijke praktijken in Nederland bestaan met goedkeuring van de overheid, daar kraait geen haan naar. Met officiële toestemming van de Ministeries van Milieubeheer en Volksgezondheid is het geoorloofd grote hoeveelheden kankerverwekkende afvalstoffen uit de metallurgische industrie - arseen en chroom - in hout te persen. Dat hout krijgt nota bene het 'KOMO-keur' en is zelfs opgenomen in de subsidieregeling voor 'Duurzaam Bouwen'. Half Nederland is inmiddels volgebouwd met schuttingen, pergola's en zandbakken van dit hout, dat goed bestand is tegen weersinvloeden. Als het hout is afgedankt, is de kans groot dat het onder het mom van groene energie wordt bijgestookt in een energiecentrale. De metaalindustrie is van zijn afval af, de verwijderaar brengt het afval na bewerking op de markt als een nieuw product en de heler krijgt gratis brandstof. In de afvalmarkt lopen goed en fout dwars door elkaar heen. De overheid is wetgever handhaver en speler tegelijk, dat vraagt om moeilijkheden. In het boekje 'Afvalcriminaliteit in Europa' wil de journalist Charles van der Leeuw laten zien waarom en hoe de zware milieucriminaliteit zo welig kan tieren. Het boek belooft heel wat. De eerste zin is niet mis te verstaan. Wie bekend is met mijn boeken zal zich er bij het openslaan reeds op hebben ingesteld dat het onderwerp boeiend is. Valt der Leeuw probeert duidelijk te maken dat (internationale) Wetgeving de Milieucriminaliteit als het ware uitlokt, maar deze mechanismen blijven duister, ook bij herlezing van het boek. De schrijver rakelt veel informatie op, maar slaagt er niet in die uiteen te rafelen en begrijpelijk te ordenen. De tweede helft van het boekje bestaat uit het blootleggen van enkele internationale netwerken van milieucriminaliteit. Hier hetzelfde euvel: een stroom valt namen en bedrijven die niet deugen maar geen woord over het verband met de slechte wetgeving - en het handig misbruik maken daarvan. Een gemiste kans. Han van de Wiel (Ontleend aan Milieudefensie Magzine) Afvalcriminaliteit in Europa Charles van der Leeuw Uitgeverij VUGA, Den Haag, 1997, 100 pagina's. ISBN 90 5749 062 5. Prijs fl. 35,-. Zie hiervoor ook: https://www.youtube.com/watch?v=dDW3TwAaW-0