Member of the 'council of Georgist Organisation' - New York GRONDVEST Prof. Dr. F. Schelten zegt het in 'Rechtsfilosofie en Rechtstheorie' (1977 nr. 2) als volgt: 'In den beginne heeft God de wereld gegeven aan alle mensen. Dit betekent: heel was van iedereen of van niemand. De vraag is , hoe uit die begintoestand privé-eigendom kan ontstaan. Dit gebeurde door de arbeid. Elke mens is de onbetwiste eigenaar van zichzelf en van zijn eigen werkkracht. De dingen nu, waarin hij zijn eigen werkkracht investeert, worden daardoor 'de zijne': de arbeider legt als het ware zichzelf neer in het bewerkte materiaal. Datgene nu, waarin hij aldus zijn eigen werkkracht heeft geïnvesteerd, wordt daardoor aan de toestand van de oorspronkelijke gemeenschappelijkheid (of het nog aan niemand toebehoren) onttrokken en eigendom van de bewerker. Geen enkele inspanning van de anderen is daartoe vereist. Die toe-eigening is echter niet onbeperkt: enkel zulk een kwantiteit van goederen mag men in eigendom nemen, als men kan gebruiken vooraleer ze bederven. Ditzelfde beginsel past Locke ook toe op grondbezit. Door de bewerking van grondbezit. Door de bewerking van grond wordt deze tot eigendom en men kan zoveel grond als eigendom nemen als men kan bewerken. Niemand zal daardoor benadeeld worden, aangezien er grond genoeg voorhanden is.' De mensen werden in die tijd desondanks geprogrammeerd met de gedachte: 'door de bewerking van de grond wordt deze tot eigendom'. De gedachtewereld van de settlers die in Amerika naar het Westen trokken was op dezelfde manier geprogrammeerd. Thans vinden wij dit denkpatroon terug bij de Arabieren en vele anderen als zij olie, die zij boven de grond halen, als hun 'eigendom' beschouwen. Volgens bovenstaand citaat begon Locke met te zeggen: heel de wereld was van iedereen of van niemand. Het loont de moeite er eerst eens over na te denken wat dit kan betekenen. 'Van iedereen' werd gezegd door de primitieven, de indianen bijvoorbeeld. 'Van niemand' wordt gezegd door de settlers en Arabieren omdat er geen notarieel eigendombewijs is, reden waarom ze het voor zich persoonlijk nemen. Het eerste is een 'natuurlijke zaak', het tweede heeft geleid tot de menselijke wetgeving waarvan wij hierboven de kwalijke gevolgen aan de kaak stelden. In het eerste geval: als iemand een stuk grond in handen wil hebben om zijn persoonlijke arbeid op aan te wenden, dan zal hij toch eerst toestemming 'van iedereen' moeten hebben, althans van hun overheid. En als de leden van de maatschappij die grond van waarde achten, zullen zij daarvoor een betaling vragen! Pas daarna is de grond of de olie en het met de daarop aangewende arbeid verkregen product, te verantwoorden als persoonlijk eigendom. Zoals Kant zei: ' om iets rechtmatig te mogen bewerken, moet het al het mijne zijn'. Grond en delfstoffen Een aan de staat te betalen royalty voor een winningsvergunning voor delfstoffen zou een voorbeeld moeten zijn voor een aan de overheid te betalen pacht, canon of grondrecht voor het gebruik maken van grond in het algemeen. Zolang er in de oudheid een zodanige overvloed was dat de prijs van natuurgaven op nul gesteld kon worden, kan men 'persoonlijk eigendom' door 'eerste inbezitneming' begrijpen en billijken, maar zodra er schaarste - en daardoor prijsvorming - optreedt kan en mag dit niet meer opgaan.