DEKENBLOG
23 JANUARI 2013 HET RAPPORT HOEKSTRA
Als je de eindrapportage van Hoekstra over 2012 leest mag je als NOvA met enige trots vaststellen dat het glas veel meer dan half vol is, als het gaat om de progressie die de orde heeft gemaakt op het terrein van toezicht.
De nieuwswaarde zit zoals zo vaak in het ongevulde deel van het glas en daar zoomen de media dus op in. Aan die eenzijdige aandacht heb ik in mijn commentaar naar vermogen tegenwicht gegeven. En uiteraard gaan we voor onze reflectie af op de rapportage en niet op de selectieve nieuwsgaring, al blijft communicatie natuurlijk een onderdeel van ons totale beleid!
Wat mij betreft zijn de kernpunten uit de eindrapportage:
- de lokale orden hebben adequaat en tijdig hun organisaties aangepast aan de nieuwe gerechtelijke kaart; dat heeft Hoekstra in juni als topprioriteit benoemd en dat is dus een belangrijke prestatie;
- het dekenberaad heeft op veel punten veel voortgang geboekt (en maakt daarmee de verwachtingen waar) en alles wat op touw is gezet (en nog niet is uitgevoerd,en dat is ook al heel wat) moet in 2013 worden omgezet in feitelijke organisatie; in die zin wordt 2013 het jaar van de waarheid;
- er is veel gedaan ter verbetering van het financieel toezicht en het meer proactief maken van het toezicht in het algemeen;
- de verantwoording door de dekens moet beter (uitgebreider en meer geharmoniseerd).
Hoekstra heeft, ik geloof met graagte, zijn opdracht verlengd voor het jaar 2013. dat zegt ook wel wat.
Misschien is dit wel het belangrijkste: het onafhankelijk, deskundige en strenge optreden van deze interimrapporteur bewijst de kracht van het model van stelseltoezicht. Als de functie van Hoekstra (nu noodgedwongen een overeenkomst van opdracht met de NOvA) kan worden omgezet naar de wettelijke functie van stelseltoezichthouder (volgens het in 2010 door de orde al omarmde voorstel van Docters van Leeuwen) dan is daarmee de toezichtstructuur gegeven (dekens onder toezicht op afstand dat onafhankelijk rapporteert aan het publiek) die zowel dogmatisch als qua doeltreffendheid verre de voorkeur verdient boven het model van Teeven. Dat voegt alleen wat middle management toe aan het dekenale toezicht (met een ongewenste overheidsvinger in die pap).
Ons model richt zich op de belangen van de rechtzoekenden, het publiek; het Teevenmodel bevordert overheidsinmenging (van de stroperige soort, valt ook nog te vrezen) zonder aanwijsbaar betere bediening van het publiek belang en de inbouw van precies dat diffuse tussenkader dat elders in alle bezuinigingsoperaties eruit gaat omdat het wildgroei uit de onnadenkende tijden van overvloed blijkt.
14 JANUARI 2013 WAAROM DE DORDTENAREN NIET WELKOM WERDEN GEHETEN.
Politiek correct en retorisch elegant heette deken Nardy Desloover op de Rotterdamse Nieuwjaarslunch van vorige week de aanwezige advocaten van de voormalige Dordtse balie uitdrukkelijk niét in het bijzonder welkom.
Hij is immers de deken van de Orde van Advocaten van het nieuwe arrondissement Rotterdam en dat is een arrondissement waar twee oude arrondissementen gelijk(waardig) in zijn opgegaan; hij is dus niet meer de deken van de oude Rotterdamse orde van de zelfde naam (die Dordt dan verzwolgen zou hebben). De oude Rotterdamse orde is net zo voormalig als de Dordtse, dus.
Kortom: de gerechtelijke kaart is nu echt getekend en in de komende maanden is er het nodige aan implementatie te doen, met name het definitief maken van de samenstelling van de nieuwe Raden van Toezicht en de nieuwe delegaties voor het College van Afgevaardigden.
Een goede kans en ook een belangrijke aanleiding voor alle achterbannen om zich betrokken te gedragen!
9 JANUARI 2013 MANIFEST RECHTERS EN NIEUWJAAR RAAD VAN DE RECHTSPRAAK
Gisteren op pad naar Business News Radio om te praten over de veronderstelde toename van het aantal doorzoekingen van advocatenkantoren en de verklaring daarvoor. Onderweg het bericht dat ik niet hoef om te keren maar dat het wel om heel andere onderwerpen zal gaan: Trouw opent deze ochtend met het bericht van een veronderstelde toename van het aantal klachten dat rechters tegen advocaten indienen. Mediafascinatie voor actualiteit, ook als die futiel is. Telefonisch ook over dit onderwerp vanuit ons bureau nauwkeurig gebriefed.
Kunnen uitleggen dat er geen enkele aanwijzing is voor deze veronderstelling. Er is de recent niet-gewijzigde praktijk dat rechters hun president inseinen als een advocaat het recidiverend bont maakt op zittingen. De president neemt dat dan op basis van wederkerigheid op met de Deken (rechters slaan de plank ook wel eens mis). En die doet er dan verstandige dingen mee; meestal kent de Deken de betreffende pappenheimer dan ook al wel.
Bleek er samen met Maria van de Schepop te zitten, de welsprekende voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak (NVvR). Dus ging het ook over het rechtersmanifest uit Leeuwarden, waarover haar (private) vakorganisatie zich nu spoedig zal uitspreken. (Een uitdaging, gelet op een vermoedelijk rijk geschakeerde achterban!). Er blijkt wel een ernstige kloof gegroeid te zijn tussen de Raad voor de Rechtspraak (de publieke rechtspraakorganisatie) en het Ministerie enerzijds en het werkveld anderzijds. Een kwart van de rechters heeft het manifest getekend en dat is veel voor een beroepsgroep die toch maar liever niet in toga met ons meedemonstreerde op het Plein tegen de griffierechten
Gistermiddag de nieuwjaarsbijeenkomst van de Raad voor de Rechtspraak. Voorzitter Van den Emster was trots op de voorlopig redelijk soepele invoering van de nieuwe gerechtelijke kaart en de implementatie van een nieuw landelijk automatiseringssysteem en de hoge ranking van onze rechtspraak op internationale lijstjes, maar vatte vervolgens met Rotterdamse directheid de Friese koe van het manifest bij de hoorns. Bij hem en ook bij minister Opstelten (bevestigde de laatste mij) is dit manifest niet onopgemerkt gebleven. Aan het achterstallig onderhoud van de ïnhoud zal wat gedaan gaan worden. De Raad trekt het land in.
Aan de minister ook nog weer even kwijt gekund hoe wij vinden dat het verder moet met het wetsontwerp op het advocatentoezicht; het zit naar mijn gevoel niet muurvast. Dat bevestigde me in het belang van een van onze kerndoelen van de komende maanden!
Commentaar:
Lees het dispuut van redacteur R.M. Brockhus met enkele
dekens van de Nederlandse Orde van Advocaten, de Raad voor de Rechtspraak en hun bestuursleden over de gedoogcultuur van straffeloos mogen liegen, bedriegen, misleiden, frauderen,
vervalsen, weglaten, wegblijven, dossiers manipuleren, karaktermoord en meineed plegen door advocaten in de rechtszaal.
Ook het verzoek tot vervolging aan de hoofdofficier mr. Marianne Bloos van het Functioneel
Parket te Den Haag bleef zonder enige reactie. Angst? Waarvoor?
Zolang de wetgeving m.b.t. de Advocatenwet en de Wet op de Rechterlijke Organisatie niet is aangepast aan de minimale integriteits- en procedure-eisen, zolang zal de zogenaamde rechtspraak in Nederland zonder Grondwettelijk Hof met de nu ontbrekende mogelijkheid om vonnissen daaraan te toetsen, elk jaar nog steeds leiden tot minimaal 400 zelfmoorden van civielrechtelijk veroordeelden om aan de terreur van juristerij te ontsnappen. Voorwaar, geen klein bier, maar waarover in de media en in de Tweede Kamer der Staten Generaal nog steeds nadrukkelijk wordt gezwegen, ondanks de oproep aan minister-president Mark Rutte, aan oud-fractievoorzitter Job Cohen van de PvdA en van de woordvoerder voor de Vaste Kamercommissie voor Veiligheid en Justitie mr. Jeroen Recourt (PvdA).
De Commissie Hoekstra gaat ondanks uitgebreide informatie over wangedrag en zelfs strafbare gedragingen van advocaten en rechters voorbij aan wat de Commissie ter hand is gesteld. Voorbeelden te over. De Nederlandse Orde van Advocaten (NOvA) gedraagt zicht hier, met de opdracht aan oud-staatsraad Mr. Rein Jan Hoekstra om het eigen vlees (goed) te keuren. Welke politicus en journalist kan dit accepteren? Zonder zijn/haar integriteit en beroepseed in de vuilnisbak te deponeren?