Niets, werkelijk niets kan mij nog verbazen.
Dacht ik; maar dat was een grote vergissing


Grondvest . . . Edward Bellamy . . . Henry George <====> SDN . . . Besaco

Het rechtssysteem in Nederland blijkt verrot tot op het bot

Door Robert M. Brockhus

Huizen, 5 juli 1998

De zaak Burhoven Jaspers tegen zijn ex is een van de duidelijkste voorbeelden dat er met ons justitieel en juridisch systeem iets grondig mis is. Het is werkelijk verbijsterend te zien hoe met valsheid in geschrifte, manipulatie en het toepassen van allerlei trucjes uit de gereedschapskist van advocaten, griffiers en rechters, klip en klaar recht, gerechtigheid en waarheidsvinding kan worden geblokkeerd. Je gelooft je ogen niet als je het gedraai en gekonkel ziet dat zich zelfs uitstrekt tot aan de top van de Hoge Raad der Nederlanden toe, en zich in alle ongegeneerdheid afspeelt.

De burger - in dit geval drs. Burhoven Jaspers MBA - die zijn recht denkt te kunnen halen m.b.t. een onderwerp waarbij de integriteit of het imago van de Rechterlijke Macht zelf in het geding is, komt bedrogen uit. En niet alleen dat; het systeem is zelfs in staat om de benadeelde nog eens veel verder in het moeras van machteloosheid, onthechting en armoede te schoppen.

Duidelijk kan vastgesteld worden dat naarmate de verantwoordelijkheid groter is van de betrokken magistraten en politici hun argumentatie waziger wordt. Des te helderder wordt zichtbaar dat zij de eigen positie en die van de clan sauveren ten koste van diegene die het overduidelijke slachtoffer is van manipulatie, belangenverstrengeling en collusie. De beroepsgroep van de Rechterlijke Macht laat niets onbeproefd om aantasting van de reputatie te voorkomen. Het recht verwordt daardoor steeds meer tot een product in een gesloten markt, waar kwaliteitscontrole vrijwel geheel ontbreekt

De slachtoffers van het juridisch systeem blijven vaak totaal berooid achter, omdat de proceskosten en advocatenkosten hen financieel slopen. Kosten waarbij de advocatuur en het justitiële apparaat groot economisch en financieel belang hebben. Het wordt helemaal een triest verhaal, wanneer een juriste op hoog niveau in de Rechterlijke Macht het voor elkaar krijgt om met een inkomensbeslag een vorm van economische gijzeling op te laten leggen die werkelijk elke vorm van rechtvaardigheid en gerechtelijke eerlijkheid tart.

Het van de ene procedure verzeilen in weer een andere met de uiteindelijke schreeuw om recht bij het Europese Hof, lijkt na meer dan twaalf jaar vechten tegen de bierkaai gedoemd te verzanden in ultieme machteloosheid. Want ook het Europese Hof is natuurlijk niet ontbloot van politieke en groepsbelangen, waardoor de burger die het systeem tart geestelijk, lichamelijk, maatschappelijk en economisch gewoon geslachtofferd wordt. De beschaving lijkt ver te zoeken. Want het "rechtssysteem" blijkt niet minder dan een jungle vol roofdieren, voetangels en klemmen die je als rechtzoekende burger niet zou vermoeden.

Het enige lichtpunt - voor zover ik dat kan overzien - is de mogelijkheid om via het internet trieste ervaringen en wantoestanden in de openbaarheid te brengen. Als webmaster van de Sociale Databank Nederland heb ik de eer een bijdrage te mogen leveren aan het ontmaskeren van manipulatie en collusie in het rechtssysteem. Hopelijk kan dit boek, maar ook publicaties op internet 'n bijdrage leveren aan de sanering van een doodziek justitieel apparaat. Men kan een en ander lezen op internet-site http://www.sdnl.nl/burhoven.htm

Als webmaster en eindredacteur van de stichting Sociale Databank Nederland kijk je naar het 'nieuws' dat op je af komt ook als mens. Dat betekent dat je niet alleen stil staat bij de juridische en maatschappelijke aspecten, maar ook bij de impact van maatschappelijke krachten op de leefsituatie en emotie van het individu. Met name de problemen rond scheidingen en gezagsconflicten over voogdij en ouderschap. Die gaan vaak gepaard met uiterst schrijnende gevolgen van de rechterlijke beslissingen voor zowel ouders en kinderen; maar evengoed voor de grootouders en de schoonfamilie. Diep schokkend zijn hun ervaringen en emotionele nood.

Jan Hop is wat betreft de kinderbescherming de taaie bevechter van 'Recht met 'n hoofdletter'. Hij stuit in de praktijk op enorme weerstand bij Justitie en Raden voor de Kinderbescherming. Weerstand die niet in de laatste plaats berust op belangenstrijd, waarbij al te vaak de ouder een redelijke en emotioneel aanvaardbare omgangsregeling wordt ontzegd. Slechts tegen extreem hoge financiële kosten - lees inkomen voor hulpverleners, advocaten en rechters - kan men iets gedaan krijgen dat de biologische relatie van ouder en kind recht doet wedervaren.

Het is werkelijk middeleeuws te zien hoe ten koste van kinderen, grootouders en een van beide ouders regelingen worden opgelegd die sociaal en emotioneel uiterst schadelijk zijn. Van recht is in veel gevallen helemaal geen sprake meer, maar wel van macht en exploitatie. Hop's actie om een kleine wetswijziging door te voeren, waarbij de vervanging van het woord 'rechtbank' door het woord 'kantonrechter' in art. 1:377a lid 4 van het Burgerlijk Wetboek de burger in staat stelt zonder verplichte tussenkomst (lees nering) van een advocaat of procureur zijn zaak voor de kantonrechter te bepleiten, brengt het wezenlijke en mogelijk de integriteit van het recht weer wat dichterbij.

Dit is in tegenstelling tot het lopende wetsvoorstel om kantongerechten geheel op te heffen en alle rechtszaken door rechtbanken te laten behandelen. In dat geval kan in de toekomst uitsluitend via een advocaat of procureur een zaak aanhangig worden gemaakt of bepleit. De toegankelijkheid van het recht wordt daarmee ernstig belemmerd. Want dan moeten duizenden guldens aan proceskosten worden betaald aan de rechterlijke elite die dan bij wet 'n monopolie verkrijgt op zelfs de kleinste zaken. Het schrikbeeld van de veramerikanisering van het recht komt daarmee in beeld, met alle negatieve aspecten van dien. Misschien dat eurocommissaris van Miert er iets tegen kan ondernemen. Hij is voor Europa met name belast om kartels, monopolies en concurrentieafspraken aan te pakken. De informatie hierover op internet kunt u vinden op site-adres: http://www.sdnl.nl/kinderen.htm

Op het gebied van milieu komt Ing. A.M.L. van Rooij als prominent deskundige met een duidelijke missie in beeld. Zijn vasthoudendheid om collusie en belangenverstrengeling in de rechtspraak aan de orde gesteld te krijgen is als van 'n gevecht tegen de bierkaai. Met Jan Hop en Nico Burhoven Jaspers heeft hij gemeen dat het krijgen van recht en rechtvaardigheid een vrijwel eindeloze strijd betekent. Het rechtssysteem in Nederland is doortrokken van schijnheil, belangenverstrengeling en zelfs van pure corruptie en maffiose praktijken. Het lijkt nogal boud om zoiets op papier te zetten, maar de bewijzen zijn in overvloed - helaas - voorhanden.

De strijd van Van Rooij tegen onrecht, dwaling, boze opzet en collusie gaat zelfs gepaard met fysiek geweld en bestuurlijk administratieve trucjes om hem te neutraliseren. Zijn gevecht om de massale vergiftiging van ons leefmilieu met zwaar kankerverwekkende stoffen als arseenzuur en chroomtrioxide in wolmanzouten te stoppen, conflicteert met de belangen van de metaalindustrie om zwaar giftig afval (zwarte lijst; hoogste gevarenklasse) weg te werken in producten zoals verduurzaamd hout die op lange termijn uiterst schadelijk zijn.

Het feit dat het Ministerie van VROM de aanmaak van het gif nog steeds gedoogt, en zelfs zwaar subsidieert, zal m.i. de geschiedenis ingaan als een van de grootste schandalen van het huidige en komende millennium. Het is werkelijk onbegrijpelijk dat een overheid om geldelijk gewin - lekker goedkoop dumpen of hergebruiken in schoon product - zijn eigen bevolking met subsidie aan het vergiftigen is. Ook hier wordt het recht misbruikt om wantoestanden af te dekken en commerciële belangen van de industrie en beleggers veilig te stellen.

Het geeft hoop dat de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens met arrest nummer 116/1996/735/932 d.d. 19-02-1998 reeds een Europese overheid heeft veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding aan burgers die schade geleden hebben. Schade die ontstaat doordat de overheid onjuiste en onvolledige informatie verstrekt, of deze helemaal onthoudt over de gezondheidsrisico's van productieprocessen. Met name bij de productie en het gebruik van wolmanzouten is dit zeker het geval. Voor de schadeclaim en eventuele bemiddeling kan men terecht bij het Ecologisch Kennis Centrum in Sint Oedenrode. Op internet vindt men een indrukwekkend overzicht van feiten en informatie op: http://www.sdnl.nl/milieu.htm

Wat mijn eigen interessegebied betreft, de geldpolitiek, wijs ik op de massale briefwisseling met de overheid over de structuurveranderingen in de geldomloop, die vanaf de zestiger jaren door de neveneffecten van de automatisering miljoenen mensen beroofd hebben van hun werk, inkomen en sociale zekerheid. Mijn actuele thema is het afdwingen van een garantie voor het behoud van de koopkracht na de invoering van de euro. Met name voor de mensen die van een minimuminkomen moeten leven.

De golf aan inflatie die te verwachten is bij de invoering van de euro, met als gevolg een heftige verandering in de structuur van ons geldstelsel, wil ik hoe dan ook en op voorhand gecompenseerd zien voor de laagste inkomens. Zodanig, dat van uitval van koopkracht en werkgelegenheid scheppende bestedingen op de binnenlandse markt geen sprake zal zijn. De huidige ontwikkelingen in Japan laten zien wat daarvan het gevolg is. Honderden artikelen en briefwisselingen over deze onderwerpen kan men uiteraard vinden bij de Sociale Databank Nederland, een stichting die werd opgericht door de stichting Grondvest.

Stichting Grondvest, waarvan prof. dr. Jan Tinbergen toen hij nog leefde beschermheer was, baseert haar filosofie op die van Henry George. De gedachte van Henry George, in zijn boek "Progress and Povery", dat de Aarde en haar bodemschatten toebehoren aan alle levende wezens, is leidraad voor de activiteiten van de stichting. Het is zaak de aardse bodem terug te geven aan de leefgemeenschap van mens en dier; en niet alleen aan het Wereld Natuurfonds.

Om die gedachten aan een groot publiek over te kunnen brengen, heeft de stichting Grondvest de SOCIALE DATABANK NEDERLAND opgericht die op internet relevante artikelen, meningen, publicaties en visies publiceert. Het recht op leven van mens en dier dient op het recht op 'Recht' gebaseerd te zijn, waarbij het eigendomsrecht en de maatschappelijke verantwoordelijkheid in de context van sociaal-ecologische rechtvaardigheid moeten worden gebracht. Maar het verhaal gaat verder op internet. Doe er aan mee!


    Robert M. Brockhus

    Westkade 227, 1273 RJ Huizen,
    Telefoon: 035-5244141
    e-mail: sdn@planet.nl
    site adres: http://www.sdnl.nl/sdn


    Terug naar het begin