Er waart een spook door Nederland Het spook van de Armoede Er wordt gesproken over stille armoede. In 1948 heeft Nederland meegewerkt aan de totstandkoming van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Volgens deze Verklaring heeft u recht op een levensstandaard die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van u en uw gezin, waaronder begrepen voeding, kleding huisvesting en geneeskundige verzorging, en hebben moeder en kind recht op bijzondere zorg en bijstand. Uitkeringen die het minimumbestaan moeten garanderen, zoals AOW en bijstand, moeten niet alleen toereikend zijn voor het minimumbestaan, maar ook voor gezondheid en welzijn. Welzijn is alleen denkbaar als men ook sociale activiteiten kan bekostigen. Men moet dus iets kunnen overhouden van de uitkering na aftrek van de kosten van huisvesting, voeding, kleding en medische zorg. Daklozen - ook zonder postadres - moeten recht kunnen laten gelden op een uitkering en op huisvesting. Medische hulp moet voor iedereen weggelegd zijn. En alleenstaande ouders mogen niet door arbeidsplicht gedwongen worden hun kinderen te verwaarlozen. Volgens deze Verklaring heeft ieder die arbeid verricht, recht op een rechtvaardige en gunstige beloning, die hem en zijn gezin een menswaardig bestaat verzekert. Iemand die betaald werkt kan niet meer elke markt aflopen naar de allergoedkoopste aanbieding, en heeft in onze ogen dus recht heeft op beduidend meer dan het "gewone" bijstandsniveau van een alleenstaande. Wij zien niet in waarom dit stinkend rijke land met meer dan 60.000 miljonairs, dat miljarden weggeeft aan hypotheekaftrek aan mensen die dat niet nodig hebben, deze elementaire rechten niet zou kunnen realiseren. De toenemende schuldenlast van het arme deel van de bevolking, het toenemend aantal huis-uitzettingen en de kortere levensduur van het arme deel van de bevolking tonen echter aan, dat de bijstand en de AOW voor velen eenvoudig niet toereikend zijn voor het bestaan. Alleenstaande ouders in de bijstand, van wie het jongste kind zes jaar oud is, kunnen in dit land gedwongen worden betaald te gaan werken. Een ernstige en droevige zaak. Betaald werk of werk als "vrijwilliger" als gevolg van uitgeoefende pressie of dwang voor een totaalinkomen (loon plus eventuele aanvullende uitkering) per maand van minder dan het netto minimum maandloon beschouwen wij als slavernij of dwangarbeid. Als iemand in een uitkering gedwongen wordt om part-time te gaan werken, bv. in een 32-uursbaan tegen het minimumuurloon, en daardoor in combinatie met de uitkering niet minstens boven het netto minimummaand loon uitkomt (omdat hij of zij alles moet inleveren of niets van de uitkering overhoudt), is dat in onze ogen slavernij. Nederland is bezig deze weer in te voeren! Conclusie: Nederland schendt de Rechten van de Mens. Het gaat hier om grondrechten, die een parlementaire meerderheid niet zo maar mag afpakken van een minderheid! Tegenover deze normvervaging eisen wij dat de wetten en de uitvoering daarvan door de rechter aan de Universele Verklaring getoetst kunnen worden. Het Sociaal Democratisch Netwerk eist verhoging van de bijstand en de AOW en het netto-minimumloon, een uitkering voor alle daklozen en medische hulp voor iedereen. De werkaanvaardingsplicht voor uitkeringsgerechtigden moet gekoppeld zijn aan het recht op een totaalinkomen van minstens het netto-minimummaandloon. Mensen in een uitkering die niet fulltime kunnen werken, moeten d.m.v. part-time werk eerst uit de armoede kunnen komen en dan pas inleveren. Als excuus voor te lage uitkeringen wordt vaak aangevoerd dat uitkeringsgerechtigden moeten worden geprikkeld tot het aanvaarden van werk. Dit "excuus" is voor ons onaanvaardbaar. Onze leus is: meer volwaardig betaalde banen! Hierdoor kan het aantal werklozen zodanig dalen dat er voldoende geld vrij komt om de uitkeringen betaalbaar te houden. Onze wapens tegen de werkloosheid zijn: Meer banen halen uit dezelfde arbeidsplaatsen. In de eerste plaats door arbeidstijdverkorting (ATV), bijvoorbeeld tot een 4-daagse werkweek, in principe tegen inlevering van brutoloon. Mensen van wie het inkomen daardoor beneden het minimummaandloon zou komen hoeven dit niet te accepteren. Combinatie van deze ATV met bedrijfstijdverlenging (BTV), bijvoorbeeld tot 6 dagen per week, maakt het mogelijk om drie mensen op twee arbeidsplaatsen te laten werken in een rooster dat allen een 4-daagse werkweek en 4 weekenden per drie weken garandeert en de nodige rechtszekerheid biedt. Vermindering van de kosten van het loon voor de werkgevers zonder aantasting van het nettoloon door een vermindering van loonheffing. Daardoor neemt het aanbod van banen toe. Deze lastenverlichting moet het grootst zijn rondom het minimumloon omdat de werkloosheid het hoogst is onder mensen met een lage opleiding en mensen met een laag inkomen weinig voelen voor ATV. Bij toenemend inkomen is er minder werkloosheid en moet dus ook de lastenverlichting afnemen, omdat zij anders te veel kost in verhouding tot de erdoor overbodig gemaakte uitkeringen. Deze vorm van lastenverlichting is precies andersom als wat de regering de laatste jaren gedaan heeft, maar veel beter voor de werkloosheidsbestrijding. Financiering van een deel van de sociale zekerheid d.m.v. een heffing op toegevoegde waarde, waarop een werkgever per in dienst zijnde werknemer een aanzienlijk bedrag mag aftrekken. Het is dan aantrekkelijk voor werkgevers om meer mensen in dienst te nemen en om ATV en BTV in meer banen om te zetten. Steun dit anti-armoedebeleid! Wordt lid van het Sociaal Democratisch Netwerk! SDN, Elbedreef 135, 3562 BN Utrecht, tel 030 2628923 (tussen 20.30 en 22.30 uur) Zie ook: Wanneer wordt de overheid 'ns leergierig, in plaats van alleen maar gierig?