VERGRIJZING KOST NEDERLAND KOMENDE JAREN 65 MILJARD 20 juni 1997. Alternatieve kop: VERGRIJZING LEVERT 65 MILJARD NIEUWE WERKGELEGENHEID OP Als Werk, werk, en nog eens werk niet in verband gebracht kan worden met plastic of metaal, en het resultaat van werk dus niet te verslepen is over de planeet Aarde, zodat er handel mee gedreven kan worden en winst gemaakt, dan moet die werkgelegenheid worden afgebroken door bezuinigingen op de collectiviteit en door privatiseringen. Dat is kennelijk de ideologie van 'paars'. Dat daardoor en daarbij sociale ellende ontstaat, is helaas een gevolg van het persoonlijk falen van de betrokken werkloze, van de verpauperde (ook met onderbetaald werk), van de zieke, van de oude of nog te jonge en onervaren mens. De oorzaken van sociale ontreddering zullen evenwel nooit en te nimmer gezocht moeten worden in het functioneren en de eigenschappen van ons geldstelsel, of bij de beleggers. Stel je toch eens voor...! Indien de VVD de werkgelegenheid werkelijk als uitgangspunt genomen zou hebben, wat bij monde van de heer Bolkestein in diens parlementair optreden van 19 juni beslist niet het geval was (met zijn verzet tegen het voorstel van de Europese Commissie voor het creëren van Europese werkgelegenheid), dan zou iedereen die de werkgelegenheid verkiest boven het rendement op kapitaal hebben staan juichen bij de prognose van de OESO in de Volkskrant van 20 juni. De OESO voorspelt namelijk, dat tegen het jaar 2030 extra werkgelegenheid zal gaan ontstaan voor de productie van sociale diensten in de gezondheidszorg en door consumptieve bestedingen, vanwege de vergrijzing; en dat het aandeel van de staatsuitgaven ongeveer 10 procent van het BNP hoger zal liggen dan vandaag. Prachtig toch? (Zie Gerrit Zalm versus Jacques Santer) Er blijkt in de toekomst een fantastische afzetmarkt te ontstaan voor sociale werkgelegenheid in de zorgsector en in de vrijetijdsbesteding; vooral na de pensionering van de ouder wordende mens. Een bijna paradijselijke profetie dus. De vraag is slechts "HOE" we die gigantische vloed aan werkgelegenheid ten behoeve van het maatschappelijk welzijn zullen financieren; en niet: "OF" we de werkgelegenheid al dan niet wensen te financieren, zoals dat vandaag het geval is. Vrije-markt-ideologen hebben hiervoor nauwelijks intellectuele bagage, zodat uit liberale kringen geen constructieve inbreng te verwachten is. Want maatschappelijk iets financieren is iets geheel anders dan bedrijfsmatig economische activiteiten runnen. Wat voor dat eerste nodig is, zijn parlementariërs en journalisten die vragen durven te stellen over de techniek van dat financieren van de maatschappij als geheel, en over de monetaire politiek in het bijzonder. Dat is iets geheel anders dan het in elkaar flansen van een begroting. Maar waar vindt de gewone burger lieden met een I.Q. van boven de honderddrieëntachtigdriekwart in het politieke en journalistieke binnenland als het om de geldpolitiek gaat? Ja, zelfs aan de universiteiten spelen ze frequent blindemannetje als je met monetaire onderwerpen aankomt. Als er ooit al iets wordt gepubliceerd over monetaire onderwerpen, dan komt het grote NIEUWS uit het buitenland, zoals nu van de OESO. Nu kan iedereen weten dat datgene wat de OESO naar buiten brengt voor negentig procent uit de koker komt van het ministerie van Economische Zaken, en niet vanuit wetenschappelijke en onafhankelijke organisaties. Hetzelfde geldt voor het Centraal Planbureau, waar enkele lieden kennelijk de kas geplunderd hebben, dat onder leiding van Gerrit Zalm, nu minister van Financiën, rustig een statistiek uitbrengt waarin de koopkracht van de minima omhoog gaat, terwijl die in werkelijkheid stelselmatig, reëel en structureel omlaag gaat. (Zie de brief van 5-2-91). Ik beschouw het CPB dan ook als een sprookjesfabriek die soms ook iets zinnigs produceert. Voor het overige zijn zowel de OESO als het CPB onderdelen van een stelsel dat als POLITICAL ECONOMY kan worden omschreven. Feiten doen er niet toe, alleen de politieke wenselijkheid van de zittende elite en de belangenbehartiging van die elite zijn de norm. Wonder boven wonder stelt de OESO nu zelf - en ik sta werkelijk paf - dat het monetaire beleid een oplossing zou moeten bieden. De OESO zet zich daarmee af tegen de traditionele Duitse - en dus ook Nederlandse - geldpolitiek van een gecontroleerde geldhoeveelheid t.o.v. een nationaal product. Een topic waaraan wij ons in Nederland langzaam aan het ontworstelen zijn. Jelle Zijlstra is er ooit op gepromoveerd, en legde met zijn beleid via de Nederlandsche Bank NV de basis voor de nationale massawerkloosheid. (zie de brief aan het parlement uit 1982!) Het wonderlijke feit dat vandaag in de Volkskrant afgedrukt staat, dat de geldhoeveelheid nauwelijks of geen relatie met de inflatie blijkt te hebben, is het allergrootste politieke nieuws dat je als econoom, wetenschapper, journalist en parlementariër jezelf maar zou kunnen wensen. Maar waar vind men journalisten of volksvertegenwoordigers die vragen stellen die niet eerst goedgekeurd blijken te zijn door de politieke elite? Pieter Broertjes zal in elk geval niet toestaan om zoiets in de Volkskrant af te laten drukken; zoals hij mij een dik jaar geleden persoonlijk erkende toen enige mensen hem vroegen: "Wat hij als hoofdredacteur van de Volkskrant ging doen met de onthulling dat bij de fusie van de grote banken circa dertig miljard gulden aan spaargeld van de burgers was verdwenen!" Zie de brief aan de ( Kamercommissie Financiën) Pieter Broertjes zei toen letterlijk, doelend en wijzend op mijn persoon: "Bij mij komt het er niet in!" Dat laatste lijkt mij ook wel nieuws. Groot nieuws zelfs, maar waar vind je 'n journalist die op 'GROOT NIEUWS' zit te wachten dat niet eerst is goedgekeurd door Gladio, de BVD, de Hoge Raad en de Haute Finance ?? Ik wordt eventjes niet goed................!! R.M. Brockhus Westkade 227 1273 RJ Huizen 035-5244141