Een kind vraagt niet om zijn (groot) ouders te moeten missen

IK VERDOEM DE RECHTSMACHT Elke dag staat er in de krant een advertentie met de inhoud: 'In naam der Koningin mag ik mijn kinderen niet zien. Ik verdoem de RECHTSMACHT.' De steller van de advertentie, de in Roemenië geboren Mario Visinescu, onthult de beweegreden en achtergrond. Een haast ongeloofwaardig verhaal over een fictieve rechtsorde. (klik voor advertentie) Voorwoord: Komen er in de toekomst inhoudelijke wijzigingen van mijn kant ten aanzien van onderstaande tekst in de zin van correcties en of ontkenningen, dan verklaar ik vooraf dat deze eventuele wijzigingen plaats zullen vinden onder invloed van pressie van buitenaf die ik niet kan weerstaan. De rechter verzint zijn eigen leugens. Ik schrijf hier over wat mijn leven al jaren en jaren heeft vergald en waardoor ik als een verbitterd man door het leven moet gaan. Ik weet nu dat ik moet leven in een land waar de rechterlijke macht naar eigen goeddunken de wet interpreteert, of liever, men doet lichtvaardig uitspraken op grond van onvolledige, subjectieve en meestal door de "onafhankelijke" rechters bewust verdraaide gegevens. Vooral als men een zeker vooroordeel tegen iemand heeft, is objectiviteit ver te zoeken. Wat in mijn geval letterlijk is gebeurd is: de rechter verzint zijn eigen leugens en neemt besluiten die daarop zijn gebaseerd. Het is gebleken dat de wet dat toestaat, waardoor het Nederlandse volk machteloos en rechteloos geworden is. Met andere woorden; de rechter is onafhankelijk zelfs van de waarheid. Het begin van mijn gevecht om rechtvaardigheid en eerlijkheid is begonnen met een echtscheidingsprocedure. Een echtscheiding is niet zo'n uitzonderlijke zaak in Nederland, maar in mijn geval is het ontspoord tot een buitengewoon vervelende geschiedenis. Ik ben in 1982 in Nederland gekomen en sinds 1987 heb ik de Nederlandse nationaliteit. Mijn ex-vrouw heb ik in 1979 leren kennen, toen ze op vakantie in Roemenië was. Wij zijn in 1982 getrouwd. Maar het huwelijk liep stuk en mijn dochter (nu vijftien jaar) en zoon (dertien jaar) mag ik niet meer zien. Ik weet dat vrouwen in het bijzonder wraakzuchtig zijn op hun voormalige echtgenoten, maar kinderen verbieden hun vader te ontmoeten vind ik een kwalijke zaak en dat de rechterlijke macht hierin een doorslaggevende rol speelt, is onverdraaglijk. Sinds november 1987 is er voor mij een verbod op omgang met mijn kinderen van kracht. Tijdens de rechtsprocedure (tussen 1987 en 1993) zijn er drie rechtszaken geweest met ongeveer vijftien rechtszittingen), is er door diverse rechters, twaalf in getal, een niet mis te verstane consequente lijn gevolgd; de schriftelijke vastlegging van de rechtszittingen is voortdurend gericht geweest op het camoufleren van de waarheid en het bevorderen van de isolatie tussen mij en mijn kinderen. Zelfs de Raad van State heeft een gekwalificeerd psychologisch rapport genegeerd en een verbod op contacten tussen mij en mijn kinderen bekrachtigd. Het vervalsen van de verbalisatie van de rechtszittingen blijkt een normale zaak te zijn. In mijn geval zijn de rechterlijke uitspraken dus gebaseerd op deze vervalsingen, die uiteraard zeer nadelig voor mij en de kinderen zijn uitgevallen. De Nationale Ombudsman te Den Haag heeft bevestigd dat de rechter de absolute macht over de notulen van de rechtszaken heeft; door de wet is de rechter gemachtigd zoveel leugens op te nemen (en zelfs te verzinnen) als hij maar wil. Daarna kan dezelfde rechter zijn eigen 'onafhankelijk' besluit nemen die op zijn eigen leugens gebaseerd is. Natuurlijk heb ik mij tijdens de rechtszittingen niet onbetuigd gelaten, ik ben nu eenmaal geen gedwee en mak lammetje en heb de rechters soms fel van repliek gediend, maar dat is tegen het zere been van deze heren. Ik werd zodoende bij voorbaat in het ongelijk gesteld. Het psychologisch rapport, opgesteld door de sectie persoonlijkheidspsychologie van de Rijksuniversiteit te Leiden, waarin ik als heel positief uit de bus kwam, werd weggewuifd. Ik had wel een voorkeur voor redeneren en argumenteren. Het bleek zonneklaar dat de rechters daar niet tegen konden. Ook mijn afkeer van het corrupte systeem in Roemenië werd logisch van opzet genoemd en bepaald niet ziekelijk. Voorts is van enige agressie evenmin sprake, in conflicten beperkte ik mij tot verbaal verweer. Maar dit alles mocht niet baten. De zaak was bij voorbaat voor mij verloren, omdat de rapporten van alle instanties door de subjectieve getuigenissen van mijn vrouw en schoonouders mij uiteraard in een kwaad daglicht stelden. Ik werd overigens, toen het nog werd toegestaan, bij een bezoek aan mijn kinderen door mijn ex-echtgenote en schoonouders letterlijk uit huis geslagen. Op 15 februari 1989 heeft een rechtszitting (voor omgangsregeling) in Haarlem plaatsgevonden onder leiding van kinderrechter Zweers. Tijdens de rechtszitting heb ik Zweers duidelijk gemaakt dat ik aan het einde van mijn geduld was (de rechtszaak duurde ruim anderhalf jaar) en dat hij geen rekening hield met de waarheid. Hij probeerde mij elke keer te interrumperen om te voorkomen dat ik de feiten aan het licht bracht. Toen hij mij verboden had te praten heb ik hem luid van corruptie beschuldigd. Campagne van smaad en laster. Vanaf deze dag, 15 februari 1989, is de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) een campagne van smaad en laster tegen mij begonnen. BVD ambtenaren benaderden goede kennissen en zakenrelaties van mij met het duidelijke doel om mij te isoleren van deze voor mij belangrijke contacten. Een klacht bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken te Den Haag heeft geen effect gehad. De smaad en lastercampagne gaat onverstoord door. De inhoud van de verhalen die de BVD over mij verspreidt kent hoofdzakelijk twee delen: ik zou een gewelddadige geschiedenis achter de rug hebben; ik zou een zeer onbetrouwbare zakenpartner zijn, vooral gericht op bedrog. Ondanks dat het pure verzinsels zijn, raakt het me diep zowel privé als zakelijk. Ook sinds 1989 ontvang ik regelmatig doodsbedreigingen. De doodsbedreigingen die per telefoon komen, heb ik aan de Nederlandse PTT doorgegeven ter onderzoek, maar dit bedrijf beweert dat ze deze gesprekken niet kunnen traceren. (Even dit: alles, echt alles is traceerbaar omdat bij elk telefoongesprek alle relevante data op magnetische tapes bewaard worden voor circa zes jaar). De doodsbedreigingen moet ik helaas serieus nemen; regelmatig verschijnen in de Nederlandse media berichten over liquidaties waarvan de politie en justitie de sporen doen verdwijnen. Hierbij moet benadrukt worden: in de media verschijnen bewijzen over de kwaadaardige activiteit en van politie en justitie terwijl de gekwalificeerde staatsorganen geen nader onderzoek instellen. Als verweer dagelijks advertenties geplaatst in landelijk dagblad. Toen het duidelijk werd dat de campagne die gericht is tegen mijn goede naam zeer pijnlijke effecten voor mij begon te krijgen, heb ik iedere dag een kleine advertentie in een landelijk dagblad (De Telegraaf) geplaatst. De advertenties zijn begonnen in mei 1989. Door gebrek aan financiële middelen is de advertentietekst zeer beperkt doch opvallend en gericht op twee boodschappen. dat er een reëel conflict bestaat tussen door corruptie overgenomen instanties van de Nederlandse Staat en mij; Naambescherming en naambekendheid. De tekst van de advertentie luidt: In naam der Koningin mag ik mijn kinderen niet zien. Ik verdoem de RECHTSMACHT. D.M. Visinescu, Van den Berghlaan 367, Hoofddorp. De Telegraaf is de enige krant die het wilde plaatsen. De televisie is er uiteraard nieuwsgierig door geworden, maar ik mocht alleen in beeld kom onder hun voorwaarden en aangezien ik mij ervan bewust was dat ik uiterst negatief zou worden afgeschilderd, heb ik er wijselijk van afgezien. Uiteraard kost de advertentie handenvol geld, maar ik heb het er voor over, ik werk er heel hard voor. Het is een kracht die mij in leven houdt. Want ik ben mij ervan bewust dat een man moet vechten en voor zichzelf moet opkomen. Met name als hij als een integer mens door het leven wil gaan, en vooral als hij zijn kinderen wil bewijzen dat hij een vader is die met hart en ziel van hen houdt en dat altijd zal blijven doen. Partijdigheid drijft veel ouders tot zelfmoord. Ik weet dat de media gebukt gaan onder een censuur die ze stilzwijgend aanvaarden. Als voorbeeld noem ik de mediastilte rondom de kindermoorden. Ik weet dat als deze kwestie grondig zou worden onderzocht er veel onwelriekends naar boven zou komen en dat willen de hoge heren absoluut niet. Ook de volstrekte partijdigheid, die vanaf de Raad voor Kinderbescherming, het RIAGG, alle rechtsinstanties tot en met de Raad van State gehanteerd wordt, heeft veel ouders tot zelfmoord gedreven. Het onherstelbare leed dat door het manipuleren en dictatoriaal werk van zogenaamde kinderbeschermers ouders is aangedaan, is ten hemel schreiend. Hier is daadwerkelijk sprake van staatsterrorisme! Rechters baseren hun uitspraken op eenzijdige en subjectieve rapporten van deze geraffineerde pseudo-deskundigen en omdat de rechters zelf in het midden van deze bewuste manipulaties zitten, er is in alle gevallen geen kruid tegen gewassen. Ook het politie-apparaat is niet smetteloos. Natuurlijk kan men afgeven op de corruptie in landen ver van ons bed, maar hier in Nederland tiert deze ziekte ook welig. Ik durf mij op dit punt niet verder uit te laten, aangezien ik toch ook wel bevreesd ben dat mij iets zal overkomen. Het is niet zo denkbeeldig, want aan de lopende band worden velen geliquideerd. Zelfs de kranten vermelden een moord maar in de marge, zo vanzelfsprekend is het geworden, ook hier in Nederland. Ik ben sinds 1989 op de dodenlijst van corrupte structuren binnen de Nederlandse Staat Toen ik midden in de verwikkelingen van mijn echtscheiding zat en terneergeslagen was omdat ik van mijn kinderen werd afgehouden, heeft de BVD mij benaderd. Het was in 1988, ik ben van Roemeense afkomst, dus vroegen de heren mij met hen samen te werken om het communistisch bewind te ondermijnen. Ze wilden mij in contact brengen met twee groeperingen die ondergronds actief waren tegen het bewind van president Ceausescu. Een uitgebreid relaas zou te ver voeren, ik heb met verifieerbare argumenteren geweigerd. Ik heb de heren van de BVD uitgelegd dat er bij de door hen aangewezen groeperingen geen sprake was van democratische waarden, maar dat ze uit eigenbelang handelden. De mannen waren, dat kon ik bewijzen dezelfde personen die in de periode 1945-1960 het communisme in Roemenië in het zadel hielpen en er ook niet voor terugdeinsden tot het uitmoorden van tegenstanders, voornamelijk topintellectuelen. Ik noemde het getal van 300.000. De BVD sprak mij tegen, zij meenden beter te weten, maar ik blijf zeggen; ik weet het beter!! Het was voor mij duidelijk dat de BVD zodanig misleid was, dat sprake is van overname door buitenlandse "collegae" (de BVD mocht nog niet eens tegenstrijdige berichten in beschouwing nemen). Het Ministerie van Binnenlandse Zaken heeft overigens op een klacht over de werkwijze van de BVD geantwoord dat de BVD ongeverifieerde uitspraken over mij heeft gedaan en dat er in mijn geval nooit processen-verbaal wegens mishandeling zijn opgemaakt. Hier kon ik het mee doen. Mijn voormalige huisarts heeft identieke leugens over mij verteld als de BVD (wat voor vertakkingen zou deze maffia nog meer hebben?), bijvoorbeeld dat ik mijn ex-echtgenote regelmatig zou hebben mishandeld en dat ik bij de Hoofddorpse politie bekend zou staan vanwege geweldpleging in mijn woonwijk. Ik kan alleen gissen naar het waarom van deze praatjes. Interessant is dat deze huisarts zijn verhalen rondstrooide nadat de minister die de misstappen van de BVD toegegeven heeft is "overleden"… De advocaten van wie ik in deze lange bittere periode van mijn leven reële hulp verwacht had, hebben mij nooit effectief geholpen. Zij zijn allemaal zeer voorzichtig in het confronteren van rechters met eigen waarheidsvervalsingen. Binnen het Nederlandse rechtssysteem geldt de volgende ongeschreven wet: als een advocaat een rechter regelmatig de les leest over waarheid en echt recht, dan wordt hij/zij door de rechters in verschillende zaken zo vaak getorpedeerd (door het voortdurend laten verliezen van rechtszaken) totdat hij/zij zonder brood raakt. Zo komt dat talloze regelrechte leugens over mij als waarheid opgenomen zijn in verbalisaties van de voorgaande rechtszittingen, leugens waarop zoveel onterechte rechterlijke besluiten uitgesproken zijn. Het is eigelijk zo dat de hele justitiële machinerie in Nederland zulke documenten geproduceerd heeft waarmee ik mij, als benadeeld burger, niet tot het Europese Hof van Justitie kan wenden: op basis van wat in deze documenten vastgelegd is zal deze instantie mij NIET ONTVANKELIJK verklaren in een eventueel beroep. Om nog even op het voorstel van de BVD aan mij in te gaan: een zekere Silviu Brucan (een leider van een van de twee groeperingen waarover de BVD het had), de coördinator van de volkerenmoord, die in Roemenië tussen 1945 en 1964 heeft gewoed, bleek een goede vriend te zijn van de Nederlandse ambassadeur in Boekarest. Er zijn zelfs verhalen bekend dat Brucan en de ambassadeur dronken over de stoep van de ambassade rolden. Ook arrangeerde Brucan voor zijn agenten bezoeken naar Nederland, in Roemenië teruggekeerd verklaarden deze zich tot 'dissidenten', in werkelijkheid waren zij gecontracteerd door de Securitate, de Roemeense geheime dienst. Mijn moeder is geïntimideerd en gepest om te emigreren. Mijn stiefvader, prof. Traian Geangu, is in 1986 vermoord door de Securitate van Brucan. Mijn moeder werd daarna geïntimideerd en gepest om te emigreren, hetgeen zij weigerde. Ze moest het zwaar ontgelden, zij werd met de dood bedreigd. Ook ik en mijn kinderen in Nederland ontkwamen niet aan hun doodsdreigementen. Ik heb dit alles uitvoerig in een brief aan de ministers van Buitenlandse Zaken en Binnenlandse Zaken vermeld, maar tot nu toe heb ik geen antwoord ontvangen en ik ben bang dat ik tot in eeuwigheid hierop zal moeten wachten. Even terugkomend op mijn advertentie Ik verdoem de RECHTSMACHT. Deze tekst is mijn lijfspreuk geworden. En naar ik denk, is deze advertentie ook langzamerhand het devies geworden van die duizenden, tienduizenden vaders, die door de boosaardigheid en wraakzucht van hun voormalige echtgenotes en de partijdigheid van justitie hun kinderen nooit meer mogen zien. Verder heb ik ook een blad 'De Wervelwind' verspreid, waarin ik hulpverleners als rattenvangers kwalificeer, die een soort staatskindervangst organiseren en onder het mom van jeugdhulpverlening kinderen zomaar uit de ouderlijke macht plukken. Ook heb ik hun meedogenloze werkwijze aan de kaak gesteld. Dat is natuurlijk je ware heiligschennis en daarom werd het blad geboycot. Een voorbeeld: onder de vele sympathisanten, die het blad verspreidden , moest de heer J. den Held te Amsterdam het werk beëindigen, omdat de kinderrechter mr. J.A.C. Bartels, anders zijn kinderen uit huis zou plaatsen, als hij nog verder contact met mij onderhield. De machtslust van de rechters uit zich dus ook in directe intimidaties. Ik weet dat ik het leed van vele vaders verwoord. Wat zij niet durven, omdat zij bang zijn voor represailles, bedreigingen of wat dan ook. Deze wanhopige vaders roep ik op tot actie, tot een verzet tegen instanties die denken dat zij oppermachtig en onschendbaar zijn. Wees niet bang, er is nog kans op rechtvaardigheid, maar alleen met z'n allen kunnen wij dit bereiken. Barbaars bewind in Den Haag. Het blijkt dat het grootste deel van de massamedia, vooral de commercieel succesvolle, fundamentele kritiek op het huidige systeem, gekenmerkt door maffiapraktijken en liquidaties, vermijden. Ik ben regelmatig benaderd door tv-programmamakers die vragen stellen zoals"hoeveel de advertenties kosten?", "raak ik niet uitgeput?", "is het zielig?", "wat vinden je kennissen hiervan?" etc. etc. ze proberen een soap van te maken. De oorzaak blijft als een "wonder" buiten hun beschouwing. En de oorzaak is de staatsmaffia. Wat ik te vertellen heb is simpel: de regering, de justitie, de rechtsmacht en de Tweede Kamer vormen een corrupt lichaam, dat grondig gezuiverd moet worden, Wij zijn het slachtoffer van het gewetenloos barbaars bewind in Den Haag. Ook wilde ik tijdens de uitzending mijn gironummer in beeld. Zulke 'aardige en moedige' TV journalisten bleken niet in staat mijn vrijheid van meningsuiting te waarborgen. Ook wil ik graag melden dat ik minachting heb voor deze goedkope journalisten die uit de ellende van een ander, door volksvermaak in hun taal een vuil brood verdienen. Wat ze van mij te horen krijgen onderzoeken ze niet verder. Nooit zouden deze "vrije pers lieden" zich afvragen hoe het komt dat een Minister van Binnenlandse Zaken "overlijdt" nadat een excuusbrief over het optreden van de BVD getekend is? waarom een voorzitter van de IRT Parlementaire Enquête "overlijdt" nadat hij ontdekt heeft dat miljarden aan drugsgeld zoekgeraakt zijn? waarom de institutie van Parlementaire Enquête zelf dreigt te verdwijnen? Misschien hebben de corrupte structuren binnen de Nederlandse Staat het zover gebracht dat nieuwe Bijlmerrampen en IRT affaires zelfs de pers niet meer zullen halen. Ik meen dat de commercieel succesvolle massamedia onder dezelfde criminele controle staat als de justitie. De essentie van mijn advertentiecampagne is dat ik wil overleven. En iedereen moet het weten: als de advertenties stoppen of veranderen van tekst is de boodschap: Mario Visinescu is geliquideerd!! = einde = D.M. Visinescu Van den Berghlaan 367, 2132 AK HOOFDDORP tel. 023 5643334 fax 023 5638299 mobile: 0653 75 90 60