Het kwijtschelden van schulden wereldwijd Het is de even voor de handliggende, als politiek uitdagende oplossing voor de enorme schuldencrisis waarin de westerse wereld zich momenteel bevindt. Prof dr. René Tissen pleit voor een Wereld Schulden Conferentie Column prof. dr. René Tissen Bankiers Het is de ongekend hoge schuldenberg die de wereld in een ijzeren wurggreep houdt en het is niet de economische motor. Zonder schuld loopt die beter. Bevrijding ervan zal tot een wereldgevoel van opluchting leiden. Vervolgens zal dat gevoel nieuwe energie geven en zo ontstaat weer toekomst. De echte economie is nu eenmaal een gevoelseconomie. Wereld Schulden Conferentie De oplossing is eenvoudig: Laten we een Wereld Schulden Conferentie beleggen, met maar een agendapunt. Het kwijtschelden van schulden. Er wordt keihard afgesproken dat landen niet langer elkaars schulden zullen opkopen. Het tegenovergestelde wordt wel afgesproken. Schuld wordt weggestreept volgens het principe van proportionaliteit. Het land met de minste schulden wordt alles kwijtgescholden, het land met de grootste schulden blijft zitten met een restschuld. Die is in ieder geval substantieel minder is. Problemen Uiteraard ontstaat een groot probleem met de centrale banken en de ministers van Financiën. Want tegenover het afboeken van schuld staat het afboeken van bezit. We worden er met z’n allen minder rijk door. Toch zal dat wel meevallen. Heel veel bezit op het niveau van centrale banken draagt de vorm van financiële instrumenten die nauwelijks tot geen relatie hebben met de reële economie. Het is een beetje fopgeld. Daarom kan het kwijtschelden van schulden gezien worden als een boekhoudkundige exercitie met als bijkomende voordeel dat oneigenlijke welvaart verdwijnt en dat is welvaart waar toch niemand iets van merkt. We rekenen ons minder rijk, maar zijn dat niet. Is het idee exotisch? Nee, eigenlijk niet. Jaren geleden was er eenzelfde bereidheid ten opzichte van want toen de ontwikkelingslanden werd genoemd. Het kwijtschelden van staatschuld werd destijds gezien als een effectieve manier om het economische potentieel van ontwikkelingslanden te bevrijden van de wurgpaal van overmatige schuld. Het ontwikkelde westen bevindt zich momenteel in dezelfde positie. Gaat deze oplossing er dan ook komen? Nee, natuurlijk niet. Wij blijven gewoon doormodderen en blijven het probleem van de verkeerde kant benaderen. Wij stimuleren, zonder het systeem te ontstoppen. Daarbij komt het grote risico van dit moment, namelijk dat landen hun burgers zullen dwingen om de staatschuld terug te betalen in de vorm van hogere belastingen. Dan komt het probleem op ons bordje te liggen. Dat tast de economische motor nog verder aan. Stapelen wij fout op fout, net als tijdens de grote depressie? René Tissen Business Universiteit Nyenrode