Edelchemie Panheel BV

De natuur als leermeester bij de milieuproblematiek

De jongste jaren worden we dagelijks geconfronteerd met slogans, nieuwsbulletins, rapporten en affiches omtrent het 'milieu'. Hierbij valt op dat het woord 'milieu' meestal in een negatieve betekenis voorkomt : van 'milieuschade' over 'milieuaanslag' tot ... 'milieuramp'.

In deze zelfde periode blijken overheden instanties te creëren inzake 'milieubeleid' en 'milieubeheer', blijken onderwijsinstellingen zelfs studierichtingen 'milieudeskundige' te organiseren en beschikken grotere bedrijven over heuse 'millieuverantwoordelijken'.

Er ontstaan gelijktijdig politieke 'milieupartijen', en er zijn internationale 'milieucongressen', die op hun beurt 'milieurapporten' publiceren.

De natuur loopt grote risico's

Vandaag heeft zelfs iedere gemeente een 'milieuschepen' of milieuambtenaar' en zijn er zelfs voor ieder individueel gezin 'milieuboxen'.

Tja, ... zou er dan toch iets aan de hand zijn met het milieu?

Indien we dit echt willen weten dienen we niet eens te beschikken over enige speciale kennis. Een heel klein beetje observatie leert ons reeds boekdelen :

Waar is het rijke waterleven in beken, kanalen en rivieren gebleven?
Waar zijn de felgekleurde herfsttaferelen gebleven?
Waarom sterven stevige en trotse bomen plots af?
Waarom zijn bepaalde strandzones plots gevaarlijk?

Of om het samen te vatten : Waarom funktioneert plots het oeroude haast onfeilbare ecologische systeem niet meer behoorlijk ? Voor grootvaders tijd ging alles toch reeds miljoenen jaren vrij goed...

Blijkbaar is er dan toch de jongste vijftig jaren één en ander behoorlijk uit de hand gelopen.

Indien we de tijd van grootvader vergelijken met deze van de generatie die ontstond net na de tweede wereldoorlog, dan blijkt in de vijftiger jaren een nieuw fenomeen : het massaal invoeren en commercialiseren van huishoudelijke en hygiénische hulpprodukten. Vele huishoudens krijgen douches en doorspoel-toiletten worden gemeengoed. Het wassen van kleding en het doen van de vaat wordt modern. Synthetische wasmiddelen doen hun intrede en elke woning wordt aangesloten op de riolering.

Deze riolering mondt echter uit in de dichtsbijzijnde waterloop, waarin het aanbod aan organische, biologisch afbreekbare stoffen ruimschoots de natuurlijke reinigingscapaciteit van het oppervlakte-water overstijgt... Bijgevolg wordt het prachtige ecosysteem verstoord en slaat de balans om : vissen, planten en waterinsecten verdwijnen.

In deze zelfde periode van 'heropbouw' neemt de bevolking gestaag toe, en 'boomt' de industriële aktiviteit. Om een betere levenskwaliteit te kunnen garanderen en de groeiende bevolking te kunnen voeden doen grootschalige landbouw en veeteelt hun intrede. Hiervoor wordt er nog eens een ondersteunende bio-industrie ontwikkeld, die massaal de produktie van insecticiden, pesticiden, hormonen en antibiotica opzet.

Fabrieken allerhande spuien produktiegassen in de lucht, de galvanische industrie, de electro-industrie zowel als de fotografische industrie produceren massaal vast en vloeibaar afval. Gelijktijdig constateren we de eerste zure regen, worden stortplaatsen steeds groter, hoger en dieper, en is het grondwater overbelast.

Er wordt genadeloos roofbouw gepleegd op het natuurlijke milieu en het oeroude wetmatige ecologische systeem wordt op bijna al haar terreinen verstoord.

De natuur wordt heftig gebruikt, komt ons voor als gratis. De natuur kost immers niks. Tot... de grenzen van het ecologisch evenwicht meer dan bereikt waren.

Aldus is het milieuprobleem eigenlijk een probleem van overbelasting (capaciteit) en ethiek (kwaliteit en chemische hygiéne), ten koste van het oeroude ecologische systeem.

Maar, de mens zou 'de mens' niet zijn, mocht hij niet een oplossing bedenken!

Enkele voorbeelden :
Alhoewel de natuur, vanaf haar ontstaan, beschikt over een perfect recuperatiesysteem dat werkt over de gehele planeet, veroorzaakt de mens plaatselijk overaanbod aan organisch biologisch afbreekbaar afval. Gezien het natuurlijke regeneratie-systeem hierdoor ontregeld wordt, grijpt de mens in. De mens bouwt kunstmatige installaties, die kunstmatig ingrijpen in een evenwicht dat reeds miljarden jaren bestond. De mens grijpt in op de capaciteit.

De mens produceert synthetische stoffen die slechts een tijdelijke gebruikswaarde hebben. Dit zijn bijvoorbeeld kunststoffen waarin vreemde atomen zoals chloor, fluor en broom voorkomen. De mens beschouwt deze eigen realisaties meestal als superieure stoffen. Zware metalen in oplosbare vorm worden massaal gebruikt, doch achteraf in het milieu gebracht. Biologisch niet-afbreekbare stoffen, antibiotica, organische en anorganische stoffen worden ontwikkeld en vervolgens ... geloosd. Deze stoffen zijn vreemd, zelfs levensvijandig voor het bio-chemische systeem. De mens mist ethiek en onderschat de chemische hygiéne.

De natuur dient echter van antwoord via de geciteerde milieuproblemen.

De mens heeft nu twee mogelijkheden om dit natuurlijk signaal dat je opvangt van de atmosfeer tot het diepste der oceanen te beantwoorden : ofwel weerom kunstmatig ingrijpen, ofwel eindelijk de natuur als leermeester waarderen.

De natuur heeft 3 miljard jaren ervaring!

Door observatie en begrip van de natuur als leermeester heb je alvast één groot voordeel : de natuur heeft 3 miljard jaren meer ervaring. Wie biedt zulke garanties?

Ir. L.M.M. Nevels. Op de verre achtergrond
een deel van de fabriek in Nederland

Edelchemie verdedigde deze stelling al sinds 1957 en heeft haar volledig researchprogramma exclusief afgestemd op de natuurlijke chemische processen. Zij heeft deze natuurlijke inspiratiebron kunnen omzetten tot bruikbare technologie, met slechts één enkele factor in het verschil : de tijd.

Bijgevolg is het helemaal niet zo uniek of van buitengewone inspiratie getuigend dat Edelchemie door gebruik van haar gepatenteerde spitstechnologie, nu sinds 1990 afval van hoog-problematisch karakter verwerkt volgens de nuloptie.

De nuloptie-technologie van Edelchemie is het volstrekt logisch gevolg van het respect voor de natuurlijke behoudswetten, en de geīntegreerde toepassing ervan.

Welk zijn dan de behoudswetten, en meer nog... wat is dan de nuloptie-technologie?

Verbrandingsoven gevuld met afval materialen

Er zijn vier behoudswetten, waarvan drie chemisch-technische behoudswetten, en één behoudswet die de mens voortdurend bewijst.
De drie chemisch-technische behoudswetten zijn :

Wet van behoud van energie en materie : er is energie-rijk en energievragend materiaal, (lees afval).
Wet van behoud van alkaliteit : er zijn evenveel zure als basische stoffen (lees afval).
Wet van behoud van totale redoxpotentiaal : er is evenveel oxyderende als reducerende stof, (lees afval).

Deze wetten leiden tot de nuloptie-technologie die Edelchemie realiseert, en wel voor de verwerking van Hoog Problematisch Afval (cocktail van organische stof samen met zware metalen). De nuloptie, als verwerkingstechnologie, bereikt:

Het niet-lozen van afvalwaters,
Het terugbrengen van gas-emissies tot uiterst geringe waarden,
Het volledig terugwinnen van grondstof en energie,
Het niet produceren van uitloogbare assen,

|Top of this page| |Homepage|

|E-mail Edelchemie|

|Home|