(21-02)
Verklaring van een lid van de PEC
tegenover Pierre Heijboer.
_______________________________________________________________________________
'Het dwarsliggen van Van den Doel heeft ons ontzettend veel tijd gekost. Eén ding bijvoorbeeld.
Vanaf het begin zijn we gaan schrijven aan ons eind rapport - later werd iets dan eventueel aangevuld of gecorrigeerd. Als we het eens waren geworden over de tekst van een bepaald item, dan ging Van den Doel altijd even weg. Altijd! 'Ik moet even tien minuten weg,' zei hij dan.
Wat hij ging doen vertelde hij niet. Maar het was voor de rest van ons zo klaar als een klontje dat hij met de een of de ander moest gaan overleggen. Of rapporteren. Aan wie? Ik weet het niet. We hebben het hem wel eens gevraagd, maar hij gaf daarop geen antwoord. Hij wilde gewoon even weg.
Het kwam ook wel voor dat Van den Doel na een paar dagen nog met de mededeling kwam dat een bepaalde tekst toch anders moest. Wij konden daarbij alleen maar denken dat hij weer eens had overlegd met zijn bazen, en te horen had gekregen dat een gekozen formulering zo niet in het rapport mocht komen.
Het leidde tot hevige spanningen in de commissie. Tara Varma had diverse huilbuien, Rob Oudkerk had woede-uitbarstingen en Marijke Augusteijn zei tegen Van den Doel dat hij wat haar betreft kon doodvallen. 'En dat meen ik!'
Diverse keren is door leden van de commissie over Van den Doel gezegd: laten we hem eruit zetten! Maar Theo Meijer was bang voor het schandaal dat dit zou veroorzaken en gaf Van den Doel daarom steeds weer zijn zin.'
|