(18-09)
Brief, gedateerd 03
april1998, van minister Jorritsma aan advocaat
Van der Goen. 'Slechts één geval
bekend'.
__________________________________________________________________________________
(18-09)
Gedeelte van een
proces-verbaal over het eerste contact tussen de
rijksrecherche
en advocaat Van der Goen over diens
'witte-pakkendossier'; over het eerste contact met commissaris Ad Smit; en
foutieve informatie over de 'zwarte dozen' in het betrokken vliegtuig.
__________________________________________________________________________________
(18-09)
Verklaring van
commissaris Ad Smit tegenover Pierre Heijboer,
op 26 februari
2001.
_____________________________________________________________________________
'Ik was toen nog geen chef in de Bijlmer
geweest, maar ik kende de Bijlmer erg goed; ik had er onder meer
gewoond. Ik woonde toen - en nu - in Breukelen. Bernhard Welten
woonde vlak in de buurt, om de hoek zeg maar. Die
zondagmiddag stond hij ineens voor mijn
deur en zei: 'Kom mee. Er is een vliegtuig neergestort in de
Bijlmer.' Ik had nog een ouderwetse mobilofoon. Die heb ik gepakt en
bovendien nog een aantal reserve-batterijen. (Daar was ik later erg
blij mee, want die oude mobilofoon van mij, inclusief de batterijen,
zorgde ervoor dat ik die avond een van de weinigen was die vrij
probleemloos kon communiceren.) Ik nam niet de tijd om me om te
kleden, maar ging meteen met Welten mee.
Welten zette een blauw zwaailicht op zijn
auto en over de A2 gingen we richting Bijlmer. Welten stuurde en ik
ging alvast aan het bellen: de lijst van autoriteiten die
gewaarschuwd moesten worden.
We kwamen zonder problemen bij de rampplek.
Onderweg had ik al voldoende berichten opgevangen om te weten dat
het om een vrachtvliegtuig van El Al ging. We konden de
Groesbeekdreef zonder problemen af; de paaltjes lagen al
om.
Niet lang nadat wij daar beneden waren
aangekomen kwam ook de VC-wagen. Daar zijn we toen in gaan zitten.
Ik zat rechts voorin; naast me zat Aad Hoogeboom, chauffeur van de
wagen. Achterin was een soort bureau, zoals ik teken op de
plattegrond.
U vraagt mij of er ook iemand van onze
Verkeersdienst in de auto zat, achter me. Het is mogelijk, maar ik
weet het niet.
In de auto werd het snel benauwd. De ruiten
raakten helemaal beslagen. Ik moet trouwens zeggen, dat ik de hele
avond weinig benul heb gehad van wat er achter mij in de auto
allemaal gebeurde. Omdat ik voorin zat weet ik ook niet wie zich
allemaal gemeld heeft aan de achterdeur. Wat ik wel nog weet, maar
dat was later, is dat we de drie commandowagens, van ons, BRW en
GG&GD met de achterkanten min of meer in een kring tegen elkaar
hebben gezet. Dat was handiger voor de onderlinge communicatie en zo
hield je ook allerlei volk een beetje buiten. Er kwamen, dat weet ik
wel nog, onder andere wat bestuurlijke hotemetoten bij ons
aankloppen, zoals de burgemeester van Diemen, maar voor die lui
hadden we dus weinig tijd.
U laat mij het RR-PV van mijn verklaring
zien. Inderdaad, zo was het, en eerlijk gezegd weet ik er nog altijd
niet veel meer over dan wat daar staat. Eerst was er die persman aan
mijn deur. Er werd geklopt. Vanwege de beslagen ruit zag ik niet
veel, dus ik deed de deur open. Er stond een man die zei dat hij van
CNN was. Hij sprak Engels en eiste op hoge toon informatie. Daar had
het publiek recht op, zei hij. Ik zal wel zoiets geroepen hebben als
'daar heb ik nu geen tijd voor' en wilde de deur weer dicht doen.
Maar hij was hardnekkig; hij vond een stuk hout en stak dat tussen
de deur. Met gebruikmaking van enig geweld heb ik de deur toen weer
dicht gekregen.
En later - zoals ik aangeef was dat vóór
kwart over acht - waren er die Israeli's. Er werd weer op mijn deur
geklopt en een man toonde een pasje. Door die beslagen ruit zag ik
ook dat weer niet goed. Ik deed de deur open en hij liet mij die pas
weer zien. Ik las iets als Israeli Security, zie mijn PV, en ik
verbaasde me over het feit dat Israëlische veiligheidsmensen zo snel
in de Bijlmer waren. Waar kwamen die in godsnaam vandaan?
De man had zeker twee anderen bij zich -
kunnen er ook drie geweest zijn. Hij zei dat hij de auto in moest
'om te adviseren'. Ik zag geen enkele aanleiding om aan dat verzoek
te voldoen, en ik vertelde hem dat. (Zie verder mijn PV). Die mannen
liepen vervolgens weg, waarheen weet ik niet. Maar ik weet wel dat
ze als Israëlische veiligheidsmensen binnen de afzetting waren en
dat niemand hen daar een strobreed in de weg legde.
Ik heb later nog wel eens gepiekerd over
die lui. Wie waren ze? Waar kwamen ze vandaan (Schiphol, zegt u?
Dat zou iets
verklaren.)? Wat wilden ze? Ik had, zei ik wel eens tegen mezelf,
wat beter naar die pasjes moeten kijken. Maar dat is wijsheid
achteraf.
Op een gegeven moment heeft Bernard
inderdaad om een tweede commandowagen gevraagd. Dat is eigenlijk
standaard procedure. Dat je bij grote operaties twee commandoploegen
hebt: één voor het eigenlijke gebeuren en één voor de controles en
de afzettingen, etc. eromheen.
Maar voor ons was er nog een andere reden.
We dreigden namelijk in de fik te vliegen. Nee, erger nog, er
ontstond inderdaad brand in onze auto en iemand trok een
brandblusser open. Je kunt je voorstellen dat je dan niet lekker
zit in zo'n auto. Wat
er aan de hand was, was dat we op een gegeven moment de motor
moesten gaan laten draaien om de batterijen voor de communicatie
niet leeg te laten lopen. Maar we wisten niet dat de wagen nog in
een versnelling stond én op de handrem. Dat werd dus heet, en ging
roken en ging branden.
(De vraag of die reserve-auto er nou kwam,
en of ze daar in zijn overgestapt, werd in dit gesprek niet
duidelijk genoeg gesteld en beantwoord. Is met eerste ME-peloton
meegekomen. Veel later ook nog een extra VC-wagen voor 'Verkeer' -
zie diverse chrono's.)
In mijn herinnering is de kwestie of er
sprake was van een terroristische aanslag in onze auto niet of
nauwelijks aan de orde geweest. Ik weet wél dat we gesproken hebben
over het aantal slachtoffers. Omdat ik wist dat we hier te maken
hadden met woningen die voor een groot deel bewoond werden door
allochtonen, die anders dan Nederlanders rond Studio Sport-tijd NIET
allemaal thuis zijn, schatte ik dat aantal laag: ik hield het op
rond zestig doden.
Ik ben die nacht nog vrij lang in de auto
gebleven. Welten ging eerder weg. Zelf ben ik, denk ik, om ongeveer
twee uur naar huis gegaan.
(18-09)
Brief van de rijksrecherche aan El Al,
gedateerd 8 mei 1998.
__________________________________________________________________________________
18-09) Brief, gedateerd 17 februari1998, van El Al aan de rijksrecherche. 'Alleen directeur-Nederland Uri Danor is tijdens de rampnacht in de Bijlmer geweest'. Niet waar. __________________________________________________________________________________
(18-09)
Nederlandse vertaling van de brief
van de rijksrecherche aan El Al,
gedateerd 8 mei 1998.
__________________________________________________________________________________
(18-09)
Het proces-verbaal van de
inspecteurs Coersen en Oud over het
onderzoek van de rijksrecherche naar de 'mannen
in witte pakken'.
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
(18-09)
Proces-verbaal, gedateerd
29 juni 1998, van de rijksrecherche over de
aantekening die politieman Doornekamp vond in het
logboek van het bureau Flierbosdreef, betreffende een 'Franse
bergingsploeg'.
__________________________________________________________________________________
(18-09)
Aanvullende proces-verbaal, gedateerd 26
september1998, van de
rijksrecherche over de aantekening die politieman
Doornekamp vond in het logboek van het bureau Flierbosdreef,
betreffende een 'Franse bergingsploeg'.
__________________________________________________________________________________
(18-09)
Brief, gedateerd 28
september 1998, van het Amsterdamse OM aan
het college van procureurs-generaal. 'Geen
nieuwe feiten.'
__________________________________________________________________________________
18-09
(Proces-verbaal van het verhoor van kamerlid
Rob van Gijzel door de
rijksrecherche op 11 mei 1998.
__________________________________________________________________________________
(18-09)
Aanvullend proces-verbaal
over het verhoor van kamerlid Rob van Gijzel door de rijksrecherche.
__________________________________________________________________________________ |