(17-01)     Brief uit Uden aan commissie-voorzitter Theo Meijer, over sterfgevallen onder politiemensen.

_________________________________________________________________________________________

Beste Theo.                                                                                      Uden, 14 februari 1999

Normaal gesproken is de carnava1zondagmorgen voor mij geen tijdstip om achter de computer te gaan zitten, maar gezien de omstandigheden zal het even moeten wachten. Zoals je ongetwijfeld nog weet werkte ik in het verleden bij de Rijkspolitie te Nistelrode. Inmiddels ben ik werkzaam bij de regiopolitie Brabant Noord en heb ik daar zitting in de Ondernerningsraad.

Als zodanig word je regelmatig aangesproken door diverse collega's met diverse problemen. In de afgelopen week ben ik benaderd door een collega uit Veghel. Zoals je ongetwijfeld weet heeft de Rijkspolitie, tot aan de reorganisatie tot regiopolitie jarenlang bijstand verleend aan de afdeling beveiliging op Schiphol. Vanuit heel Nederland werden Rijkspolitiemensen voor 4 tot 6 weken gedetacheerd op Schiphol, teneinde de normale surveillancetaken, alsmede de beveiliging te garanderen. Je werd een aantal uren strak ingedeeld om te beveiligen op de pieren, je werd gekoppeld aan vluchten van bedreigde maatschappijen (El Al, Lufthansa, Japan Airlines), mede afhankelijk van de politieke actualiteit, of je was aanspreekpunt voor de visitatie van passagiers- Beveiliging voor El Al was een verhaal apart. Voor passagiersvluchten werd vanaf de vertrekhal tot aan de slurf en tot op de startbaan (Simon 1 met een Shoreland) zo'n 30 collega's gepland voor beveiliging (window-dressing) Ook de vrachtvluchten werden door een 10 tot 15 man beveiligd. Daarnaast was er ook een aantal uren "vrije" surveillance op het luchthaventerrein.

Zo ook rond de bewuste 4 oktober. Betrokken collega zat op dat moment in zijn vierweekse detachement en heeft ook in de dagen na de ramp op Schiphol gewerkt. In eerste instantie wekt de berging van het toestel in hangar 8 natuurlijk de nodige nieuwsgierigheid. Het binnenlopen in de hangar en het met je nieuwsgierige hoofd vooraan staan werd blijkbaar op geen enkele wijze belemmerd. Deze collega heeft menig vrij uurtje in de hangar 8 verbleven en tussen de wrakstukken door gelopen. Op een gegeven moment zijn ook de gedetacheerden ingezet om de hangar te "bewaken". Natuurlijk gold die afzetting niet voor de nieuwsgierige collega's. Na enkele dagen echter, een juiste datum weet ik (nog) niet, werd de bewaking duidelijk gemaakt dat niemand zonder toegangspasje nog in de hangar kon en werd de zaak hermetisch afgesloten. Toen al was er blijkbaar sprake van mogelijke stralingsgevaar. In hoeverre dat de collega's zo rechtstreeks is verteld, of juist niet is verteld, is mij ook nog niet duidelijk. Wel maakte betreffende collega mij duidelijk zich behoorlijk ongerust te maken. Van de collega's die destijds samen met hem diensten hebben gedraaid op Schiphol, zijn er inmiddels enkelen overleden. Gezonde Hollandse jongens die "out of nowhere" overlijden aan enige vorm van kanker. Hijzelf heeft de laatste jaren last van astmatische aanvallen. Hij maakt zich (uiteraard) behoorlijk zorgen over zijn gezondheid. Ik kan me niet voorstellen dat deze collega een uitzondering betreft. Over het algemeen liepen er zo'n 120 collega's uit het hele land hun detachement op Schiphol, allemaal even nieuwsgierig.

Theo, ik weet niet of ik je iets nieuws heb laten weten, of dat jullie hiervan allemaal al op de hoogte waren, maar ik vond het een plicht om dit even te laten weten. Mocht je nog meer duidelijkheid willen hebben over bepaalde zaken, dan hoor ik het wel. Ik ben met opzet maar niet te diep ingegaan op de problematiek.

Succes met jullie onderzoek en dat de onderste steen boven moge komen.

H.J.M. Xxxxxxxr

Uden