(01-02)  Verklaring van leidinggevend luchtverkeersleider van Schiphol tegenover Pierre Heijboer, op 28 maart 2001. ­­­­­­­_________________________________________________________________________________   'De transportkisten van El Al waren bijna altijd zeer zwaar beladen. Bij Rekken aan de Duitse grens zouden ze bij de overdracht aan de Duitsers eigenlijk op 10.000 voet moeten zitten. Dat haalden ze maar zelden: soms zaten ze nog maar op 7.000 voet. Maar als het om El Al ging hadden ook de Duitsers daar geen probleem mee.   Wat we ook constateerden was, dat - ze vlogen toen nog met die 707's - gaande de rit, tijdens de operationele afhandeling van een vlucht, de status ervan werd gewijzigd. Ze werden opeens gevlogen als een militaire 707. Dat sloeg dan bijvoorbeeld op de belading, en het toezicht en de regels die daarvoor golden.'        (01-02) Bladzijde uit het proces-verbaal van verhoor van Bijlmerbewoner    M. Cuperus, afgenomen door de rijksrecherche op 26 mei 1998; zaak-    nummer 981099-015 A. ______________________________________________________________________   behoeve van uw onderzoek overhandig ik U deze kopie. Ik heb vanaf april 1987 gewoond op het adres xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx. Ik woonde daar op de 8e etage en dat was na de crash van het vliegtuig aan de linkerzijde van het inslaggat gezien vanaf de metrolijn en wel zo'n 5 a 6 flats van het inslaggat verwijderd. Na de crash ben ik naar buiten gegaan en heb daarna een aantal bewoners uit hun woningen gered. Deze mensen waren panisch van angst en wisten niet meer wat zij moesten doen. De heb deze mensen geholpen. Ik ben ook nog naar het trappenhuis van de flat Kleiburg gegaan, dit was omstreeks 19.30 uur en omstreeks 21.00 uur verzocht de huismeester mij daar weg te gaan, Toen ik in het trappenhuis stond zag ik rechts onder mij, waar een kleine vijver was, twee mensen lopen in een wit pak. Zij hadden een aluminium koffer bij zich. Ik ben toen weer bij de flat Groeneveen kwam werd ik door 2 politiemensen naar het Bijlmercentrum gebracht waar ik goed ben opgevangen. De volgende dag, maandag 5 oktober 1992, omstreeks 16.00 uur, was ik in de omgeving van de plek nabij de inslag van het vliegtuig. Het was aan de galerijkant en stond voor de afzetting, van die rood-witte linten, welke door de politie was aangebracht. Ik stond toen ter hoogte van de flat Groeneveen en wel bij het bruggetje. Toen ik daar stond zag ik die 2 mensen in het witte pak weer. Ik zag dat een van de twee een soort pioniersschop in zijn handen hield en de ander had een aluminium koffer bij zich. Het was duidelijk dat zij bij elkaar hoorden. Ik ben toen naar die mannen toegelopen en vroeg wat ze daar aan het doen waren. Ik vroeg dat in het Nederlands en mij werd door de man die rechts van mij stond in het Engels medegedeeld dat het gecompliceerd was en dat het om een militair vliegtuig ging. Ik was daar verbaasd over en stelde nog enige vragen en toen werd een van hen erg pissig. Hij maakte gebaren dat ik weg moest en zei "You go". Ik stond op een afstand van zo'n 3 meter dat ik met ze praatte. Toen zij mij wegstuurden bleef ik hen observeren. Even later zag ik dat zij wegliepen. Ik ben toen achter ze aangelopen en zag dat zij uiteindelijk aankwamen bij het politiebureau Ganzenhoef. Aan de linkerzijde van dat bureau stond een lichtgrijze personenauto geparkeerd, merk Citroen. Deze auto had een franse kentekenplaat. Het was een witte plaat met blauwe letters. Ik kan mij nog herinneren dat de laatste 2 cijfers bestond uit de combinatie "81". Ik heb het volledige kenteken nog ergens staan, echter ik ben teleurge steld dat ik het thans niet kan vinden. Nu kan ik mij wel weer herinneren dat de cijfer combinatie begon met "684". Ik zag dat beide mannen in deze auto stapten en toen zij wegreden zag ik dat achter op de auto een landensticker was aangebracht. Het was een F. Ik zal U nu de witte pakken beschrijven. Het waren spierwitte kunststoffen pakken bestaande uit een geheel. Zij hadden geen hoofdbedekking. Er was voor op het pak aan de

     

(01-02)  Een jaar na de ramp bevestigt woordvoerder A. van der Bent van de rijkspolitie op Schiphol, dat de waarschuwing van Lieneke van den Hoek door de inlichtingen-centrale aan de politiepost op de luchthaven is doorgegeven. Tegen een verslaggever van het Reformatorisch Dagblad zegt hij onder meer het volgende:

__________________________________________________________________________________

 

'Wij hebben achteraf diepgaand gediscussieerd over de vraag of we wat met de informatie die de dame op 4 oktober gaf, hadden moeten doen. De uitkomst is dat we terecht geen actie hebben ondernomen. De kleur van het toestel zou blauw en wit zijn. Wie wel eens op Schiphol komt, zal weten dat het hier wemelt van de toestellen met die kleuren. We konden er niets mee. Bovendien komen hier wel vaker van dit soort telefoontjes binnen. De grote moeilijkheid is dat je niet weet wanneer je wel in actie moet komen en wanneer niet.'

__________________________________________________________________________________

 

Reformatorisch Dagblad, 14 oktober 1993. J. van Klinken: 'Raad voor Luchtvaart op paranormale toer'.

(Overigens blijkt uit enige andere bronnen dat de informatie over de waarschuwing ook bij El Al terecht is gekomen die dag. Maar ook daar 'kon men er niets mee'. PH)