(01-02) Een jaar na de ramp bevestigt woordvoerder A. van der Bent van de rijkspolitie op Schiphol, dat de waarschuwing van Lieneke van den Hoek door de inlichtingen-centrale aan de politiepost op de luchthaven is doorgegeven. Tegen een verslaggever van het Reformatorisch Dagblad zegt hij onder meer het volgende: _____________________________________________________________________________________
'Wij hebben achteraf diepgaand gediscussieerd over de vraag of we wat met de informatie die de dame op 4 oktober gaf, hadden moeten doen. De uitkomst is dat we terecht geen actie hebben ondernomen. De kleur van het toestel zou blauw en wit zijn. Wie wel eens op Schiphol komt, zal weten dat het hier wemelt van de toestellen met die kleuren. We konden er niets mee. Bovendien komen hier wel vaker van dit soort telefoontjes binnen. De grote moeilijkheid is dat je niet weet wanneer je wel in actie moet komen en wanneer niet.' _____________________________________________________________________________________
Reformatorisch Dagblad, 14 oktober 1993. J. van Klinken: 'Raad voor Luchtvaart op paranormale toer'. (Overigens blijkt uit enige andere bronnen dat de informatie over de waarschuwing ook bij El Al terecht is gekomen die dag. Maar ook daar 'kon men er niets mee'. PH) ____________________________________________________________________________________
(01-02) Verklaring van medewerker Aero
Groundservices tegenover
Pierre Heijboer, op 27 maart
2000. _______________________________________________________________________________
'Ik spreek nu over 1986 of 1987. Er was in een El Al-toestel een probleem met een lamp. Terwijl ik mij in het toestel bevond was een monteur bezig dat te verhelpen. Toen hij een fitting losdraaide of zoiets, kwam plotseling het hele paneel waar die fitting aanzat omlaag. En uit de ruimte erboven vielen plastic zakken met rul poeder. Drugs.
De Nederlandse douane werd gewaarschuwd en die kwam er ook aan. Maar ze kwamen niet verder dan de trap. De captain van het toestel vloekte de Nederlanders terug. Ongeveer met de woorden: 'Dit toestel is Israëlisch grondgebied! Wij zoeken dit verder wel uit in Tel Aviv.' En die douaniers laten zich inderdaad wegsturen!'
(01-02) Verklaring van leidinggevend
luchtverkeersleider van Schiphol tegenover
Pierre
Heijboer, op 28 maart
2001.
_________________________________________________________________________________
'De transportkisten van El Al waren bijna
altijd zeer zwaar beladen. Bij Rekken aan
de Duitse grens zouden ze bij de overdracht
aan de Duitsers eigenlijk op 10.000 voet
moeten zitten. Dat haalden ze maar zelden:
soms zaten ze nog maar op 7.000 voet.
Maar als het om El Al ging hadden ook de
Duitsers daar geen probleem mee.
Wat we ook constateerden was, dat - ze
vlogen toen nog met die 707's - gaande de rit,
tijdens de operationele afhandeling van een
vlucht, de status ervan werd gewijzigd.
Ze werden opeens gevlogen als een militaire
707. Dat sloeg dan bijvoorbeeld op de
belading, en het toezicht en de regels die
daarvoor golden.'
(01-02) Bladzijde uit
het proces-verbaal van verhoor van
Bijlmerbewoner
M. Cuperus, afgenomen
door de rijksrecherche op 26 mei 1998;
zaak-
nummer 981099-015
A.
______________________________________________________________________
behoeve
van uw onderzoek overhandig ik U deze kopie.
Ik
heb vanaf april 1987 gewoond op het adres
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx.
Ik
woonde
daar
op de 8e etage en dat was na de crash van het vliegtuig aan de
linkerzijde van het
inslaggat
gezien vanaf de metrolijn en wel zo'n 5 a 6 flats van het inslaggat
verwijderd.
Na
de crash ben ik naar buiten gegaan en heb daarna een aantal bewoners
uit hun
woningen
gered. Deze mensen waren panisch van angst en wisten niet meer wat
zij
moesten
doen. De heb deze mensen geholpen.
Ik
ben ook nog naar het trappenhuis van de flat Kleiburg gegaan, dit
was omstreeks 19.30
uur
en omstreeks 21.00 uur verzocht de huismeester mij daar weg te gaan,
Toen
ik in het trappenhuis stond zag ik rechts onder mij, waar een kleine
vijver was, twee
mensen
lopen in een wit pak. Zij hadden een aluminium koffer bij zich.
Ik
ben toen weer bij de flat Groeneveen kwam werd ik door 2
politiemensen naar het
Bijlmercentrum
gebracht waar ik goed ben opgevangen.
De
volgende dag, maandag 5 oktober 1992, omstreeks 16.00 uur, was ik in
de omgeving
van
de plek nabij de inslag van het vliegtuig. Het was aan de
galerijkant en stond voor de
afzetting,
van die rood-witte linten, welke door de politie was aangebracht. Ik
stond toen
ter
hoogte van de flat Groeneveen en wel bij het bruggetje.
Toen
ik daar stond zag ik die 2 mensen in het witte pak weer. Ik zag dat
een van de twee
een
soort pioniersschop in zijn handen hield en de ander had een
aluminium koffer bij
zich.
Het was duidelijk dat zij bij elkaar hoorden.
Ik
ben toen naar die mannen toegelopen en vroeg wat ze daar aan het
doen waren. Ik
vroeg
dat in het Nederlands en mij werd door de man die rechts van mij
stond in het
Engels
medegedeeld
dat
het gecompliceerd was en dat het om een militair vliegtuig
ging.
Ik
was daar verbaasd over en stelde nog enige vragen en toen werd een
van hen erg
pissig.
Hij maakte gebaren dat ik weg moest en zei "You go". Ik stond op een
afstand van
zo'n
3 meter dat ik met ze praatte.
Toen
zij mij wegstuurden bleef ik hen observeren. Even later zag ik dat
zij wegliepen. Ik
ben
toen achter ze aangelopen en zag dat zij uiteindelijk aankwamen bij
het politiebureau
Ganzenhoef.
Aan de linkerzijde van dat bureau stond een lichtgrijze personenauto
geparkeerd,
merk Citroen. Deze auto had een franse kentekenplaat. Het was een
witte
plaat
met blauwe letters. Ik kan mij nog herinneren dat de laatste 2
cijfers bestond uit de
combinatie
"81". Ik heb het volledige kenteken nog ergens staan, echter ik ben
teleurge
steld
dat ik het thans niet kan vinden. Nu kan ik mij wel weer herinneren
dat de cijfer
combinatie
begon met "684". Ik zag dat beide mannen in deze auto stapten en
toen zij
wegreden
zag ik dat achter op de auto een landensticker was aangebracht. Het
was een F.
Ik
zal U nu de witte pakken beschrijven. Het waren spierwitte
kunststoffen pakken
bestaande
uit een geheel. Zij hadden geen hoofdbedekking. Er was voor op het
pak aan de
(01-02) Een jaar na de ramp bevestigt woordvoerder A. van der Bent van de rijkspolitie op Schiphol, dat de waarschuwing van Lieneke van den Hoek door de inlichtingen-centrale aan de politiepost op de luchthaven is doorgegeven. Tegen een verslaggever van het Reformatorisch Dagblad zegt hij onder meer het volgende: __________________________________________________________________________________
'Wij hebben achteraf diepgaand gediscussieerd over de vraag of we wat met de informatie die de dame op 4 oktober gaf, hadden moeten doen. De uitkomst is dat we terecht geen actie hebben ondernomen. De kleur van het toestel zou blauw en wit zijn. Wie wel eens op Schiphol komt, zal weten dat het hier wemelt van de toestellen met die kleuren. We konden er niets mee. Bovendien komen hier wel vaker van dit soort telefoontjes binnen. De grote moeilijkheid is dat je niet weet wanneer je wel in actie moet komen en wanneer niet.' __________________________________________________________________________________
Reformatorisch Dagblad, 14 oktober 1993. J. van Klinken: 'Raad voor Luchtvaart op paranormale toer'. (Overigens blijkt uit enige andere bronnen dat de informatie over de waarschuwing ook bij El Al terecht is gekomen die dag. Maar ook daar 'kon men er niets mee'. PH) |