Zijn vader was een belangrijke aanjager om te kiezen voor het vakbondswerk. Doekle Terpstra (48), nu voorzitter van de vakcentrale CNV, komt uit een gereformeerd gezin dat in het Friese dorpje Witmarsum woonde. Het ouderlijk huis kende zeven kinderen en twee pleegkinderen. 's Zomers, wanneer er geen school was, werkte de jonge Terpstra bij boer Hipma om wat geld bij te verdienen. Na de middelbare school liet hij de weilanden achter zich om in Kampen aan de sociale academie af te studeren op arbeidsverhoudingen. In de haven kwam de ontgroening. Duizenden mensen werden ontslagen en Terpstra, inmiddels werkzaam bij Industrie- en Voedingsbond CNV, moest de barricaden op. Sinds 1999 is hij voorzitter van het CNV. Terpstra is getrouwd en heeft twee dochters van 18 en 15 jaar. HET PORTRET DOEKLE TERPSTRA 'Ik zie wat ontslag betekent'

Twee jongens die zo goed als naast elkaar woonden in Witmarsum. De een, Hans de Boer, komt later in het werkgeverskamp terecht (ex-voorzitter MKB-Nederland). De ander, Doekle Terpstra, wordt voorzitter van de vakcentrale CNV. De Boer grapt altijd dat hij uit het rijke en Terpstra uit het arme deel van Witmarsum komt. Waar is het fout gegaan met de CNV-voorzitter, zouden werkgevers zeggen.         U had net zoals Hans de Boer de kant van de werkgevers kunnen kiezen. Dan was u wellicht nu ook miljonair geweest. Waarom het vakbondswerk?         Mijn vader was een keuterboer. Vanuit Brussel moesten de boeren aan schaalvergroting doen. Mijn vader kon dat niet bolwerken en moest het boerenbedrijf opgeven. Toen ik wat ouder was, zag ik hoe dat mijn vader ontwricht had. Hij wás gewoon boer, in hart en nieren. Ik begreep dat arbeid meer was dan alleen werken om geld te verdienen. Meer dan rationaliteit. Daar lag mijn motivatie om vakbondswerk te gaan doen.         Wat heeft het meest indruk op u gemaakt?         Professioneel gezien, mijn beginperiode bij het CNV. Ik werkte begin jaren '80 als bestuurder in de industrie. Op dat moment vond er een hele sanering plaats van de scheepsbouwsector. Duizenden mensen werden ontslagen bij bedrijven als RSV en Bouwbedrijf Ogem. Ik zag wat dat betekende voor die mensen. Verder ben ik enorm onder de indruk van de enorme moed die vakbondsmensen in landen als Colombia moeten opbrengen. Vakbondsleiders worden daar als konijnen afgeschoten. Vergeleken met het vakbondswerk hier is het werken voor een vakbond een verschil tussen hemel en aarde.         Hoe belangrijk is het geloof voor u?         Geloof neemt een belangrijke plaats in in mijn leven. Ik ga niet meer, zoals vroeger, elke zondag naar de kerk. Met het instituut kerk heb ik niet zoveel meer. Toch voel ik me nog steeds schuldig als ik niet ga. Ga ik wel naar de kerk, dan vraag ik me af wat ik er eigenlijk doe. Ik heb moeite met het instituut kerk. De kerk is te weinig maatschappelijk georiënteerd. Zij beweren te weten wat de waarheid is. Ik heb daar niets mee. Andere geloofsovertuigingen zijn net zo belangrijk.         Wat doet u op een doorsneezondag? U werkt tenslotte bij een christelijke vakcentrale.         Ik sta vroeg op, ben geen uitslaper. Ik neem altijd wat tijd voor mezelf door wat te mijmeren in een stoel aan het water. We wonen namelijk aan de rivier de Linge. Nu mijn dochters wat ouder zijn (15 en 18 jaar) hebben we iets meer tijd over om rustig te lezen of naar het museum te gaan. Maar om tien over acht, na het journaal, komt de werktas weer tevoorschijn.         Het voorzitterschap is een drukke baan. Waar had u meer tijd voor willen hebben?         Ik had wel meer tijd willen hebben voor een studie theologie. Na de sociale academie in Kampen twijfelde ik om verder theologie te studeren om predikant te worden.         Onlangs werd u gevraagd voor het burgemeesterschap van Tilburg. De keuze viel op een andere kandidaat. Hoelang blijft u nog bij de vakcentrale CNV?         Wie zal het zeggen? Voor alle duidelijkheid, ik werd met klem door het CDA gevraagd om kandidaat te zijn voor het burgemeesterschap en heb me door de partij laten overtuigen. Het is niet zo dat ik actief op zoek ben naar iets anders. Mijn verkiezingstermijn loopt nog twee jaar. Het CNV staat weer in de frontlinie, verder dan dit kan ik de vakcentrale niet brengen. Ik ben niet tot in het oneindige verbonden aan deze organisatie, dat begrijpt het CNV ook wel. Ik heb inmiddels aanbiedingen genoeg gehad van buitenaf. Aanbiedingen ook waarbij ik veel meer zou verdienen. Maar ik ga niet voor het grote geld. Dat is niet mijn motivatie.         Over meer verdienen gesproken. Wat valt u op als u met vertegenwoordigers van werkgevers, zoals VNO-NCW, praat?Ik heb het idee dat ze deel uitmaken van een volslagen andere werkelijkheid. Ik vraag me af of vertegenwoordigers van VNO-NCW weten hoe het is om met een schamel inkomen rond te komen. Ze zijn duidelijk niet de representanten van metaalarbeiders en bankwerkers. Anders hadden ze met de werknemers en het kabinet wel andere afspraken gemaakt over het prepensioen en vut. Metaalarbeiders hadden eerst uitzicht op een prepensioenleeftijd van 57 jaar, toen 61,5 jaar. En nu ze vlak voor het prepensioen zitten, moeten ze door tot 65 jaar. Werkgevers hebben geen idee hoe deze mensen tussen de wal en het schip vallen.         Zijn de werkgevers ook uw grootste ergernis? Gebrek aan echt leiderschap is mijn grootste ergernis. Wat geeft topbestuurders het recht zichzelf enorme salarisstijgingen toe te kennen terwijl werknemers genoegen moeten nemen met de nullijn? Heeft een Kleisterlee nog wel binding met de mensen op de werkvloer? Heel veel topbestuurders zijn niet meer de authentieke ondernemers die ook oog hebben voor de eigen werknemer. De topbestuurders van nu gedragen zich alsof ze God zijn. Alhoewel ik God in die context eigenlijk niet zou willen noemen.         Voorzitter Schraven van VNO-NCW schoffeerde u onlangs door u 'schoothondje van de FNV' te noemen. De vakcentrales gaan samen actie voeren tegen de werkgevers om het prepensioen, dat het kabinet wil afschaffen, in cao's in stand te houden. Is dit het moment voor een fusie met de grotere collega FNV? Ik geloof in de kracht van pluriformiteit. In de diversiteit ligt de macht. Het houdt je scherp. Je kijkt met een schuin oog naar de collega-concurrent. Een fusie maakt een organisatie vaak log waardoor de creativiteit wegvloeit. Nee, als ik gedwongen zou worden te fuseren met de FNV, pak ik meteen mijn biezen.         Judith van Teeffelen

Een klokkenluider krijgt erkenning. Keuringsdienst van Waren gaat kinderspeeltoestellen onderzoeken